کامرون، الاستر

کامِرون، الاستر (۱۹۲۵-2005م)(Cameron, Alastair)
اخترفیزیک‌دان امریکایی زادۀ کانادا. بانی نظریه‌هایی دربارۀ تشکیل عنصر ناپایدارِ تکنی‌شیوم در داخل هستۀ ستاره‌های غول سرخ، و ناپدیدشدن جوّ اولیۀ زمین است. در وینیپگِ مانیتوبای کانادا زاده شد و در مانیتوبا و سسکچوان تحصیل کرد. در ۱۹۵۹ به امریکا مهاجرت کرد و پی‌درپی در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا، مؤسسۀ مطالعات فضایی گادارد در نیویورک، و دانشگاه یِشیوا در نیویورک به مقام‌هایی دست ‌یافت. در ۱۹۷۳، استاد اخترشناسی هاروارد شد. خطوط طیفی نشان‌دهندۀ وجود تِکنی‌شیوم در غول‌های سرخ بودند، یعنی عنصری ناپایدارتر از آن‌که به اندازۀ خود غول‌ها دوام یابد. این گفته به آن معنا است که عنصر یادشده در هستۀ ستاره ساخته می‌شود. بنابه نظر کامرون تکنی‌شیومِ ۹۷ (با نیم‌عمر ۱۰۶×۲.۶ سال) ممکن است محصول واپاشی هسته‌های مولیبدنِ ۹۷ باشد، یعنی عنصری که معمولاً نوکلیدی پایدار است و زمانی ناپایدار می‌شود که در دمای زیاد یک فوتون پرتو ایکس جذب کند. کامرون همچنین بیان کرد که جوّ اولیۀ زمین با تندبادِ خورشیدی اولیه‌ای، که بادهای خورشیدی حاضر در برابر آن «نسیم» به‌شمار می‌روند، همراه با میدان‌های مغناطیسی‌اش به فضا سپرده شده است.

 

الاستر کامرون، ۳ اکتبر ۲۰۰۵م در سن ۸۰ سالگی در توسان، آریزونا، یونایتد درگذشت.

---