مجلسی، محمدباقر (اصفهان ۱۰۳۷ـ۱۱۱۱ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = محمدباقر مجلسی | |عنوان = محمدباقر مجلسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(یا: مجلسی دوم؛ علامۀ مجلسی) محدث و فقیه امامی. نزد پدرش، [[مجلسی، ملا محمدتقی (۱۰۰۴ـ۱۰۷۱ق)|ملا محمدتقی مجلسی]] تعلیم یافت و از [[فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)|ملا محسن فیض کاشانی]]، شیخ حرّ عاملی و [[ملا صالح مازندرانی، محمدصالح ( ـ اصفهان ۱۰۸۱ق)|ملا صالح مازندرانی]] اجازۀ روایت گرفت. در علوم گوناگون دینی، از حدیث و فقه و اصول فقه و کلام و فلسفه و رجال دست داشت و فیض کاشانی او را «جامع معقول و منقول» خوانده است. در فقه، اخباری مسلک بود و با فلسفه و عرفان میانۀ خوشی نداشت و در جایجای آثار خود به این دو گروه تاخته است و ایشان را به سبب نظریات عقلی و ذوقیشان، در مواردی که با روایات مخالف است، سرزنش کرده است. در ۱۰۹۸ق، در دورۀ حکومت [[سلیمان صفوی اول|شاه سلیمان اول صفوی]]، به منصب شیخالاسلامی منصوب شد و تا پایان عمر در همین منصب ماند. شاگردان بسیاری تربیت کرد و آثار مکتوب فراوانی بهجای گذاشت. از شاگردان او میتوان [[جزایری، سید نعمت الله (۱۰۵۰ـ۱۱۱۲ق)|سید نعمتالله جزایری]] و [[افندی، میرزا عبدالله (۱۰۶۷ـ۱۱۳۰ق)|میرزا عبدالله افندی]] را نام برد. در [[مسجد جامع (اصفهان)|مسجد جامع اصفهان]] مدفون شد و آرامگاهش در آن شهر زیارت میشود. از آثار عربی او: ''بحارالانوار''؛ ''مرآةالعقول''، در شرح ''کافی''؛ ''ملاذ الاخیار''، در شرح ''تهذیبالاحکام''؛ ''شرح اربعین'' و شرح ''صحیفۀ سجادیه'' است و از آثار فارسی است: ''عینالحیات''؛ ''حقالیقین''، در اصول عقاید؛ ''حلیةالمتقین''؛ ''زادالمعاد''، در دعا و زیارت؛ ''جلاءالعیون''، و ''حیاتالقلوب''. | }}مجلسی، محمدباقر (اصفهان ۱۰۳۷ـ۱۱۱۱ق)<br> | ||
[[پرونده: 38148700.jpg | بندانگشتی|مجلسي، محمدباقر]](یا: مجلسی دوم؛ علامۀ مجلسی) محدث و فقیه امامی. نزد پدرش، [[مجلسی، ملا محمدتقی (۱۰۰۴ـ۱۰۷۱ق)|ملا محمدتقی مجلسی]] تعلیم یافت و از [[فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)|ملا محسن فیض کاشانی]]، شیخ حرّ عاملی و [[ملا صالح مازندرانی، محمدصالح ( ـ اصفهان ۱۰۸۱ق)|ملا صالح مازندرانی]] اجازۀ روایت گرفت. در علوم گوناگون دینی، از حدیث و فقه و اصول فقه و کلام و فلسفه و رجال دست داشت و فیض کاشانی او را «جامع معقول و منقول» خوانده است. در فقه، اخباری مسلک بود و با فلسفه و عرفان میانۀ خوشی نداشت و در جایجای آثار خود به این دو گروه تاخته است و ایشان را به سبب نظریات عقلی و ذوقیشان، در مواردی که با روایات مخالف است، سرزنش کرده است. در ۱۰۹۸ق، در دورۀ حکومت [[سلیمان صفوی اول|شاه سلیمان اول صفوی]]، به منصب شیخالاسلامی منصوب شد و تا پایان عمر در همین منصب ماند. شاگردان بسیاری تربیت کرد و آثار مکتوب فراوانی بهجای گذاشت. از شاگردان او میتوان [[جزایری، سید نعمت الله (۱۰۵۰ـ۱۱۱۲ق)|سید نعمتالله جزایری]] و [[افندی، میرزا عبدالله (۱۰۶۷ـ۱۱۳۰ق)|میرزا عبدالله افندی]] را نام برد. در [[مسجد جامع (اصفهان)|مسجد جامع اصفهان]] مدفون شد و آرامگاهش در آن شهر زیارت میشود. از آثار عربی او: ''بحارالانوار''؛ ''مرآةالعقول''، در شرح ''کافی''؛ ''ملاذ الاخیار''، در شرح ''تهذیبالاحکام''؛ ''شرح اربعین'' و شرح ''صحیفۀ سجادیه'' است و از آثار فارسی است: ''عینالحیات''؛ ''حقالیقین''، در اصول عقاید؛ ''حلیةالمتقین''؛ ''زادالمعاد''، در دعا و زیارت؛ ''جلاءالعیون''، و ''حیاتالقلوب''. | |||
<br><!--38148700--> | <br><!--38148700--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۸
| محمدباقر مجلسی | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۰۳۷ق |
| درگذشت | ۱۱۱۱ق |
| ملیت | ایرانی |
| نامهای دیگر | مجلسی دوم |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| شغل و تخصص های دیگر | محدث |
| لقب | علامه مجلسی |
| آثار | بحارالانوار |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | ملا محمدتقی مجلسی (پدر) |
مجلسی، محمدباقر (اصفهان ۱۰۳۷ـ۱۱۱۱ق)
(یا: مجلسی دوم؛ علامۀ مجلسی) محدث و فقیه امامی. نزد پدرش، ملا محمدتقی مجلسی تعلیم یافت و از ملا محسن فیض کاشانی، شیخ حرّ عاملی و ملا صالح مازندرانی اجازۀ روایت گرفت. در علوم گوناگون دینی، از حدیث و فقه و اصول فقه و کلام و فلسفه و رجال دست داشت و فیض کاشانی او را «جامع معقول و منقول» خوانده است. در فقه، اخباری مسلک بود و با فلسفه و عرفان میانۀ خوشی نداشت و در جایجای آثار خود به این دو گروه تاخته است و ایشان را به سبب نظریات عقلی و ذوقیشان، در مواردی که با روایات مخالف است، سرزنش کرده است. در ۱۰۹۸ق، در دورۀ حکومت شاه سلیمان اول صفوی، به منصب شیخالاسلامی منصوب شد و تا پایان عمر در همین منصب ماند. شاگردان بسیاری تربیت کرد و آثار مکتوب فراوانی بهجای گذاشت. از شاگردان او میتوان سید نعمتالله جزایری و میرزا عبدالله افندی را نام برد. در مسجد جامع اصفهان مدفون شد و آرامگاهش در آن شهر زیارت میشود. از آثار عربی او: بحارالانوار؛ مرآةالعقول، در شرح کافی؛ ملاذ الاخیار، در شرح تهذیبالاحکام؛ شرح اربعین و شرح صحیفۀ سجادیه است و از آثار فارسی است: عینالحیات؛ حقالیقین، در اصول عقاید؛ حلیةالمتقین؛ زادالمعاد، در دعا و زیارت؛ جلاءالعیون، و حیاتالقلوب.