محمدابراهیم اولیاء سمیع: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
محمدابراهیم اولیاء سمیع ( - شیراز 1262ش)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=محمدابراهیم اولیاء سمیع|نام=Mohammad Ebrahim Owlia Sami|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=صفا|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=شیراز 1262ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=ایران - هند|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خوشنویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}محمدابراهیم اولیاء سمیع ( - شیراز 1262ش)   Mohammad Ebrahim Owlia Sami
 
خوشنویس ایرانی، فرزند محمدحسین اولیاء سمیع. علاوه بر خوشنویسی، شعر هم می‌گفت و «صفا» تخلص می‌کرد. او که در [[شیراز، شهر|شیراز]] زندگی می‌کرد، به [[هندوستان]] مهاجرت کرد. در [[بمبئی، شهر|بمبئی]] کتاب می‌نوشت و از همین راه سرمایۀ بسیاری اندوخت و به تجارت مشغول شد. اما تمام اموالش که روزی به مقصدی حمل و تجارت می‌کرد، به علت غرق شدن کشتی به دریا ریخته شد و از بین رفت. پس از آن ناچار شد که از بمبئی به [[حیدرآباد دکن]] برود و برای تأمین معاش خود، آن‌جا به تدریس زبان فارسی مشغول شود. اولیاء سمیع در اواخر عمرش به ایران بازگشت. جنازه‌اش را به [[عتبات عالیات]] منتقل کردند.
----
 
 


خوشنویس ایرانی، فرزند محمدحسین اولیاء سمیع. علاوه بر خوشنویسی، شعر هم می‌گفت و «صفا» تخلص می‌کرد. او که در شیراز زندگی می‌کرد، به هندوستان مهاجرت کرد. در بمبئی کتاب می‌نوشت و از همین راه سرمایۀ بسیاری اندوخت و به تجارت مشغول شد.
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:اشخاص و آثار]]
[[رده:اشخاص و آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۲۵

محمدابراهیم اولیاء سمیع
Mohammad Ebrahim Owlia Sami
درگذشت شیراز 1262ش
محل زندگی ایران - هند
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی خوشنویس
گروه مقاله خوشنویسی

محمدابراهیم اولیاء سمیع ( - شیراز 1262ش) Mohammad Ebrahim Owlia Sami

خوشنویس ایرانی، فرزند محمدحسین اولیاء سمیع. علاوه بر خوشنویسی، شعر هم می‌گفت و «صفا» تخلص می‌کرد. او که در شیراز زندگی می‌کرد، به هندوستان مهاجرت کرد. در بمبئی کتاب می‌نوشت و از همین راه سرمایۀ بسیاری اندوخت و به تجارت مشغول شد. اما تمام اموالش که روزی به مقصدی حمل و تجارت می‌کرد، به علت غرق شدن کشتی به دریا ریخته شد و از بین رفت. پس از آن ناچار شد که از بمبئی به حیدرآباد دکن برود و برای تأمین معاش خود، آن‌جا به تدریس زبان فارسی مشغول شود. اولیاء سمیع در اواخر عمرش به ایران بازگشت. جنازه‌اش را به عتبات عالیات منتقل کردند.