به آذین، م. ا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
م. ا. بهآذین (رشت ۱۲۹۳- تهران ۱۳۸۵ش)<br><p>(نام اصلی: محمود اعتمادزاده) داستاننویس و مترجم چپگرای ایرانی و از افراد مهم در شکلگیری کانون نویسندگان ایران. در خانوادهای بازرگان و خردهمالک به دنیا آمد. از سوی نیروی دریایی، برای تحصیل در رشتۀ مهندسی دریایی به فرانسه اعزام شد (۱۳۱۱ـ۱۳۱۷ش) و پس از بازگشت، به استخدام آن نیرو درآمد. در ۱۳۲۳ش به وزارت فرهنگ منتقل شد و به ترجمه و نویسندگی روی آورد. در نشر شمارههایی از مجلات ''صدف''،'' کتاب هفته'' و ''پیام نوین'' همکاری داشت و در کنار [[آل احمد، جلال (تهران ۱۳۰۲ـ اسالم ۱۳۴۸ش)|جلال آلاحمد]] برای تشکیل کانون نویسندگی ایران (۱۳۴۷ش) کوشید و نخستین بیانیۀ این کانون به قلم اوست. </p><p>بهآذین در داستانهایش به خاطرات دورۀ کودکی میپردازد و افسانههای کهن را، با مضامین ایدئولوژیک، بازآفرینی میکند. منتخبی از داستانهایش به روسی ترجمه و در مسکو چاپ شده است (۱۹۶۱). بهآذین بهعنوان مترجم از شهرت بیشتری برخوردار است و آثاری از نویسندگان اروپایی را به فارسی ترجمه کرده است، مانند ''[[بابا گوریو]]'' اثر [[بالزاک، اونوره دو (۱۷۹۹ـ۱۸۵۰)|بالزاک]]، ''[[دن آرام]]'' [[شولوخوف، میخائیل|شولوخوف]]، ''جان شیفته'' از [[رولان ، رومن (۱۸۶۶ـ۱۹۴۴)|رومن رولان]]. فعالیتهای اجتماعی و حزبی و پیامدهای رنجبار آن بخش دیگری از زندگی اوست. مقالاتی نیز در زمینههای ادبی و اجتماعی از او باقیمانده است. </p>از آثارش: مجموعۀ داستان ''پراکنده'' (۱۳۲۳ش)؛ ''به سوی مردم'' (۱۳۲۷ش)؛ ''دختر رعیت'' (۱۳۳۱ش) رمانی تاریخی در پرداختن به جنبش جنگل؛ ''نقش پرند'' (۱۳۳۵ش)؛ ''مهرۀ مار'' (۱۳۴۴ش)؛ ''شهر خدا'' (۱۳۴۹ش)؛ ''سایههای باغ'' (۱۳۷۷ش)؛ ''مهمان این آقایان'' (۱۳۵۷ش) که شرح دورۀ زندان اوست. | م. ا. بهآذین (رشت ۱۲۹۳- تهران ۱۳۸۵ش)<br><p>(نام اصلی: محمود اعتمادزاده) داستاننویس و مترجم چپگرای ایرانی و از افراد مهم در شکلگیری کانون نویسندگان ایران. در خانوادهای بازرگان و خردهمالک به دنیا آمد. از سوی نیروی دریایی، برای تحصیل در رشتۀ مهندسی دریایی به فرانسه اعزام شد (۱۳۱۱ـ۱۳۱۷ش) و پس از بازگشت، به استخدام آن نیرو درآمد. در ۱۳۲۳ش به وزارت فرهنگ منتقل شد و به ترجمه و نویسندگی روی آورد. در نشر شمارههایی از مجلات ''صدف''،'' کتاب هفته'' و ''پیام نوین'' همکاری داشت و در کنار [[آل احمد، جلال (تهران ۱۳۰۲ـ اسالم ۱۳۴۸ش)|جلال آلاحمد]] برای تشکیل کانون نویسندگی ایران (۱۳۴۷ش) کوشید و نخستین بیانیۀ این کانون به قلم اوست. </p><p>بهآذین در داستانهایش به خاطرات دورۀ کودکی میپردازد و افسانههای کهن را، با مضامین ایدئولوژیک، بازآفرینی میکند. منتخبی از داستانهایش به روسی ترجمه و در مسکو چاپ شده است (۱۹۶۱). بهآذین بهعنوان مترجم از شهرت بیشتری برخوردار است و آثاری از نویسندگان اروپایی را به فارسی ترجمه کرده است، مانند ''[[بابا