صفاری، بیژن: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[پرونده:27032900.jpg|جایگزین=بیژن صفاری|بندانگشتی|بیژن صفاری]] | [[پرونده:27032900.jpg|جایگزین=بیژن صفاری|بندانگشتی|بیژن صفاری]] | ||
بیژن صفاری (تهران 1312ش- پاریس 2 اردیبهشت 1398ش)<br> | بیژن صفاری (تهران 1312ش- پاریس 2 اردیبهشت 1398ش)<br> | ||
<p>معمار، نقاش، گرافیست ایرانی، طراح صحنۀ تئاتر و سرپرست «کارگاه نمایش». او فرزند سرتیپ محمدعلی صفاری، رئیس شهربانی کل کشور و از صاحبمنصبان رژیم پهلوی بود. بیژن صفاری از اصلیترین حامیان نمایشهای غیرمتعارف در دهۀ ۱۳۵۰ش بود، که نام و شهرتش بیشتر در پس کارهای اجراییاش بهعنوان دبیر شورای «[[کارگاه نمایش]]» (تأسیس در تیر ماه | <p>معمار، نقاش، گرافیست ایرانی، طراح صحنۀ تئاتر و سرپرست «کارگاه نمایش». او فرزند سرتیپ محمدعلی صفاری، رئیس شهربانی کل کشور و از صاحبمنصبان رژیم پهلوی بود. بیژن صفاری از اصلیترین حامیان نمایشهای غیرمتعارف در دهۀ ۱۳۵۰ش بود، که نام و شهرتش بیشتر در پس کارهای اجراییاش بهعنوان دبیر شورای «[[کارگاه نمایش]]» (تأسیس در تیر ماه ۱۳۴۸ش) پنهان مانده است. </p> | ||
<p>تحصیلات اصلی صفاری در معماری بود، و بهجز کارهای گرافیکی گاهی اوقات طراحی صحنه و لباس هم انجام میداد. بسیاری از آفیشهای «کارگاه نمایش» اثر ذوق و سلیقۀ اوست. در سالهای ۱۳۴۱ و | <p>تحصیلات اصلی صفاری در معماری بود، و بهجز کارهای گرافیکی گاهی اوقات طراحی صحنه و لباس هم انجام میداد. بسیاری از آفیشهای «کارگاه نمایش» اثر ذوق و سلیقۀ اوست. در سالهای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ش، در «گروه پاسارگاد» طراح نمایشهای ''هویج فرنگی'' ([[ژول رنار]])، ''شش شخصیت در جستوجوی نویسنده'' ([[پیراندلو، لوئیجی (۱۸۶۷ـ۱۹۳۶م)|لوئیجی پیراندلّو]]) به کارگردانی [[صابری، پری|پری صابری]]، در ۱۳۵۱ طراح نمایش روحوضی ''جاننثار'' ([[مفید، بیژن|بیژن مفید]]) و در ۱۳۵۶ش طراح هنری نمایشنامۀ ''لطایف عبید'' ([[خلج، اسماعیل|اسماعیل خلج]] با استفاده از هزلیات [[عبید زاکانی، عبیدالله ( ـ قزوین ۷۷۲ق)|عبید زاکانی]]) بود. او همچنین در اسفند ۱۳۴۸ش، در نخستین اجرای «کارگاه نمایش» به نام ''اُدیپ اُدیپ'' ([[نعلبندیان، عباس|عباس نعلبندیان]]) نیز نقشآفرینی کرده است. </p> | ||
<p>شایعۀ ازدواج او با کیوان خسروانی (طراح و معمار)، اولین و تنها پدیده در نوع خود در کشور، موجب جنجال وسیعی در میان مردم و کانونهای خبری ازجمله مطبوعات و سرانجام توقیف و تعطیل دایمی هفتهنامه فکاهی ''توفیق'' شد. صفاری در سالهای پس از انقلاب به [[فرانسه]] رفت و به کارهای نقاشی و تزیینات داخلی پرداخت.</p> | <p>شایعۀ ازدواج او با کیوان خسروانی (طراح و معمار)، اولین و تنها پدیده در نوع خود در کشور، موجب جنجال وسیعی در میان مردم و کانونهای خبری ازجمله مطبوعات و سرانجام توقیف و تعطیل دایمی هفتهنامه فکاهی ''توفیق'' شد. صفاری در سالهای پس از انقلاب به [[فرانسه]] رفت و به کارهای نقاشی و تزیینات داخلی پرداخت.</p> | ||
<p>صفاری چندین نمایشگاه در گالری دستان برگزار کرده بود. وی در آثارش اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر میکند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شدهاند، عمدا با نهادن اثر فنجانهای قهوه و با کشیدن خطوطی باطل کننده آثاری رازآلود و پیچیده میشوند. </p> | <p>صفاری چندین نمایشگاه در گالری دستان برگزار کرده بود. وی در آثارش اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر میکند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شدهاند، عمدا با نهادن اثر فنجانهای قهوه و با کشیدن خطوطی باطل کننده آثاری رازآلود و پیچیده میشوند. </p> | ||
