افتخاری، علیرضا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ افتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به افتخاری، علیرضا منتقل کرد) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِفتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش)<br> | اِفتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش - )<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =علیرضا افتخاری | |عنوان =علیرضا افتخاری | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده: 11400400.jpg | بندانگشتی| | }} | ||
[[پرونده:11400400-1.jpg|بندانگشتی|علیرضا افتخاری]] | |||
خوانندۀ موسیقی ایرانی. از مطرحترین شاگردان کلاس [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|جلال تاج اصفهانی]]، استاد آواز مکتب اصفهان، و برندۀ جایزۀ اول آواز در دومین آزمون باربد (۱۳۵۶ش) بود. در سالهای ۱۳۶۵ـ۱۳۶۶ش با انتشار آلبومهای ''مهرورزان''، و ''آتش دل''، مشهور شد و طی پانزده تا هفده سال بعد از آن، با آثار صحنهای، ضبطهای تلویزیونی و آلبومهای متعدد، جزو پرکارترین و محبوبترین خوانندههای موسیقی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شد. توانایی حنجره و انعطاف خاص صدایش در اجرای هر نوع موسیقی، او را از دیگر خوانندگان قبل و بعد از انقلاب متمایز کرده است. آثار متعدد در موسیقی ردیفی، موسیقی برنامۀ ''گلها''، نغمههای محلی، ترانههای عامیانه، ترانههای کوچهبازاری، مراثی مذهبی و حتی بازخوانی آثار مشهور پیش از سالهای ۱۳۵۷ش که اختصاصاً برای صدای بانوان خواننده ساخته شده بود، گواه این ویژگی صدای اوست. ازجمله آثار اوست: آلبومهای ''مهرورزان'' و، ''سرو سیمین''، کار [[کیانی نژاد، محمدعلی|محمدعلی کیانینژاد]]؛ ''آتش دل''، از [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]]؛ ''دریغا''، در رثای امام راحل، کار محمدعلی شکوهی، همراه تکنوازی نِی [[موسوی، محمد|محمد موسوی]]؛ ''امان از جدایی''، از [[محمدجلیل عندلیبی]]؛ ''گل میخک''، کار [[جواد لشکری|جواد لشگری]]؛'' یاد استاد''، از [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]؛ ''زیباترین''، کار [[محمدجواد ضرابیان|محمدجواد ضرّابیان]]؛ و ''کاروان''، کار جمشید برازنده. افتخاری بیش از ۳۰ آلبوم دارد. | |||
<br><!--11400400--> | <br><!--11400400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۲
اِفتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش - )
| علیرضا افتخاری | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۳۳۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کلاس جلال تاج اصفهانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| سبک | موسیقی سنتی |
| آثار | آلبوم های مهرورزان و سرو سیمین کار محمدعلی کیانی نژاد |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | جایزه اول آواز در دومین آزمون باربد (۱۳۵۶) |
خوانندۀ موسیقی ایرانی. از مطرحترین شاگردان کلاس جلال تاج اصفهانی، استاد آواز مکتب اصفهان، و برندۀ جایزۀ اول آواز در دومین آزمون باربد (۱۳۵۶ش) بود. در سالهای ۱۳۶۵ـ۱۳۶۶ش با انتشار آلبومهای مهرورزان، و آتش دل، مشهور شد و طی پانزده تا هفده سال بعد از آن، با آثار صحنهای، ضبطهای تلویزیونی و آلبومهای متعدد، جزو پرکارترین و محبوبترین خوانندههای موسیقی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شد. توانایی حنجره و انعطاف خاص صدایش در اجرای هر نوع موسیقی، او را از دیگر خوانندگان قبل و بعد از انقلاب متمایز کرده است. آثار متعدد در موسیقی ردیفی، موسیقی برنامۀ گلها، نغمههای محلی، ترانههای عامیانه، ترانههای کوچهبازاری، مراثی مذهبی و حتی بازخوانی آثار مشهور پیش از سالهای ۱۳۵۷ش که اختصاصاً برای صدای بانوان خواننده ساخته شده بود، گواه این ویژگی صدای اوست. ازجمله آثار اوست: آلبومهای مهرورزان و، سرو سیمین، کار محمدعلی کیانینژاد؛ آتش دل، از فرامرز پایور؛ دریغا، در رثای امام راحل، کار محمدعلی شکوهی، همراه تکنوازی نِی محمد موسوی؛ امان از جدایی، از محمدجلیل عندلیبی؛ گل میخک، کار جواد لشگری؛ یاد استاد، از علی تجویدی؛ زیباترین، کار محمدجواد ضرّابیان؛ و کاروان، کار جمشید برازنده. افتخاری بیش از ۳۰ آلبوم دارد.