گوریو]]'' اثر [[بالزاک، اونوره دو (۱۷۹۹ـ۱۸۵۰)|بالزاک]]، ''[[دن آرام]]'' [[شولوخوف، میخائیل|شولوخوف]]، ''جان شیفته'' از [[رولان ، رومن (۱۸۶۶ـ۱۹۴۴)|رومن رولان]]. فعالیتهای اجتماعی و حزبی و پیامدهای رنجبار آن بخش دیگری از زندگی اوست. مقالاتی نیز در زمینههای ادبی و اجتماعی از او باقیمانده است. </p>از آثارش: مجموعۀ داستان ''پراکنده'' (۱۳۲۳ش)؛ ''به سوی مردم'' (۱۳۲۷ش)؛ ''دختر رعیت'' (۱۳۳۱ش) رمانی تاریخی در پرداختن به جنبش جنگل؛ ''نقش پرند'' (۱۳۳۵ش)؛ ''مهرۀ مار'' (۱۳۴۴ش)؛ ''شهر خدا'' (۱۳۴۹ش)؛ ''سایههای باغ'' (۱۳۷۷ش)؛ ''مهمان این آقایان'' (۱۳۵۷ش) که شرح دورۀ زندان اوست. | ||
<br><!--12416000--> | <br><!--12416000--> | ||
---- | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۵۲
| م. ا. به آذین محمود اعتمادزاده | |
|---|---|
| زادروز |
رشت 1293ش |
| درگذشت | تهران 1385ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مهندسی دریایی- فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده و مترجم |
| نام اصلی | محمود اعتمادزاده |
| آثار | مجموعۀ داستان پراکنده (۱۳۲۳ش)؛ به سوی مردم (۱۳۲۷ش)؛ دختر رعیت (۱۳۳۱ش) رمانی تاریخی در پرداختن به جنبش جنگل؛ نقش پرند (۱۳۳۵ش)؛ مهرۀ مار (۱۳۴۴ش)؛ شهر خدا (۱۳۴۹ش)؛ سایههای باغ (۱۳۷۷ش)؛ مهمان این آقایان (۱۳۵۷ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
م. ا. بهآذین (رشت ۱۲۹۳- تهران ۱۳۸۵ش)
(نام اصلی: محمود اعتمادزاده) داستاننویس و مترجم چپگرای ایرانی و از افراد مهم در شکلگیری کانون نویسندگان ایران. در خانوادهای بازرگان و خردهمالک به دنیا آمد. از سوی نیروی دریایی، برای تحصیل در رشتۀ مهندسی دریایی به فرانسه اعزام شد (۱۳۱۱ـ۱۳۱۷ش) و پس از بازگشت، به استخدام آن نیرو درآمد. در ۱۳۲۳ش به وزارت فرهنگ منتقل شد و به ترجمه و نویسندگی روی آورد. در نشر شمارههایی از مجلات صدف، کتاب هفته و پیام نوین همکاری داشت و در کنار جلال آلاحمد برای تشکیل کانون نویسندگی ایران (۱۳۴۷ش) کوشید و نخستین بیانیۀ این کانون به قلم اوست.
بهآذین در داستانهایش به خاطرات دورۀ کودکی میپردازد و افسانههای کهن را، با مضامین ایدئولوژیک، بازآفرینی میکند. منتخبی از داستانهایش به روسی ترجمه و در مسکو چاپ شده است (۱۹۶۱). بهآذین بهعنوان مترجم از شهرت بیشتری برخوردار است و آثاری از نویسندگان اروپایی را به فارسی ترجمه کرده است، مانند بابا گوریو اثر بالزاک، دن آرام شولوخوف، جان شیفته از رومن رولان. فعالیتهای اجتماعی و حزبی و پیامدهای رنجبار آن بخش دیگری از زندگی اوست. مقالاتی نیز در زمینههای ادبی و اجتماعی از او باقیمانده است.
از آثارش: مجموعۀ داستان پراکنده (۱۳۲۳ش)؛ به سوی مردم (۱۳۲۷ش)؛ دختر رعیت (۱۳۳۱ش) رمانی تاریخی در پرداختن به جنبش جنگل؛ نقش پرند (۱۳۳۵ش)؛ مهرۀ مار (۱۳۴۴ش)؛ شهر خدا (۱۳۴۹ش)؛ سایههای باغ (۱۳۷۷ش)؛ مهمان این آقایان (۱۳۵۷ش) که شرح دورۀ زندان اوست.