میرزا بابا نقاشباشی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=میرزا بابا نقّاشباشی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=نقاشباشی|زادروز=شیراز ح ۱۱۷۸ق|تاریخ مرگ=ح ۱۲۴۰ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش و قلمداننگار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=پیکرنگاری درباری|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=فتحعلیشاه نشسته بر قالی (۱۲۱۳ق)، هرمز پسر انوشیروان(۱۲۰۴ق)، قلمدان جنگ چالدران، زن و مردی جوان در حال عیش و نوش، پیرمردی با دو دختر (۱۲۲۴ق، میناکاریشده بر روی انفیهدان)، و گل و مرغ (۱۲۱۸ق، قاب آینه)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده: 38583300.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده:38583300-3.jpg|بندانگشتی|زن و مردی جوان در حال عیش و نوش اثر میرزا بابا نقاشباشی]] | ||
<br><!--38583300--> | میرزا بابا نقّاشباشی (شیراز ح ۱۱۷۸ـ ح ۱۲۴۰ق)<br> | ||
نقاش و قلمداننگار ایرانی. از بنیادگذاران مکتب [[پیکرنگاری درباری]]، و از نقاشان برجستۀ دوران [[زندیه]]، و [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلیشاه قاجار]] بود. در آثارش از یکسو نگارگری سنّتی، و شیوۀ فرنگیسازی را درهم آمیخت، و از سوی دیگر جلال و وقار درباری را تجسّم بخشید. نقاشیهایش واجد قالبی فردی و خاصاند؛ این شیوه بعدها به مکتب پیکرنگاری درباری شهرت یافت. در دربار [[کریم خان زند|کریمخان زند]] هنرآفرینی کرد. از بانیان فن رنگروغن در ایران بود و پیش از [[کمال الملک، محمد (تهران ۱۲۲۷ـ۱۳۱۹ش)|کمالالملک]] از این روش بهره برد. نیز در [[آبرنگ، نقاشی|آبرنگ]]، فنون میناکاری، جواهرسازی، و نقاشی زیرلاکی بسیار مهارت داشت. اغلب مضامین سنّتی، روزمره، و درباری را تصویر میکرد. نمایش حالات، ساختوپرداخت چهرهها، و رعایت تناسبات پیکر آدمی، از تواناییهای او در طراحی نشان دارند. در زمان فتحعلیشاه قاجار به دریافت لقب نقاشباشی نائل آمد. ازجمله آثارش عبارتاند از'' فتحعلیشاه نشسته بر قالی'' (۱۲۱۳ق، کتابخانۀ سلطنتی وینزور)، ''هرمز پسر انوشیروان'' (۱۲۰۴ق)، قلمدان ''جنگ چالدران''، ''زن و مردی جوان در حال عیش و نوش'' (آبرنگ)، ''پیرمردی با دو دختر'' (۱۲۲۴ق، میناکاریشده بر روی انفیهدان)، و ''گل و مرغ'' (۱۲۱۸ق، قاب آینه).<br><!--38583300--> | |||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۱
| میرزا بابا نقّاشباشی | |
|---|---|
| زادروز |
شیراز ح ۱۱۷۸ق |
| درگذشت | ح ۱۲۴۰ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش و قلمداننگار |
| لقب | نقاشباشی |
| آثار | فتحعلیشاه نشسته بر قالی (۱۲۱۳ق)، هرمز پسر انوشیروان(۱۲۰۴ق)، قلمدان جنگ چالدران، زن و مردی جوان در حال عیش و نوش، پیرمردی با دو دختر (۱۲۲۴ق، میناکاریشده بر روی انفیهدان)، و گل و مرغ (۱۲۱۸ق، قاب آینه) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
میرزا بابا نقّاشباشی (شیراز ح ۱۱۷۸ـ ح ۱۲۴۰ق)
نقاش و قلمداننگار ایرانی. از بنیادگذاران مکتب پیکرنگاری درباری، و از نقاشان برجستۀ دوران زندیه، و فتحعلیشاه قاجار بود. در آثارش از یکسو نگارگری سنّتی، و شیوۀ فرنگیسازی را درهم آمیخت، و از سوی دیگر جلال و وقار درباری را تجسّم بخشید. نقاشیهایش واجد قالبی فردی و خاصاند؛ این شیوه بعدها به مکتب پیکرنگاری درباری شهرت یافت. در دربار کریمخان زند هنرآفرینی کرد. از بانیان فن رنگروغن در ایران بود و پیش از کمالالملک از این روش بهره برد. نیز در آبرنگ، فنون میناکاری، جواهرسازی، و نقاشی زیرلاکی بسیار مهارت داشت. اغلب مضامین سنّتی، روزمره، و درباری را تصویر میکرد. نمایش حالات، ساختوپرداخت چهرهها، و رعایت تناسبات پیکر آدمی، از تواناییهای او در طراحی نشان دارند. در زمان فتحعلیشاه قاجار به دریافت لقب نقاشباشی نائل آمد. ازجمله آثارش عبارتاند از فتحعلیشاه نشسته بر قالی (۱۲۱۳ق، کتابخانۀ سلطنتی وینزور)، هرمز پسر انوشیروان (۱۲۰۴ق)، قلمدان جنگ چالدران، زن و مردی جوان در حال عیش و نوش (آبرنگ)، پیرمردی با دو دختر (۱۲۲۴ق، میناکاریشده بر روی انفیهدان)، و گل و مرغ (۱۲۱۸ق، قاب آینه).