میلانیان، هرمز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶ش) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به میلانیان، هرمز منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶ش)<br>
[[پرونده: 38609400.jpg | بندانگشتی|ميلانيان، هرمز]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =هرمز میلانیان
|عنوان =هرمز میلانیان
خط ۱۰: خط ۸:
|لقب=
|لقب=
|زادروز=تهران ۱۳۱۶ش
|زادروز=تهران ۱۳۱۶ش
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۱۳۹۳ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت= ایرانی
|ملیت= ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، دکتری از فرانسه
|تحصیلات و محل تحصیل=کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، دکتری از فرانسه
| شغل و تخصص اصلی =زبان شــناس، پژوهشـگر و فرهنگ نویس
| شغل و تخصص اصلی =زبان‌شناس، پژوهشگر و فرهنگ‌نویس
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =استاد زبان شناسی همگانی گروه زبان شناسی دانشگاه تهران، استاد زبان شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسی ـ فرانسه
|سمت =استاد زبان‌شناسی همگانی گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران، استاد زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسی ـ فرانسه
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی
|آثار = کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زبان شناسی و ترجمه
|گروه مقاله =زبان‌شناسی و ترجمه
|دوره =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|فعالیت های مهم =
خط ۲۹: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>زبان‌شــناس، پژوهشـگر و فرهنگ‌نویس ایرانی؛ نخستین مدرس و استاد زبان‌شناسی عمومی مدرن در ایران، استاد زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین ''فرهنگ فارسی‌ـ‌فرانسه''. پس از طی دوره‌های ابتدایی و متوسطه، در ۱۳۳۴ش به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۷ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۴ پس از دریافت دانشنامۀ دکتری به ایران بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و مسئول بخش تاریخ زبان فارسی این بنیاد شد. چندی بعد با موفقیت در امتحان استادیاری دانشگاه تهران، در بخش زبان‌شناسی همگانی گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران تدریس کرد و درضمن تا آغاز انقلاب ایران با فرهنگستان زبان آن زمان همکاری داشت و در امر واژه‌گزینی برای مفاهیم نوین در بسیاری از رشته‌های علوم اجتماعی و دیگر دانش‌ها سهیم بود. از ارزنده‌ترین خدمات او در زبان‌شناسی، نظارت بر ترجمۀ آثار کلاسیک زبان‌شناسی و رهبری پژوهش‌های نظام‌یافته بر روی متونی چون ''شاهنامه'' و مسائل نویی مانند آموزش زبان فارسی و بررسی نظام خط فارسی در قالب راهنمایی‌های رساله‌های دانشجویانش بود. پس از انقلاب به فرانسه رفت و به محض ورود به‌عنوان استاد مهمان در دانشگاه سوربن استخدام شد و پس از ژیلبر لازار مدت‌ها مدیریت بخش فارسی این دانشگاه را به‌عهده داشت. از آثار اوست: ''کهنه و نو در زبان فارسی''؛ ''گسترش و تقویت'' ''فرهنگی زبان فارسی''.</p>
}}[[پرونده: 38609400.jpg | بندانگشتی|ميلانيان، هرمز]]
میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶-۱۳۹۳ش)<br><p>زبان‌شناس، پژوهشگر و فرهنگ‌نویس ایرانی؛ نخستین مدرس و استاد زبان‌شناسی عمومی مدرن در ایران، استاد زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین ''فرهنگ فارسی‌ـ‌فرانسه''. پس از طی دوره‌های ابتدایی و متوسطه، در ۱۳۳۴ش به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۷ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۴ پس از دریافت دانشنامۀ دکتری به ایران بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و مسئول بخش تاریخ زبان فارسی این بنیاد شد. چندی بعد با موفقیت در امتحان استادیاری دانشگاه تهران، در بخش زبان‌شناسی همگانی گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران تدریس کرد و درضمن تا آغاز انقلاب ایران با فرهنگستان زبان آن زمان همکاری داشت و در امر واژه‌گزینی برای مفاهیم نوین در بسیاری از رشته‌های علوم اجتماعی و دیگر دانش‌ها سهیم بود. از ارزنده‌ترین خدمات او در زبان‌شناسی، نظارت بر ترجمۀ آثار کلاسیک زبان‌شناسی و رهبری پژوهش‌های نظام‌یافته بر روی متونی چون ''شاهنامه'' و مسائل نویی مانند آموزش زبان فارسی و بررسی نظام خط فارسی در قالب راهنمایی‌های رساله‌های دانشجویانش بود. پس از انقلاب به فرانسه رفت و به محض ورود به‌عنوان استاد مهمان در دانشگاه سوربن استخدام شد و پس از ژیلبر لازار مدت‌ها مدیریت بخش فارسی این دانشگاه را به‌عهده داشت. از آثار اوست: ''کهنه و نو در زبان فارسی''؛ ''گسترش و تقویت'' ''فرهنگی زبان فارسی''.</p>
<br><!--38609400-->
<br><!--38609400-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۴۸

هرمز میلانیان
زادروز تهران ۱۳۱۶ش
درگذشت ۱۳۹۳ش
ملیت  ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، دکتری از فرانسه
شغل و تخصص اصلی زبان‌شناس، پژوهشگر و فرهنگ‌نویس
سمت استاد زبان‌شناسی همگانی گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران، استاد زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسی ـ فرانسه
آثار  کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی
گروه مقاله زبان‌شناسی و ترجمه
ميلانيان، هرمز

میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶-۱۳۹۳ش)

زبان‌شناس، پژوهشگر و فرهنگ‌نویس ایرانی؛ نخستین مدرس و استاد زبان‌شناسی عمومی مدرن در ایران، استاد زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان‌شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسی‌ـ‌فرانسه. پس از طی دوره‌های ابتدایی و متوسطه، در ۱۳۳۴ش به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۷ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۴ پس از دریافت دانشنامۀ دکتری به ایران بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و مسئول بخش تاریخ زبان فارسی این بنیاد شد. چندی بعد با موفقیت در امتحان استادیاری دانشگاه تهران، در بخش زبان‌شناسی همگانی گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران تدریس کرد و درضمن تا آغاز انقلاب ایران با فرهنگستان زبان آن زمان همکاری داشت و در امر واژه‌گزینی برای مفاهیم نوین در بسیاری از رشته‌های علوم اجتماعی و دیگر دانش‌ها سهیم بود. از ارزنده‌ترین خدمات او در زبان‌شناسی، نظارت بر ترجمۀ آثار کلاسیک زبان‌شناسی و رهبری پژوهش‌های نظام‌یافته بر روی متونی چون شاهنامه و مسائل نویی مانند آموزش زبان فارسی و بررسی نظام خط فارسی در قالب راهنمایی‌های رساله‌های دانشجویانش بود. پس از انقلاب به فرانسه رفت و به محض ورود به‌عنوان استاد مهمان در دانشگاه سوربن استخدام شد و پس از ژیلبر لازار مدت‌ها مدیریت بخش فارسی این دانشگاه را به‌عهده داشت. از آثار اوست: کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی.