کاظمی، حسین (تهران ۱۳۰۳ـ۱۳۷۵ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[پرونده:35077500- 2.jpg|جایگزین=حسین کاظمی|بندانگشتی|حسین کاظمی]] | [[پرونده:35077500- 2.jpg|جایگزین=حسین کاظمی|بندانگشتی|حسین کاظمی]] | ||
[[پرونده:35077500.jpg|جایگزین=از آثار کاظمی|بندانگشتی|از آثار کاظمی]] | [[پرونده:35077500.jpg|جایگزین=از آثار کاظمی|بندانگشتی|از آثار کاظمی]] | ||
<p>نقاش ایرانی. از برجستهترین پیشگامان نقاشی نو در ایران بود. در خلق نقاشیهایش از شکلهای ساده، رنگهای محدود، و موادومصالح مختلف، همچون پلاستوفوم و اسید، برای ایجاد بافت استفاده میکرد. از شیوهای نیمهانتزاعی بهشیوهای شکلنماتر گرایید. طبیعت و عناصر طبیعی در آثارش حضوری دائم دارند؛ و تضاد ـ دغدغۀ دائمی او ـ بهگونهای منحصربهفرد در پردههایش بازتاب یافته است. آثار وی از گرایش او به متافیزیک و عرفان نشان دارند؛ پردۀ ''متافیزیک یک ماده'' (۱۳۵۰ش؛ موزۀ هنرهای | <p>نقاش ایرانی. از برجستهترین پیشگامان نقاشی نو در ایران بود. در خلق نقاشیهایش از شکلهای ساده، رنگهای محدود، و موادومصالح مختلف، همچون پلاستوفوم و اسید، برای ایجاد بافت استفاده میکرد. از شیوهای نیمهانتزاعی بهشیوهای شکلنماتر گرایید. طبیعت و عناصر طبیعی در آثارش حضوری دائم دارند؛ و تضاد ـ دغدغۀ دائمی او ـ بهگونهای منحصربهفرد در پردههایش بازتاب یافته است. آثار وی از گرایش او به متافیزیک و عرفان نشان دارند؛ پردۀ ''متافیزیک یک ماده'' (۱۳۵۰ش؛ [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر]]، تهران)، و'' گیاه و سنگ'' (۱۳۵۶ش) از آن جملهاند. در تکچهرهسازی نیز مهارت داشت، تکچهرۀ چیرهدستانهاش از ''[[هدایت، صادق (تهران ۱۲۸۱ـ پاریس ۱۳۳۰ش)|صادق هدایت]]'' (۱۳۳۴ش)، نمونۀ گزیدهای است. نخست در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] (۱۳۲۱ـ۱۳۲۴ش) درس خواند. در ۱۳۳۲ش به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت و تحصیلاتش را در مدرسۀ هنرهای زیبای پاریس ([[بوزار، مدرسه|بوزار]]) پی گرفت. در ۱۳۲۸ش نخستین نگارخانۀ ایران با نام «آپادانا» را با همکاری [[جوادی پور، محمود (تهران ۱۲۹۹ـ۱۳۹۱ش)|محمود جوادیپور]] و هوشنگ آجودانی تأسیس کرد. دوبار در ۱۳۴۳ و ۱۳۴۵ش در بیینال ونیز شرکت کرد. ریاست هنرستان هنرهای زیبای تبریز (۱۳۳۷ش)، و هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران (۱۳۴۱ش) را برعهده داشت. در دانشکدۀ هنرهای زیبا تدریس میکرد. آثارش را در چندین نگارخانه بهنمایش گذاشت. در بیینال اول و دوم تهران (۱۳۳۷ـ۱۳۳۹)، شرکت کرد، و به دریافت مدال طلا نائل آمد.</p> | ||
<br><!--35077500--> | <br><!--35077500--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۸
کاظمی، حسین (تهران ۱۳۰۳ـ۱۳۷۵ش)
| حسین کاظمی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1303ش |
| درگذشت | 1375ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، مدرسۀ هنرهای زیبای پاریس (بوزار) |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سمت | رئیس هنرستان هنرهای زیبای تبریز (1337ش) و هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران (1341ش)، مدرس در دانشکدۀ هنرهای زیبا |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمهسازی ایران |
| جوایز و افتخارات | دریافت مدال طلا در بیینال اول و دوم تهران (1337ـ1339) |
نقاش ایرانی. از برجستهترین پیشگامان نقاشی نو در ایران بود. در خلق نقاشیهایش از شکلهای ساده، رنگهای محدود، و موادومصالح مختلف، همچون پلاستوفوم و اسید، برای ایجاد بافت استفاده میکرد. از شیوهای نیمهانتزاعی بهشیوهای شکلنماتر گرایید. طبیعت و عناصر طبیعی در آثارش حضوری دائم دارند؛ و تضاد ـ دغدغۀ دائمی او ـ بهگونهای منحصربهفرد در پردههایش بازتاب یافته است. آثار وی از گرایش او به متافیزیک و عرفان نشان دارند؛ پردۀ متافیزیک یک ماده (۱۳۵۰ش؛ موزۀ هنرهای معاصر، تهران)، و گیاه و سنگ (۱۳۵۶ش) از آن جملهاند. در تکچهرهسازی نیز مهارت داشت، تکچهرۀ چیرهدستانهاش از صادق هدایت (۱۳۳۴ش)، نمونۀ گزیدهای است. نخست در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران (۱۳۲۱ـ۱۳۲۴ش) درس خواند. در ۱۳۳۲ش به پاریس رفت و تحصیلاتش را در مدرسۀ هنرهای زیبای پاریس (بوزار) پی گرفت. در ۱۳۲۸ش نخستین نگارخانۀ ایران با نام «آپادانا» را با همکاری محمود جوادیپور و هوشنگ آجودانی تأسیس کرد. دوبار در ۱۳۴۳ و ۱۳۴۵ش در بیینال ونیز شرکت کرد. ریاست هنرستان هنرهای زیبای تبریز (۱۳۳۷ش)، و هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران (۱۳۴۱ش) را برعهده داشت. در دانشکدۀ هنرهای زیبا تدریس میکرد. آثارش را در چندین نگارخانه بهنمایش گذاشت. در بیینال اول و دوم تهران (۱۳۳۷ـ۱۳۳۹)، شرکت کرد، و به دریافت مدال طلا نائل آمد.