فهمی، عبدالسلام عبدالعزیز

فَهْمی، عَبْدُالسَّلام عَبْدُالعَزیز (۱۹۲۱)

ادیب و فارسی‌پژوه مصری. در دانشگاه تهران درس خواند و با نوشتن پایان‌نامه‌ای با نام ناقلان و مترجمان پهلوی به عربی دانشنامۀ دکتری گرفت. در بازگشت به کشورش در دانشکدۀ دختران دانشگاه عین‌الشمس به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت. از آثارش: فتح قسطنطنیه (قاهره، ۱۹۶۹)؛ تاریخ سیاسی ایران در قرن ۲۰ (قاهره، ۱۹۷۲)؛ تاریخ زبان‌های ایرانی (قاهره، ۱۹۷۲)؛ کوروش بزرگ (قاهره، ۱۹۷۳)؛ سلطان محمد فاتح (بیروت، ۱۹۷۴)؛ مقایسۀ خسرو و شیرین نظامی و امیرعلی‌شیر نوایی (قاهره، ۱۹۸۱)؛ تاریخ دولت مغولی در ایران (قاهره، ۱۹۸۱)؛ مقایسۀ ایوان مداین بحتری و خاقانی شروانی (جده، ۱۹۸۲)؛ ناپلئون و ایران (قاهره، ۱۹۹۱)؛ هزارویک‌شب و ادبیات جهان (قاهره، ۱۹۹۴)؛ دستور زبان فارسی (قاهره، ۱۹۹۴)؛ ناقلان و مترجمان از پهلوی به عربی، به فارسی (تهران، ۱۹۶۴)؛ ایرانی‌ها و شرق افریقا (تهران، ۱۹۷۷).