منگس، آنتون رافائل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
مِنْگْس، آنتون رافائِل (۱۷۲۸ـ۱۷۷۹م)(Mengs, Anton Raffael)<br />  
مِنْگْس، آنتون رافائِل (۱۷۲۸ـ۱۷۷۹م)(Mengs, Anton Raffael)<br />  


نقاش آلمانی. در [[آلمان]]، [[اسپانیا]]، و [[ایتالیا]] هنرآفرینی کرد. از دوستان [[وینکلمان، یوهان یواخیم (۱۷۱۷ـ۱۷۶۸)|وینکلمان]]<ref>Winckelmann </ref>، مورخ هنر، و از سرآمدان [[نیوکلاسی سیسم|نئوکلاسی‌سیسم]]<ref>neoclassicism </ref> بود؛ تک‌چهره‌ و نیز دیوارنگاره‌<ref>fresco </ref>هایی با مضامین اساطیری، ازجمله ''پارناسوس''<ref>''Parnassus''</ref> (۱۷۶۱م؛ ویلای آلبانی، [[رم، شهر|رم]]<ref>Villa Albani, Rome </ref>)، پدید آورد. منگس را در کودکی به رم بردند، و دیری نگذشت که با تک‌چهره‌های پاستلی<ref>pastel </ref>اش به‌شهرت رسید، و رقیب [[باتونی، پومپئو (۱۷۰۸ـ۱۷۸۷م)|باتونی]]<ref>Batoni </ref> در تک‌چهره‌سازی شد. در ۱۷۴۵م در [[درسدن]]<ref>Dresden </ref> به مقام نقاش دربار دست یافت. (۱۷۶۱ تا ۱۷۷۷م) سال‌ها برای [[شارل سوم (۸۳۹ ـ ۸۸۸ م)|شارل سوم]]<ref>Charles III </ref> در [[اسپانیا]] کار کرد و به کشیدن تک‌چهره و تزیین کاخ‌های سلطنتی پرداخت. از ۱۷۷۲ تا ۱۷۷۳م در [[واتیکان]] آثاری پدید آورد. هنر نئوکلاسیک او به‌تدریج [[روکوکو]]<ref>rococo </ref>ی پربار [[تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)|تیه‌پولو]]<ref>Tiepolo </ref> را از سکه انداخت. منگس در آوسیکِ<ref>Aussig </ref> [[بوهم]] به‌دنیا آمد. پدرش ایسمائل منگس<ref>Ismael Mengs </ref> ( ـ۱۷۶۴م)، در درسدن نقاش دربار بود. اندیشه‌هایش در باب هنر در کتاب ''ملاحظاتی در مورد زیبایی و ذوق در نقاشی''<ref>''Considerations on Beauty and Taste in Painting''</ref> (۱۷۶۲م) به‌چاپ رسید.
نقاش آلمانی. در [[آلمان]]، [[اسپانیا]]، و [[ایتالیا]] هنرآفرینی کرد. از دوستان [[وینکلمان، یوهان یواخیم (۱۷۱۷ـ۱۷۶۸)|وینکلمان]]<ref>Winckelmann </ref>، مورخ هنر، و از سرآمدان [[نئوکلاسی سیسم|نئوکلاسی‌سیسم]]<ref>neoclassicism </ref> بود؛ تک‌چهره‌ و نیز دیوارنگاره‌<ref>fresco </ref>هایی با مضامین اساطیری، ازجمله ''پارناسوس''<ref>''Parnassus''</ref> (۱۷۶۱م؛ ویلای آلبانی، [[رم، شهر|رم]]<ref>Villa Albani, Rome </ref>)، پدید آورد. منگس را در کودکی به رم بردند، و دیری نگذشت که با تک‌چهره‌های پاستلی<ref>pastel </ref>اش به‌شهرت رسید، و رقیب [[باتونی، پومپئو (۱۷۰۸ـ۱۷۸۷م)|باتونی]]<ref>Batoni </ref> در تک‌چهره‌سازی شد. در ۱۷۴۵م در [[درسدن]]<ref>Dresden </ref> به مقام نقاش دربار دست یافت. (۱۷۶۱ تا ۱۷۷۷م) سال‌ها برای [[شارل سوم (۸۳۹ ـ ۸۸۸ م)|شارل سوم]]<ref>Charles III </ref> در [[اسپانیا]] کار کرد و به کشیدن تک‌چهره و تزیین کاخ‌های سلطنتی پرداخت. از ۱۷۷۲ تا ۱۷۷۳م در [[واتیکان]] آثاری پدید آورد. هنر نئوکلاسیک او به‌تدریج [[روکوکو]]<ref>rococo </ref>ی پربار [[تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)|تیه‌پولو]]<ref>Tiepolo </ref> را از سکه انداخت. منگس در آوسیکِ<ref>Aussig </ref> [[بوهم]] به‌دنیا آمد. پدرش ایسمائل منگس<ref>Ismael Mengs </ref> ( ـ۱۷۶۴م)، در درسدن نقاش دربار بود. اندیشه‌هایش در باب هنر در کتاب ''ملاحظاتی در مورد زیبایی و ذوق در نقاشی''<ref>''Considerations on Beauty and Taste in Painting''</ref> (۱۷۶۲م) به‌چاپ رسید.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۲۷

