خوان فرناندس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خوان فرناندس (Juan Fernandez Islands)<br/> سه جزیرۀ کوچک آتشفشانی متعلق به | خوان فرناندس (Juan Fernandez Islands)<br/> سه جزیرۀ کوچک آتشفشانی متعلق به [[شیلی]]، در [[اقیانوس آرام]]، به فاصلۀ ۶۴۰کیلومتری غرب بندر [[والپارزو، شهر|والپارزو]]<ref>Valparaiso</ref>. [[یونسکو]]<ref>UNESCO</ref> این [[مجمع الجزایر|مجمعالجزایر]]<ref>archipelago</ref> را زیستکرۀ حفاظتشدۀ جهانی<ref>World Biosphere Reserve</ref> معرفی کرده است. جزایر مزبور عبارتاند از جزیرههای رابینسون کروزوئه<ref>Robinson Crusoe</ref> (بزرگترین جزیره با نام سابق ماس آ تیِرا<ref>Más a Tierra</ref>، با ۹۳ کیلومتر مربع مساحت، ۲۲ کیلومتر درازا، و ۷.۳ کیلومتر پهنا)، [[سلکرک، الگزاندر (۱۶۷۶ـ۱۷۲۱)|الخاندرو (الگزاندر) سلکرک]]<ref>Más a Fuera </ref> (با نام سابق ماس آ فوئرا<ref>Más a Fuera </ref>)، و سانتا کلارا<ref>Santa Clara</ref> (کوچکترین جزیره، مشهور به جزیرۀ گوت<ref>Goat Island</ref>). این جزایر مجموعاً به افتخار دریانورد اسپانیایی نامگذاری شدهاند، که در ۱۵۷۴ آنها را کشف کرد. الگزاندر سلکرک، دریانورد اسکاتلندی، در ۱۷۰۴ در جزیرۀ رابینسون کروزوئه رها شد و در ۱۷۰۹ [[دمپیر، ویلیام (۱۶۵۲ـ۱۷۱۵)|ویلیام دَمپیر]]<ref>William Dampier</ref> او را نجات داد. تجربیات سلکرک بهمنزلۀ فردی کشیشکسته، الهامبخش [[دفو، دانیل (۱۶۶۰ـ۱۷۳۱)|دانیل دفو]]<ref>Daniel Defoe</ref> برای نگارش کتاب ''[[رابینسون کروزوئه]]'' بود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۵۱
خوان فرناندس (Juan Fernandez Islands)
سه جزیرۀ کوچک آتشفشانی متعلق به شیلی، در اقیانوس آرام، به فاصلۀ ۶۴۰کیلومتری غرب بندر والپارزو[۱]. یونسکو[۲] این مجمعالجزایر[۳] را زیستکرۀ حفاظتشدۀ جهانی[۴] معرفی کرده است. جزایر مزبور عبارتاند از جزیرههای رابینسون کروزوئه[۵] (بزرگترین جزیره با نام سابق ماس آ تیِرا[۶]، با ۹۳ کیلومتر مربع مساحت، ۲۲ کیلومتر درازا، و ۷.۳ کیلومتر پهنا)، الخاندرو (الگزاندر) سلکرک[۷] (با نام سابق ماس آ فوئرا[۸])، و سانتا کلارا[۹] (کوچکترین جزیره، مشهور به جزیرۀ گوت[۱۰]). این جزایر مجموعاً به افتخار دریانورد اسپانیایی نامگذاری شدهاند، که در ۱۵۷۴ آنها را کشف کرد. الگزاندر سلکرک، دریانورد اسکاتلندی، در ۱۷۰۴ در جزیرۀ رابینسون کروزوئه رها شد و در ۱۷۰۹ ویلیام دَمپیر[۱۱] او را نجات داد. تجربیات سلکرک بهمنزلۀ فردی کشیشکسته، الهامبخش دانیل دفو[۱۲] برای نگارش کتاب رابینسون کروزوئه بود.