معروف صفرزاده: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
سازندهی [[ویولن]] و سازهای ایرانی. به خاطر مأموریت اداری پدرش، زادگاهشان را ترک کردند و او تحصیلات ابتدایی را در دبستان هاتف و متوسطه را در دبیرستانهای جامی، دکتر فاضلی و اشکانی تهران ادامه داد. از سال اول دبیرستان به ساختن ویولن علاقهمند شد و با کمک و راهنمایی دبیر کاردستیشان، در کارگاه دبیرستان یک [[سنتور]] ساخت. پس از پایان خدمت سربازی به ساختن ویولن روی آورد و ضمن این کار نواختن ویولن و تئوری موسیقی را نزد [[اکبرپور، علی|علی اکبرپور]] (آهنگساز و نوازندهی ویولن) فراگرفت. او در این دوره، ضمن آموزش هارمونی، تئوری موسیقی و نوازندگی نزد اساتیدی چون [[قنبری مهر، ابراهیم|ابراهیم قنبریمهر]]، [[حنانه، مرتضی (تهران ۱۳۰۱ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|مرتضی حنانه]]، [[کیایی، میلاد|میلاد کیایی]]، [[یوسف زمانی، حسن (سنندج ۱۳۱۰ـ کانادا ۱۳۸۸ش)|حسن یوسفزمانی]]، علی برلیانی، [[مسعودی، ناصر|ناصر مسعودی]] و محمدعلی گلشن ابراهیمی (پژوهشگر موسیقی) از نظریات و راهنماییهای آنها نیز در ساخت سازهای بیعیب و استاندارد بهره گرفته است. همچنین وی برای ارتقاء کیفیت کارهای خود به نقاط مختلف ایران مسافرت کرده است. | |||
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسهی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هماکنون در کارگاه شخصیاش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، سهتار و... مشغول است. | صفرزاده در سال 1366 برای تحقیق و تفحص در ساخت سازهای مختلف محلی به منطقهی [[چابهار، شهر|چابهار]] رفت و بعد از مشورت با استاد کمادان (نوازندهی محلی قیچک) اقدام به ابداع ساز قیچکباس کرد. او در طول دسته و اندازهی کاسهی این ساز (قیچک) تغییرات و محاسباتی را انجام داده و با انتخاب چوب مناسب و یکتکه ساختن کاسه، سازی با صدایی مطلوبتر و پرقدرتتر و منطبق با نتنویسی ابداع کرده است. | ||
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسهی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هماکنون در کارگاه شخصیاش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، [[سه تار|سهتار]] و... مشغول است. | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۵
| معروف صفرزاده | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1322ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سازندهی ساز |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
معروف صفرزاده (تبریز 1322ش- )
سازندهی ویولن و سازهای ایرانی. به خاطر مأموریت اداری پدرش، زادگاهشان را ترک کردند و او تحصیلات ابتدایی را در دبستان هاتف و متوسطه را در دبیرستانهای جامی، دکتر فاضلی و اشکانی تهران ادامه داد. از سال اول دبیرستان به ساختن ویولن علاقهمند شد و با کمک و راهنمایی دبیر کاردستیشان، در کارگاه دبیرستان یک سنتور ساخت. پس از پایان خدمت سربازی به ساختن ویولن روی آورد و ضمن این کار نواختن ویولن و تئوری موسیقی را نزد علی اکبرپور (آهنگساز و نوازندهی ویولن) فراگرفت. او در این دوره، ضمن آموزش هارمونی، تئوری موسیقی و نوازندگی نزد اساتیدی چون ابراهیم قنبریمهر، مرتضی حنانه، میلاد کیایی، حسن یوسفزمانی، علی برلیانی، ناصر مسعودی و محمدعلی گلشن ابراهیمی (پژوهشگر موسیقی) از نظریات و راهنماییهای آنها نیز در ساخت سازهای بیعیب و استاندارد بهره گرفته است. همچنین وی برای ارتقاء کیفیت کارهای خود به نقاط مختلف ایران مسافرت کرده است.
صفرزاده در سال 1366 برای تحقیق و تفحص در ساخت سازهای مختلف محلی به منطقهی چابهار رفت و بعد از مشورت با استاد کمادان (نوازندهی محلی قیچک) اقدام به ابداع ساز قیچکباس کرد. او در طول دسته و اندازهی کاسهی این ساز (قیچک) تغییرات و محاسباتی را انجام داده و با انتخاب چوب مناسب و یکتکه ساختن کاسه، سازی با صدایی مطلوبتر و پرقدرتتر و منطبق با نتنویسی ابداع کرده است.
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسهی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هماکنون در کارگاه شخصیاش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، سهتار و... مشغول است.