هنتسه، هانس ورنر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Mohammadi3 صفحهٔ هنتسه،هانس ورنر را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به هنتسه، هانس ورنر منتقل کرد)
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


هنتسه،هانس ورنر (۱۹۲۶)(Henze, Hans Werner)<br/> {{جعبه زندگینامه
هنتسه،هانس ورنر (۱۹۲۶-۲۰۱۲م)(Henze, Hans Werner)<br/> {{جعبه زندگینامه
|عنوان =هانس ورنر هنتسه
|عنوان =هانس ورنر هنتسه
|نام =Hans Werner Henze  
|نام =Hans Werner Henze  
خط ۸: خط ۸:
|لقب=
|لقب=
|زادروز=۱۹۲۶م
|زادروز=۱۹۲۶م
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۲۰۱۲م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=آلمانی
|ملیت=آلمانی
خط ۱۸: خط ۱۸:
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات = مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱ زیبا بودن (۱۹۶۳)
|جوایز و افتخارات = مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱مزیبا بودن (۱۹۶۳م)
|آثار =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =موسیقی
|خویشاوندان سرشناس =موسیقی
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
[[پرونده:Henze, Hans Werner.jpg|بندانگشتی|هانس ورنر هنتسه]]
[[پرونده:Henze, Hans Werner.jpg|بندانگشتی|هانس ورنر هنتسه]]
آهنگ‌ساز آلمانی. از لحاظ سبک پرتنوع و ناآرام و به‌سبب نوعی حساسیت شدید و گیرایی ادبی و استفادۀ فریبنده از رنگ‌آمیزی ارکستری شاخص است، که نمونه‌های آن در اپرای ''مرثیه برای عشاق جوان<ref>Elegy for Young Lovers</ref>'' (۱۹۶۱) و کانتات ''زیبا بودن<ref>Being Beauteous</ref>'' (۱۹۶۳) دیده می‌شود. از میان آثار اخیر او، اپرای ''خیانت به دریا<ref>Das Verratene Meer/The Sea Betrayed</ref>'' (۱۹۹۲) درخور ذکر است. هِنتسه در [[هایدلبرگ]]<ref>Heidelberg </ref>، [[سوییس|سوئیس]]، زیرنظر ولفگانگ فورتنِر<ref>Wolfgang Fortner</ref> و در [[پاریس، شهر|پاریس]]، زیرنظر رنه لایبوویتس<ref>René Leibowitz</ref> تحصیل کرد. از آرنولد شونبرگ<ref>Arnold Schoenberg</ref> تأثیر پذیرفت، هر چند یک آهنگ‌ساز دودکافونیک متعصب و سرسخت نشد، برای پیشرفت باله در [[آلمان]] نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد؛ از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ مشاور باله در اپرای ویسبادن<ref>Wiesbaden Opera</ref> بود. در ۱۹۵۳ به [[ایتالیا]] نقل مکان کرد، و در آن‌جا موسیقی او گستردگی بیشتری یافت، که این موضوع در اپرای ''باساریدها<ref>The Bassarids</ref>'' (۱۹۶۶) نیز آشکار است. درپی ناآرامی‌های دانشجویی ۱۹۶۸ ناگهان بنای موسیقایی ارزشمند را به سود یک موضع سوسیالیستی ستیزه‌جویانه رها کرد و آثاری تند و گزنده همچون ''اِل سیمارون<ref>El Cimarrón</ref>'' (۱۹۷۰) و ''صداها<ref>Voices </ref>'' (۱۹۷۳)، شامل آهنگ‌هایی تلخ بر ۲۲ شعر انقلابی، ساخت که اغلب آن‌ها سونوریته‌ای