اسماعیل نواب صفا: تفاوت میان نسخه‌ها

اسماعیل نواب صفا;
زادروز	کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش;
درگذشت	تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	ترانه‌سرا
شغل و تخصص های دیگر	شاعر و پژوهشگر
نام اصلی	سید اسماعیل نواب صفا
آثار	شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یادرفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383)
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۴

اسماعیل نواب صفا (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)

(نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین نشاط اصفهانی (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323ش، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله توفیق شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ش به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326ش به واسطه‌ی آشنایی با اسماعیل مهرتاش و بعدتر حسینقلی مستعان (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون مجید وفادار، مهدی خالدی، مرتضی محجوبی، علی تجویدی، حسین یاحقی، روح الله خالقی، حسینعلی ملاح،پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی، انوشیروان روحانی، همایون خرم و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون قمرالملوک وزیری، دلکش، بنان، مرضیه، پوران، داریوش رفیعی، حسین قوامی، ایرج، اکبر گلپایگانی و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.

از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: آشفته، چو اسیر دام توام، آمد نوبهار، آه بی‌اثر، اشک و آه، با تو هستم هر کجا هستم، بخت بیدار منی، برق نگاه، بوسه‌ی وی، بهانه‌ی تو، تک‌درخت، نوروز آمد، جوانی، چه شبها، داغ لاله، درد آشنا، روز بی‌فردا، رؤیای شاعر، رؤیای هستی، شب سیه، ابر پاره پاره، صبح خندان، عکس من، قهر عشق، کبوتر بهشتی، گیسوی شب، موج، ناله‌ی دل، نیلوفر و موسم گل. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

کتاب‌شناسی

شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یاد رفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383).

منابع:

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}اسماعیل نواب صفا&nbsp; (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:اسماعیل نواب صفا.jpg|thumb|اسماعیل نواب صفا]](نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین [[نشاط_اصفهانی،_عبدالوهاب_(اصفهان_۱۱۷۵ـ_تهران_۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323ش، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله [[توفیق_(هفته‌نامۀ_اجتماعی)|توفیق]] شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ش به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326ش به واسطه‌ی آشنایی با [[مهرتاش،_اسماعیل_(_تهران_۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش)|اسماعیل خان مهرتاش]] و بعدتر [[مستعان، حسینقلی (تهران ۱۲۸۳ـ همان جا ۱۳۶۲ش)|حسینقلی_مستعان]] (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید_وفادار]]، [[خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی خالدی]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی_تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین_یاحقی]]، [[خالقی،_روح_الله_(کرمان_۱۲۸۵ـ_سالزبورگ_۱۳۴۳ش)|روح الله خالقی]]، [[ملاح، حسینعلی (همدان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حسینعلی_ملاح]]،[[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[بدیعی،_حبیب_الله_(سوادکوه_۱۳۱۲ـ_تهران_۱۳۷۱ش)|حبیب الله بدیعی]]، [[روحانی، انوشیروان|انوشیروان_روحانی]]، [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون [[قمرالملوک_وزیری|قمرالملوک_وزیری]]، [[دلکش|دلکش]]، [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]]، مرضیه، [[پوران|پوران]]، [[رفیعی، داریوش|داریوش_رفیعی]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]، [[ایرج (خواننده)|ایرج]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر_گلپایگانی]] و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: ''آشفته''، ''چو اسیر دام توام''، ''آمد نوبهار''، ''آه بی‌اثر''، ''اشک و آه''، ''با تو هستم هر کجا هستم''، ''بخت بیدار منی''، ''برق نگاه''، ''بوسه‌ی وی''، ''بهانه‌ی تو''، ''تک‌درخت''، ''نوروز آمد''، ''جوانی''، ''چه شبها''، ''داغ لاله''، ''درد آشنا''، ''روز بی‌فردا''، ''رؤیای شاعر''، ''رؤیای هستی''، ''شب سیه''، ''ابر پاره پاره''، ''صبح خندان''، ''عکس من''، ''قهر عشق''، ''کبوتر بهشتی''، ''گیسوی شب''، ''موج''، ''ناله‌ی دل''، ''نیلوفر ''و ''موسم گل''. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله'' (زوار، 1366)؛ ''قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا'' (البرز، 1377)؛ ''از یاد رفته'' (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ ''منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله'' (به اهتمام- پیکان، 1383).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p>
+}}اسماعیل نواب صفا (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)</p>[[File:اسماعیل نواب صفا.jpg|thumb|اسماعیل نواب صفا]](نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین [[نشاط_اصفهانی،_عبدالوهاب_(اصفهان_۱۱۷۵ـ_تهران_۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323ش، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله [[توفیق_(هفته‌نامۀ_اجتماعی)|توفیق]] شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ش به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326ش به واسطه‌ی آشنایی با [[مهرتاش، اسماعیل|اسماعیل مهرتاش]] و بعدتر [[مستعان، حسینقلی (تهران ۱۲۸۳ـ همان جا ۱۳۶۲ش)|حسینقلی مستعان]] (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]]، [[خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی خالدی]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]]، [[خالقی،_روح_الله_(کرمان_۱۲۸۵ـ_سالزبورگ_۱۳۴۳ش)|روح الله خالقی]]، [[ملاح، حسینعلی (همدان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حسینعلی ملاح]]،[[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[بدیعی،_حبیب_الله_(سوادکوه_۱۳۱۲ـ_تهران_۱۳۷۱ش)|حبیب الله بدیعی]]، [[روحانی، انوشیروان|انوشیروان روحانی]]، [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون [[قمرالملوک وزیری]]، [[دلکش|دلکش]]، [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]]، مرضیه، [[پوران|پوران]]، [[رفیعی، داریوش|داریوش رفیعی]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]، [[ایرج (خواننده)|ایرج]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر گلپایگانی]] و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: ''آشفته''، ''چو اسیر دام توام''، ''آمد نوبهار''، ''آه بی‌اثر''، ''اشک و آه''، ''با تو هستم هر کجا هستم''، ''بخت بیدار منی''، ''برق نگاه''، ''بوسه‌ی وی''، ''بهانه‌ی تو''، ''تک‌درخت''، ''نوروز آمد''، ''جوانی''، ''چه شبها''، ''داغ لاله''، ''درد آشنا''، ''روز بی‌فردا''، ''رؤیای شاعر''، ''رؤیای هستی''، ''شب سیه''، ''ابر پاره پاره''، ''صبح خندان''، ''عکس من''، ''قهر عشق''، ''کبوتر بهشتی''، ''گیسوی شب''، ''موج''، ''ناله‌ی دل''، ''نیلوفر ''و ''موسم گل''. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله'' (زوار، 1366)؛ ''قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا'' (البرز، 1377)؛ ''از یاد رفته'' (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ ''منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله'' (به اهتمام- پیکان، 1383).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p>
 *[http://music.iranseda.ir/detailsArtist/?VALID=TRUE&g=24903 http://yon.ir/s6d6U]