آنتون رافائل منگس
Anton Raffael Mengs
زادروز آوسیک بوهم ۱۷۲۸م
درگذشت ۱۷۷۹م
ملیت آلمانی
شغل و تخصص اصلی نقاش
سبک نئوکلاسی‌سیسم
آثار پارناسوس (۱۷۶۱م؛ ویلای آلبانی، رم)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
خویشاوندان سرشناس ایسمائل منگس (پدر)
ماریا لوئیزا از اسپانیا اثر آنتون رافائل منگس

مِنْگْس، آنتون رافائِل (۱۷۲۸ـ۱۷۷۹م)(Mengs, Anton Raffael)

نقاش آلمانی. در آلمان، اسپانیا، و ایتالیا هنرآفرینی کرد. از دوستان وینکلمان[۱]، مورخ هنر، و از سرآمدان نئوکلاسی‌سیسم[۲] بود؛ تک‌چهره‌ و نیز دیوارنگاره‌[۳]هایی با مضامین اساطیری، ازجمله پارناسوس[۴] (۱۷۶۱م؛ ویلای آلبانی، رم[۵])، پدید آورد. منگس را در کودکی به رم بردند، و دیری نگذشت که با تک‌چهره‌های پاستلی[۶]اش به‌شهرت رسید، و رقیب باتونی[۷] در تک‌چهره‌سازی شد. در ۱۷۴۵م در درسدن[۸] به مقام نقاش دربار دست یافت. (۱۷۶۱ تا ۱۷۷۷م) سال‌ها برای شارل سوم[۹] در اسپانیا کار کرد و به کشیدن تک‌چهره و تزیین کاخ‌های سلطنتی پرداخت. از ۱۷۷۲ تا ۱۷۷۳م در واتیکان آثاری پدید آورد. هنر نئوکلاسیک او به‌تدریج روکوکو[۱۰]ی پربار تیه‌پولو[۱۱] را از سکه انداخت. منگس در آوسیکِ[۱۲] بوهم به‌دنیا آمد. پدرش ایسمائل منگس[۱۳] ( ـ۱۷۶۴م)، در درسدن نقاش دربار بود. اندیشه‌هایش در باب هنر در کتاب ملاحظاتی در مورد زیبایی و ذوق در نقاشی[۱۴] (۱۷۶۲م) به‌چاپ رسید.

 


  1. Winckelmann
  2. neoclassicism
  3. fresco
  4. Parnassus
  5. Villa Albani, Rome
  6. pastel
  7. Batoni
  8. Dresden
  9. Charles III
  10. rococo
  11. Tiepolo
  12. Aussig
  13. Ismael Mengs
  14. Considerations on Beauty and Taste in Painting