جادویی داشتند. اپرای ''ما به سوی رودخانه می‌آییم<ref>We Come to the River</ref>'' (۱۹۷۶) و بالۀ ''اورفئوس<ref>Orpheus </ref>'' (۱۹۷۹) با همکاری [[باند، ادوارد (۱۹۳۴)|ادوارد باند]]<ref>Edward Bond</ref> ساخته شدند. در سال‌های اخیر، هِنتسه به گذشتۀ موسیقی روآورده و بیشتر تغزلی و تفصیل‌گرا شده است: بازسازی او از اپرای ''بازگشت اولیس<ref>Il ritorno di Ulisse</ref>'' اثر [[مونته وردی ، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)|مونته‌وردی]]<ref>Monteverdi </ref> در ۱۹۸۵ در سالزبرگ، به‌روی صحنه رفت. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''لرد جوان<ref>Der Junge Lord</ref>''، ''گربۀ انگلیسی<ref>The English Cat</ref>''، ارکستری ''دوپّیو کنچرتو (کنسرتوی دوتایی)<ref>Doppio Concerto</ref>'' برای اُبوآ، هارپ و سازهای زهی (۱۹۶۶)، ''رکویِم<ref>Requiem </ref>'' (۹ کنسرتوی روحانی) برای [[پیانو]]، [[ترومپت]]، و ارکستر مجلسی (۱۹۹۲). آوازی ''ترانه‌های ناپلی<ref>Neapolitan Songs </ref>'' (پنج ترانه) برای باریتون و ارکستر (۱۹۵۶)، ''نکتورن‌ها و‌ آریاها<ref>Nocturnes and Arias</ref>'' برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۵۷)، ''کامِرموزیک (موسیقی مجلسی)<ref>Kammermusik </ref>'' برای [[تنور]]، [[گیتار]]، و ارکستر مجلسی (۱۹۵۸)، ''آریوزی<ref>Ariosi </ref>'' برای [[سوپرانو]]، [[ویولن]] و ارکستر از روی تاسّو<ref>Tasso </ref> (۱۹۶۳)، ''شناور مدوسا<ref>Das Floss der Medusa </ref>''، اوراتوریو به‌یاد ''چه گوارا<ref>Ché Guevara</ref>'' (۱۹۶۸)، ''جستاری دربارۀ خوک‌ها<ref>Versuch über Schweine/Essay on Pigs </ref>'' (۱۹۶۹)، ''موسیقی سلطنتی زمستانی<ref>Royal Winter Music</ref>''.
آهنگ‌ساز آلمانی. از لحاظ سبک پرتنوع و ناآرام و به‌سبب نوعی حساسیت شدید و گیرایی ادبی و استفادۀ فریبنده از رنگ‌آمیزی ارکستری شاخص است، که نمونه‌های آن در اپرای ''مرثیه برای عشاق جوان<ref>''Elegy for Young Lovers''</ref>'' (۱۹۶۱م) و کانتات ''زیبا بودن<ref>''Being Beauteous''</ref>'' (۱۹۶۳م) دیده می‌شود. از میان آثار اخیر او، اپرای ''خیانت به دریا<ref>''Das Verratene Meer/The Sea Betrayed''</ref>'' (۱۹۹۲م) درخور ذکر است. هِنتسه در [[هایدلبرگ]]<ref>Heidelberg </ref>، [[سوئیس]]، زیرنظر ولفگانگ فورتنِر<ref>Wolfgang Fortner</ref> و در [[پاریس، شهر|پاریس]]، زیرنظر رنه لایبوویتس<ref>René Leibowitz</ref> تحصیل کرد. از آرنولد شونبرگ<ref>Arnold Schoenberg</ref> تأثیر پذیرفت، هر چند یک آهنگ‌ساز دودکافونیک متعصب و سرسخت نشد، برای پیشرفت باله در [[آلمان]] نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد؛ از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲م مشاور باله در اپرای ویسبادن<ref>Wiesbaden Opera</ref> بود. در ۱۹۵۳ به [[ایتالیا]] نقل مکان کرد، و در آن‌جا موسیقی او گستردگی بیشتری یافت، که این