وی همچنین در دانشکدۀ هنرهای تزئینی تهران رشتههای گوناگون هنرهای تجسمی و معماری را تدریس و به عنوان مشاور با تلویزیون ملی ایران و [[جشن هنر شیراز]] همکاری میکرد. از جمله کارهای ماندگار او در معماری میتوان به طراحی پارک دانشجو و مرمت [[باغ فردوس]] در نزدیکی تجریش اشاره کرد. | وی همچنین در دانشکدۀ هنرهای تزئینی تهران رشتههای گوناگون هنرهای تجسمی و معماری را تدریس و به عنوان مشاور با تلویزیون ملی ایران و [[جشن هنر شیراز]] همکاری میکرد. از جمله کارهای ماندگار او در معماری میتوان به طراحی پارک دانشجو و مرمت [[باغ فردوس]] در نزدیکی تجریش اشاره کرد. | ||
<br> | <br> | ||
<!--27032900--> | <!--27032900--> | ||
---- | |||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص و گروه ها]] | [[رده:ایران - اشخاص و گروه ها]] | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۶
| بیژن صفاری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1312ش |
| درگذشت | پاریس 2 اردیبهشت 1398ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری |
| شغل و تخصص اصلی | معمار، نقاش، گرافیست |
| شغل و تخصص های دیگر | طراح صحنۀ تئاتر |
| سمت | در دانشکده هنرهای تزئینی تهران رشتههای گوناگون هنرهای تجسمی و معماری را تدریس و مشاور تلویزیون ملی ایران |
| نام اصلی | |
| آثار | هویج فرنگی (ژول رنار)، شش شخصیت در جستوجوی نویسنده (لوئیجی پیراندلّو) به کارگردانی پری صابری |
| گروه مقاله | تیاتر |
| خویشاوندان سرشناس | سرتیپ محمدعلی صفاری (پدر) |
بیژن صفاری (تهران 1312ش- پاریس 2 اردیبهشت 1398ش)
معمار، نقاش، گرافیست ایرانی، طراح صحنۀ تئاتر و سرپرست «کارگاه نمایش». او فرزند سرتیپ محمدعلی صفاری، رئیس شهربانی کل کشور و از صاحبمنصبان رژیم پهلوی بود. بیژن صفاری از اصلیترین حامیان نمایشهای غیرمتعارف در دهۀ ۱۳۵۰ش بود، که نام و شهرتش بیشتر در پس کارهای اجراییاش بهعنوان دبیر شورای «کارگاه نمایش» (تأسیس در تیر ماه ۱۳۴۸ش) پنهان مانده است.
تحصیلات اصلی صفاری در معماری بود، و بهجز کارهای گرافیکی گاهی اوقات طراحی صحنه و لباس هم انجام میداد. بسیاری از آفیشهای «کارگاه نمایش» اثر ذوق و سلیقۀ اوست. در سالهای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ش، در «گروه پاسارگاد» طراح نمایشهای هویج فرنگی (ژول رنار)، شش شخصیت در جستوجوی نویسنده (لوئیجی پیراندلّو) به کارگردانی پری صابری، در ۱۳۵۱ طراح نمایش روحوضی جاننثار (بیژن مفید) و در ۱۳۵۶ش طراح هنری نمایشنامۀ لطایف عبید (اسماعیل خلج با استفاده از هزلیات عبید زاکانی) بود. او همچنین در اسفند ۱۳۴۸ش، در نخستین اجرای «کارگاه نمایش» به نام اُدیپ اُدیپ (عباس نعلبندیان) نیز نقشآفرینی کرده است.
شایعۀ ازدواج او با کیوان خسروانی (طراح و معمار)، اولین و تنها پدیده در نوع خود در کشور، موجب جنجال وسیعی در میان مردم و کانونهای خبری ازجمله مطبوعات و سرانجام توقیف و تعطیل دایمی هفتهنامه فکاهی توفیق شد. صفاری در سالهای پس از انقلاب به فرانسه رفت و به کارهای نقاشی و تزیینات داخلی پرداخت.
صفاری چندین نمایشگاه در گالری دستان برگزار کرده بود. وی در آثارش اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر میکند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شدهاند، عمدا با نهادن اثر فنجانهای قهوه و با کشیدن خطوطی باطل کننده آثاری رازآلود و پیچیده میشوند.
وی همچنین در دانشکدۀ هنرهای تزئینی تهران رشتههای گوناگون هنرهای تجسمی و معماری را تدریس و به عنوان مشاور با تلویزیون ملی ایران و جشن هنر شیراز همکاری میکرد. از جمله کارهای ماندگار او در معماری میتوان به طراحی پارک دانشجو و مرمت باغ فردوس در نزدیکی تجریش اشاره کرد.