بنی عامری، حسن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:12352800.jpg|بندانگشتی|حسن بنیعامری|جایگزین=|250x250پیکسل]] | [[پرونده:12352800.jpg|بندانگشتی|حسن بنیعامری|جایگزین=|250x250پیکسل]] | ||
حسن بنیعامری (شیراز ۱۳۴۶ش- )<br> | حسن بنیعامری (شیراز ۱۳۴۶ش- )<br> | ||
<p>داستاننویس ایرانی. در | <p>داستاننویس ایرانی. در ۱۳۶۴ش، از دبیرستانی در ورامین دیپلم گرفت. سپس به نوشتن و کارگردانی تئاتر و همکاری با مطبوعات پراخت. آثار اولیهی خود را با مضمون دفاع مقدس نوشت. </p> | ||
<p>رمان ''گنجشکها بهشت را میفهمند'' (۱۳۷۶ش) را دربارۀ جنگ در کردستان، و بیشتر داستانهای ''دلقک به دلقک نمیخندد'' (۱۳۷۹ش) و'' لالایی لیلی'' (۱۳۸۰ش) را براساس خاطرات دورۀ کودکی نوشت. رمان ''نفس نکش'' ''نخند'' ''بگو سلام'' ( | <p>رمان ''گنجشکها بهشت را میفهمند'' (۱۳۷۶ش) را دربارۀ جنگ در کردستان، و بیشتر داستانهای ''دلقک به دلقک نمیخندد'' (۱۳۷۹ش) و'' لالایی لیلی'' (۱۳۸۰ش) را براساس خاطرات دورۀ کودکی نوشت. رمان ''نفس نکش'' ''نخند'' ''بگو سلام'' (۱۳۸۲ش) دیگر اثر اوست. آثاری نیز برای نوجوانان نوشته است. آخرین اثر او، ''فرشتهها بوی پرتقال میدهند'' (رمان نوجوان- 1386ش) اثری است بر پایهی تجربیات شخصی او در دوران کودکی که نوشتن آن در مجموع پانزده سال زمان برده است. </p> | ||
<br /><p><br></p><!--12352800--> | |||
---- | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۴
حسن بنیعامری (شیراز ۱۳۴۶ش- )
داستاننویس ایرانی. در ۱۳۶۴ش، از دبیرستانی در ورامین دیپلم گرفت. سپس به نوشتن و کارگردانی تئاتر و همکاری با مطبوعات پراخت. آثار اولیهی خود را با مضمون دفاع مقدس نوشت.
رمان گنجشکها بهشت را میفهمند (۱۳۷۶ش) را دربارۀ جنگ در کردستان، و بیشتر داستانهای دلقک به دلقک نمیخندد (۱۳۷۹ش) و لالایی لیلی (۱۳۸۰ش) را براساس خاطرات دورۀ کودکی نوشت. رمان نفس نکش نخند بگو سلام (۱۳۸۲ش) دیگر اثر اوست. آثاری نیز برای نوجوانان نوشته است. آخرین اثر او، فرشتهها بوی پرتقال میدهند (رمان نوجوان- 1386ش) اثری است بر پایهی تجربیات شخصی او در دوران کودکی که نوشتن آن در مجموع پانزده سال زمان برده است.