موضوع در اپرای ''باساریدها<ref>''The Bassarids''</ref>'' (۱۹۶۶م) نیز آشکار است. درپی ناآرامی‌های دانشجویی ۱۹۶۸م ناگهان بنای موسیقایی ارزشمند را به سود یک موضع سوسیالیستی ستیزه‌جویانه رها کرد و آثاری تند و گزنده همچون ''اِل سیمارون<ref>''El Cimarrón''</ref>'' (۱۹۷۰م) و ''صداها<ref>''Voices'' </ref>'' (۱۹۷۳م)، شامل آهنگ‌هایی تلخ بر ۲۲ شعر انقلابی، ساخت که اغلب آن‌ها سونوریته‌ای جادویی داشتند. اپرای ''ما به سوی رودخانه می‌آییم<ref>We Come to the River</ref>'' (۱۹۷۶م) و بالۀ ''اورفئوس<ref>Orpheus </ref>'' (۱۹۷۹م) با همکاری [[باند، ادوارد|ادوارد باند]]<ref>Edward Bond</ref> ساخته شدند. در سال‌های اخیر، هِنتسه به گذشتۀ موسیقی روآورده و بیشتر تغزلی و تفصیل‌گرا شده است: بازسازی او از اپرای ''بازگشت اولیس<ref>Il ritorno di Ulisse</ref>'' اثر [[مونته وردی، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م)|مونته‌وردی]]<ref>Monteverdi </ref> در ۱۹۸۵م در سالزبرگ، به‌روی صحنه رفت. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''لرد جوان<ref>''Der Junge Lord''</ref>''، ''گربۀ انگلیسی<ref>''The English Cat''</ref>''، ارکستری ''دوپّیو کنچرتو (کنسرتوی دوتایی)<ref>''Doppio Concerto''</ref>'' برای اُبوآ، هارپ و سازهای زهی (۱۹۶۶م)، ''رکویِم<ref>''Requiem'' </ref>'' (۹ کنسرتوی روحانی) برای [[پیانو]]، [[ترومپت]]، و ارکستر مجلسی (۱۹۹۲م). آوازی ''ترانه‌های ناپلی<ref>''Neapolitan Songs'' </ref>'' (پنج ترانه) برای باریتون و ارکستر (۱۹۵۶م)، ''نکتورن‌ها و‌ آریاها<ref>''Nocturnes and Arias''</ref>'' برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۵۷م)، ''کامِرموزیک (موسیقی مجلسی)<ref>''Kammermusik'' </ref>'' برای [[تنور]]، [[گیتار]]، و ارکستر مجلسی (۱۹۵۸م)، ''آریوزی<ref>''Ariosi'' </ref>'' برای [[سوپرانو]]، [[ویولن]] و ارکستر از روی تاسّو<ref>Tasso </ref> (۱۹۶۳م)، ''شناور مدوسا<ref>''Das Floss der Medusa'' </ref>''، اوراتوریو به‌یاد ''چه گوارا<ref>''Ché Guevara''</ref>'' (۱۹۶۸م)، ''جستاری دربارۀ خوک‌ها<ref>''Versuch über Schweine/Essay on Pigs'' </ref>'' (۱۹۶۹م)، ''موسیقی سلطنتی زمستانی<ref>''Royal Winter Music''</ref>''.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۵

هنتسه،هانس ورنر (۱۹۲۶-۲۰۱۲م)(Henze, Hans Werner)

هانس ورنر هنتسه
Hans Werner Henze
زادروز ۱۹۲۶م
درگذشت ۲۰۱۲م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در هایدلبرگ زیرنظر ولفگانگ فورتنر و تحصیل در پاریس زیرنظر رنه لایبوویتس
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
خویشاوندان سرشناس موسیقی
جوایز و افتخارات  مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱م)؛ زیبا بودن (۱۹۶۳م)
هانس ورنر هنتسه

