خالقی مطلق، جلال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ خالقی مطلق، جلال (تهران ۱۳۱۶ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به خالقی مطلق، جلال منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:19014600- 2.jpg|جایگزین=جلال خالقی مطلق|بندانگشتی|جلال خالقی مطلق]] | [[پرونده:19014600- 2.jpg|جایگزین=جلال خالقی مطلق|بندانگشتی|جلال خالقی مطلق]] | ||
<p>پژوهشگر زبان و ادب فارسی، ایرانشناس، شاهنامهپژوه، مصحح و مترجم ایرانی. مهمترین و سترگترین تصحیح [[شاهنامه]] توسط او، بین سالهای ۱۳۶۶ تا | <p>پژوهشگر زبان و ادب فارسی، ایرانشناس، شاهنامهپژوه، مصحح و مترجم ایرانی. مهمترین و سترگترین تصحیح [[شاهنامه]] توسط او، بین سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۶ش، در نیویورک زیر نظر [[یارشاطر، احسان|احسان یارشاطر]] انجام شده و انتشار یافته است. </p> | ||
<p>در ۱۳۳۷ش از دبیرستان مروی تهران مدرک دیپلم گرفت و در ۱۳۴۹ از دانشگاه کلن آلمان در رشتۀ شرقشناسی و مردمشناسی و تاریخ موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری شد. وی بهجز تدریس زبان و ادبیات و فرهنگ ایران در دانشگاه هامبورگ (از ۱۳۵۰ به بعد) و حضور در سمینارهای ایرانپژوهی در شهرهای مختلف جهان، مشاور ''دانشنامۀ ایرانیکا'' و ''نشریات ایرانشناسی'' (واشینگتن)، ''کارنامه'' (پاریس) و ''نامۀ ایران باستان'' (تهران)، و مشاور شاهنامهپژوهی در دانشگاههای کیمبریج و ادینبورگ و عضو هیأت امنای موزۀ ایران (هامبورگ) بوده است. </p> | <p>در ۱۳۳۷ش از دبیرستان مروی تهران مدرک دیپلم گرفت و در ۱۳۴۹ از دانشگاه کلن آلمان در رشتۀ شرقشناسی و مردمشناسی و تاریخ موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری شد. وی بهجز تدریس زبان و ادبیات و فرهنگ ایران در دانشگاه هامبورگ (از ۱۳۵۰ به بعد) و حضور در سمینارهای ایرانپژوهی در شهرهای مختلف جهان، مشاور ''دانشنامۀ ایرانیکا'' و ''نشریات ایرانشناسی'' (واشینگتن)، ''کارنامه'' (پاریس) و ''نامۀ ایران باستان'' (تهران)، و مشاور شاهنامهپژوهی در دانشگاههای کیمبریج و ادینبورگ و عضو هیأت امنای موزۀ ایران (هامبورگ) بوده است. </p> | ||
از آثار اوست: ترجمۀ ''اساس اشتقاق فارسی'' اثر پاول هرن (تهران، ۱۳۵۶)؛ تصحیح ''شاهنامۀ فردوسی'' در 8 مجلد از ۱۳۶۶ تا 1386، در نیویورک (این کتاب در سال ۱۳۸۷ توسط مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی در تهران تجدید چاپ شده و اکنون نیز نسخۀ پیراستۀ آن با اضافاتی در 12مجلد در دسترس است)؛ ''یادداشتهای شاهنامه'' در ۲ مجلد (نیویورک، ۱۳۸۰)؛ ''گل رنجهای کهن''، مجموعه مقالات در شاهنامهپژوهی (تهران، ۱۳۷۲)؛ ''سخنهای دیرینه''، ''سیگفتار'' ''دربارۀ فردوسی و شاهنامه'' (تهران، ۱۳۸۱). | |||
<br> | |||
---- | ---- | ||
<!--19014600--> | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۵۳
جلال خالقی مطلق (تهران ۱۳۱۶ش- )
| جلال خالقی مطلق | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری در رشتۀ شرقشناسی و مردمشناسی و تاریخ- دانشگاه کلن آلمان |
| شغل و تخصص اصلی | پژوهشگر زبان و ادب فارسی و مصحح |
| سمت | مشاور دانشنامه ایرانیکا و نشریات ایران شناسی (واشینگتن)، کارنامه (پاریس) و نامه ایران باستان (تهران)، و مشاور شاهنامه پژوهی در دانشگاه های کیمبریج و ادینبورگ و عضو هیات امنای موزه ایران (هامبورگ) |
| آثار | تصحیح شاهنامه فردوسی (1366- 1386) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
پژوهشگر زبان و ادب فارسی، ایرانشناس، شاهنامهپژوه، مصحح و مترجم ایرانی. مهمترین و سترگترین تصحیح شاهنامه توسط او، بین سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۸۶ش، در نیویورک زیر نظر احسان یارشاطر انجام شده و انتشار یافته است.
در ۱۳۳۷ش از دبیرستان مروی تهران مدرک دیپلم گرفت و در ۱۳۴۹ از دانشگاه کلن آلمان در رشتۀ شرقشناسی و مردمشناسی و تاریخ موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری شد. وی بهجز تدریس زبان و ادبیات و فرهنگ ایران در دانشگاه هامبورگ (از ۱۳۵۰ به بعد) و حضور در سمینارهای ایرانپژوهی در شهرهای مختلف جهان، مشاور دانشنامۀ ایرانیکا و نشریات ایرانشناسی (واشینگتن)، کارنامه (پاریس) و نامۀ ایران باستان (تهران)، و مشاور شاهنامهپژوهی در دانشگاههای کیمبریج و ادینبورگ و عضو هیأت امنای موزۀ ایران (هامبورگ) بوده است.
از آثار اوست: ترجمۀ اساس اشتقاق فارسی اثر پاول هرن (تهران، ۱۳۵۶)؛ تصحیح شاهنامۀ فردوسی در 8 مجلد از ۱۳۶۶ تا 1386، در نیویورک (این کتاب در سال ۱۳۸۷ توسط مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی در تهران تجدید چاپ شده و اکنون نیز نسخۀ پیراستۀ آن با اضافاتی در 12مجلد در دسترس است)؛ یادداشتهای شاهنامه در ۲ مجلد (نیویورک، ۱۳۸۰)؛ گل رنجهای کهن، مجموعه مقالات در شاهنامهپژوهی (تهران، ۱۳۷۲)؛ سخنهای دیرینه، سیگفتار دربارۀ فردوسی و شاهنامه (تهران، ۱۳۸۱).