اکسپرسیونیسم (سینما): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در سینما به نوعی دکور و بازیگری و نورپردازی گفته میشود که متأثر از جنبش هنری آلمان به همین نام است. در این سبک، دکورها ظاهری غیرمتعارف دارند و تا حد زیادی انتزاعیاند و اهمیتشان کمتر از اهمیت بازیگران نیست. نورپردازی چنان است که سایههای عمیقی ایجاد میکند و زوایای دوربین چنان کجومعوج است که بر وجه [[گروتسک]]<ref>grotesque | در سینما به نوعی دکور و بازیگری و نورپردازی گفته میشود که متأثر از جنبش هنری آلمان به همین نام است. در این سبک، دکورها ظاهری غیرمتعارف دارند و تا حد زیادی انتزاعیاند و اهمیتشان کمتر از اهمیت بازیگران نیست. نورپردازی چنان است که سایههای عمیقی ایجاد میکند و زوایای دوربین چنان کجومعوج است که بر وجه [[گروتسک]]<ref>grotesque | ||
</ref> و تخیلی ماجراها تأکید میکند. ''مطبّ دکتر کالیگاری''<ref>''The Cabinet of Dr Caligari'' | </ref> و تخیلی ماجراها تأکید میکند. ''مطبّ دکتر کالیگاری''<ref>''The Cabinet of Dr Caligari'' | ||
</ref>، ساختۀ [[وینه، روبرت (۱۸۸۱ـ۱۹۳۸)|روبرت وینه]]<ref>Robert Wiene </ref>، نمونۀ اعلای اکسپرسیونیسم است. پس از این فیلم، در اواخر دوران سینمای صامت<ref>silent era</ref> آلمان، سبک اکسپرسیونیسم رواج یافت. تأثیر این سبک در آثار [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref> Alfred Hitchcock</ref>، [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسن ولز]]<ref> Orson Welles</ref>، مایکل پاول<ref> Michael Powell </ref>، و [[اسکورسیزی، مارتین | </ref>، ساختۀ [[وینه، روبرت (۱۸۸۱ـ۱۹۳۸)|روبرت وینه]]<ref>Robert Wiene </ref>، نمونۀ اعلای اکسپرسیونیسم است. پس از این فیلم، در اواخر دوران سینمای صامت<ref>silent era</ref> آلمان، سبک اکسپرسیونیسم رواج یافت. تأثیر این سبک در آثار [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref> Alfred Hitchcock</ref>، [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسن ولز]]<ref> Orson Welles</ref>، مایکل پاول<ref> Michael Powell </ref>، و [[اسکورسیزی، مارتین|مارتین اسکورسیزی]]<ref>Martin Scorsese</ref> دیده میشود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۴۸
اِکْسْپِرسیونیسم (سینما)(expressionism)
در سینما به نوعی دکور و بازیگری و نورپردازی گفته میشود که متأثر از جنبش هنری آلمان به همین نام است. در این سبک، دکورها ظاهری غیرمتعارف دارند و تا حد زیادی انتزاعیاند و اهمیتشان کمتر از اهمیت بازیگران نیست. نورپردازی چنان است که سایههای عمیقی ایجاد میکند و زوایای دوربین چنان کجومعوج است که بر وجه گروتسک[۱] و تخیلی ماجراها تأکید میکند. مطبّ دکتر کالیگاری[۲]، ساختۀ روبرت وینه[۳]، نمونۀ اعلای اکسپرسیونیسم است. پس از این فیلم، در اواخر دوران سینمای صامت[۴] آلمان، سبک اکسپرسیونیسم رواج یافت. تأثیر این سبک در آثار آلفرد هیچکاک[۵]، اورسن ولز[۶]، مایکل پاول[۷]، و مارتین اسکورسیزی[۸] دیده میشود.