آهنگ‌ساز آلمانی. از لحاظ سبک پرتنوع و ناآرام و به‌سبب نوعی حساسیت شدید و گیرایی ادبی و استفادۀ فریبنده از رنگ‌آمیزی ارکستری شاخص است، که نمونه‌های آن در اپرای مرثیه برای عشاق جوان[۱] (۱۹۶۱م) و کانتات زیبا بودن[۲] (۱۹۶۳م) دیده می‌شود. از میان آثار اخیر او، اپرای خیانت به دریا[۳] (۱۹۹۲م) درخور ذکر است. هِنتسه در هایدلبرگ[۴]، سوئیس، زیرنظر ولفگانگ فورتنِر[۵] و در پاریس، زیرنظر رنه لایبوویتس[۶] تحصیل کرد. از آرنولد شونبرگ[۷] تأثیر پذیرفت، هر چند یک آهنگ‌ساز دودکافونیک متعصب و سرسخت نشد، برای پیشرفت باله در آلمان نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد؛ از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲م مشاور باله در اپرای ویسبادن[۸] بود. در ۱۹۵۳ به ایتالیا نقل مکان کرد، و در آن‌جا موسیقی او گستردگی بیشتری یافت، که این موضوع در اپرای باساریدها[۹] (۱۹۶۶م) نیز آشکار است. درپی ناآرامی‌های دانشجویی ۱۹۶۸م ناگهان بنای موسیقایی ارزشمند را به سود یک موضع سوسیالیستی ستیزه‌جویانه رها کرد و آثاری تند و گزنده همچون اِل سیمارون[۱۰] (۱۹۷۰م) و صداها[۱۱] (۱۹۷۳م)، شامل آهنگ‌هایی تلخ بر ۲۲ شعر انقلابی، ساخت که اغلب آن‌ها سونوریته‌ای جادویی داشتند. اپرای ما به سوی رودخانه می‌آییم[۱۲] (۱۹۷۶م) و بالۀ اورفئوس[۱۳] (۱۹۷۹م) با همکاری ادوارد باند[۱۴] ساخته شدند. در سال‌های اخیر، هِنتسه به گذشتۀ موسیقی روآورده و بیشتر تغزلی و تفصیل‌گرا شده است: بازسازی او از اپرای بازگشت اولیس[۱۵] اثر مونته‌وردی[۱۶] در ۱۹۸۵م در سالزبرگ، به‌روی صحنه رفت. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای لرد جوان[۱۷]، گربۀ انگلیسی[۱۸]، ارکستری دوپّیو کنچرتو (کنسرتوی دوتایی)[۱۹] برای اُبوآ، هارپ و سازهای زهی (۱۹۶۶م)، رکویِم[۲۰] (۹ کنسرتوی روحانی) برای پیانو، ترومپت، و ارکستر مجلسی (۱۹۹۲م). آوازی ترانه‌های ناپلی[۲۱] (پنج ترانه) برای باریتون و ارکستر (۱۹۵۶م)، نکتورن‌ها و‌ آریاها[۲۲] برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۵۷م)، کامِرموزیک (موسیقی مجلسی)[۲۳] برای تنور، گیتار، و ارکستر مجلسی (۱۹۵۸م)، آریوزی[۲۴] برای سوپرانو، ویولن و ارکستر از روی تاسّو[۲۵] (۱۹۶۳م)، شناور مدوسا[۲۶]، اوراتوریو به‌یاد چه گوارا[۲۷] (۱۹۶۸م)، جستاری دربارۀ خوک‌ها[۲۸] (۱۹۶۹م)، موسیقی سلطنتی زمستانی[۲۹].

 


  1. Elegy for Young Lovers
  2. Being Beauteous
  3. Das Verratene Meer/The Sea Betrayed
  4. Heidelberg
  5. Wolfgang Fortner
  6. René Leibowitz
  7. Arnold Schoenberg
  8. Wiesbaden Opera
  9. The Bassarids
  10. El Cimarrón
  11. Voices
  12. We Come to the River
  13. Orpheus
  14. Edward Bond
  15. Il ritorno di Ulisse
  16. Monteverdi
  17. Der Junge Lord
  18. The English Cat
  19. Doppio Concerto
  20. Requiem
  21. Neapolitan Songs
  22. Nocturnes and Arias
  23. Kammermusik
  24. Ariosi
  25. Tasso
  26. Das Floss der Medusa
  27. Ché Guevara
  28. Versuch über Schweine/Essay on Pigs
  29. Royal Winter Music