پوریاوری، فروغ: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =فروغ پوریاوری | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای ''شوخی''، ''عشقهای خندهدار'' و ''وصیتنامۀ کافکا''؛ ''کتاب خنده و فراموشی''؛ ''نامههایی به اولگا''، اثر واتسلاف هاول؛ ''بیگانه و تنها'' اثر ژاکلین سوزان؛ ''روح پراگ'' اثر ایوان کلیما؛ و ''روایت انقلاب''. </p> | }}پوریاوری، فروغ (تهران ۱۳۳۴ش - )<br><p>نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای ''شوخی''، ''عشقهای خندهدار'' و ''وصیتنامۀ کافکا''؛ ''کتاب خنده و فراموشی''؛ ''نامههایی به اولگا''، اثر واتسلاف هاول؛ ''بیگانه و تنها'' اثر ژاکلین سوزان؛ ''روح پراگ'' اثر ایوان کلیما؛ و ''روایت انقلاب''. </p> | ||
<br><!--13192100--> | <br><!--13192100--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۳
| فروغ پوریاوری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۳۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | مترجم |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| آثار | روح پراگ اثر ایوان کلیما؛ روایت انقلاب |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
پوریاوری، فروغ (تهران ۱۳۳۴ش - )
نویسنده و مترجم ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و لیسانس گرفت. از دوران نوجوانی به نوشتن پرداخت، مدتی هم خبرنگار رادیو و تلویزیون بود و سپس مترجم سفارت لهستان در تهران شد. از او ترجمههای بسیاری انتشار یافته که برخی از آنها عبارتاند از سه اثر از میلان کوندرا، نویسندۀ چک به نامهای شوخی، عشقهای خندهدار و وصیتنامۀ کافکا؛ کتاب خنده و فراموشی؛ نامههایی به اولگا، اثر واتسلاف هاول؛ بیگانه و تنها اثر ژاکلین سوزان؛ روح پراگ اثر ایوان کلیما؛ و روایت انقلاب.