چمران، مصطفی: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =مصطفی چمران | |عنوان =مصطفی چمران | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>از فعالان سیاسی و مبارز در دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی ایران. تحصیلاتش را در مدرسۀ انتصاریه، دارالفنون، و البرز گذرانید. از آنجا که روحیهای مذهبی داشت، از دوران نوجوانی در جلسات درس و سخنرانی آیتالله طالقانی و استاد مطهری حاضر میشد. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش به نهضت مقاومت ملی پیوست و در همان سال به دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران راه یافت و در اعتراضات دانشجویی ۱۶ آذر ۱۳۳۲ش زخمی شد. پس از فارغالتحصیلی در | }}[[پرونده: 17045800-1.jpg | بندانگشتی|چمران، مصطفی]][[پرونده: 17045800-2.jpg | بندانگشتی|چمران، مصطفی]]چمران، مصطفی (قم ۱۳۱۱ـ دهلاویه ۱۳۶۰ش)<br><p>از فعالان سیاسی و مبارز در دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی ایران. تحصیلاتش را در مدرسۀ انتصاریه، دارالفنون، و البرز گذرانید. از آنجا که روحیهای مذهبی داشت، از دوران نوجوانی در جلسات درس و سخنرانی آیتالله طالقانی و استاد مطهری حاضر میشد. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش به نهضت مقاومت ملی پیوست و در همان سال به دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران راه یافت و در اعتراضات دانشجویی ۱۶ آذر ۱۳۳۲ش زخمی شد. پس از فارغالتحصیلی در ۱۳۳۶ش، با استفاده از بورس تحصیلی، به امریکا رفت ولی درپی مخالفتش با رژیم پهلوی بورس او قطع شد. با اینحال، وی به کسب دانشنامۀ دکترای مهندسی هستهای موفق شد. چمران در ۱۳۴۰ش در رأس جنبشهای دانشجویی خارج از کشور قرار گرفت و سال بعد به عضویت افتخاری و دایمی کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در امریکا، برگزیده شد. وی در سالهای نخست دهۀ ۱۳۴۰ش، برای فراگیری آموزشهای جنگهای چریکی به مصر رفت و دو سال زیر نظر متخصصان فلسطینی آموزش دید. در ۱۳۴۹ش طی سفری به لبنان، با امام موسی صدر رابطۀ نزدیکی یافت و مبارزاتش را در کنار فلسطینیان و اعراب برضد اسرائیل ادامه داد. او با همکاری امام موسی صدر جنبش اَمَل را سازمان داد و هدایت کرد. به دنبال ربودن امام موسی صدر و با پیروزی انقلاب اسلامی، به ایران بازگشت و در استقرار و تحکیم نهادهای نظامی و امنیتی انقلاب، مانند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نقش مؤثری برعهده گرفت. او مسئولیتهای خود را با فرماندهی نیروهای مردمی در مبارزه با گروههای ضد انقلاب در کردستان شروع کرد و با انتصاب به وزارت دفاع در آبان ۱۳۵۸ش؛ نمایندگی مردم تهران در اولین دورۀ مجلس شورای اسلامی؛ نمایندگی امام در شورای عالی دفاع (اردیبهشت ۱۳۵۹ش) و تشکیل و سازماندهی ستاد جنگهای چریکی و نامنظم پس از شروع جنگ تحمیلی ادامه داد. وی در بسیاری از عملیاتهای نیروهای ایرانی برضد عراق حضور داشت و در جبهۀ دهلاویه در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ش به شهادت رسید. چمران ذوق هنری، ادبی و عرفانی نیز داشت و مجموعهای از نوشتههایش در موضوع مناجات منتشر شده است.</p> | ||
<br><!--17045800--> | <br><!--17045800--> | ||
[[رده:امور نظامی و نظامی گری]] | [[رده:امور نظامی و نظامی گری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۷
| مصطفی چمران | |
|---|---|
| زادروز |
قم ۱۳۱۱ش |
| درگذشت | دهلاویه ۱۳۶۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده فنی دانشگاه تهران ، دانشنامه دکترای مهندسی هسته ای از امریکا |
| سمت | وزارت دفاع در آبان ۱۳۵۸، نمایندگی مردم تهران در اولین دوره مجلس شورای اسلامی، نمایندگی امام در شورای عالی دفاع (اردیبهشت ۱۳۵۹) و تشکیل و سازماندهی ستاد جنگ های چریکی و نامنظم |
چمران، مصطفی (قم ۱۳۱۱ـ دهلاویه ۱۳۶۰ش)
از فعالان سیاسی و مبارز در دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی ایران. تحصیلاتش را در مدرسۀ انتصاریه، دارالفنون، و البرز گذرانید. از آنجا که روحیهای مذهبی داشت، از دوران نوجوانی در جلسات درس و سخنرانی آیتالله طالقانی و استاد مطهری حاضر میشد. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش به نهضت مقاومت ملی پیوست و در همان سال به دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران راه یافت و در اعتراضات دانشجویی ۱۶ آذر ۱۳۳۲ش زخمی شد. پس از فارغالتحصیلی در ۱۳۳۶ش، با استفاده از بورس تحصیلی، به امریکا رفت ولی درپی مخالفتش با رژیم پهلوی بورس او قطع شد. با اینحال، وی به کسب دانشنامۀ دکترای مهندسی هستهای موفق شد. چمران در ۱۳۴۰ش در رأس جنبشهای دانشجویی خارج از کشور قرار گرفت و سال بعد به عضویت افتخاری و دایمی کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در امریکا، برگزیده شد. وی در سالهای نخست دهۀ ۱۳۴۰ش، برای فراگیری آموزشهای جنگهای چریکی به مصر رفت و دو سال زیر نظر متخصصان فلسطینی آموزش دید. در ۱۳۴۹ش طی سفری به لبنان، با امام موسی صدر رابطۀ نزدیکی یافت و مبارزاتش را در کنار فلسطینیان و اعراب برضد اسرائیل ادامه داد. او با همکاری امام موسی صدر جنبش اَمَل را سازمان داد و هدایت کرد. به دنبال ربودن امام موسی صدر و با پیروزی انقلاب اسلامی، به ایران بازگشت و در استقرار و تحکیم نهادهای نظامی و امنیتی انقلاب، مانند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نقش مؤثری برعهده گرفت. او مسئولیتهای خود را با فرماندهی نیروهای مردمی در مبارزه با گروههای ضد انقلاب در کردستان شروع کرد و با انتصاب به وزارت دفاع در آبان ۱۳۵۸ش؛ نمایندگی مردم تهران در اولین دورۀ مجلس شورای اسلامی؛ نمایندگی امام در شورای عالی دفاع (اردیبهشت ۱۳۵۹ش) و تشکیل و سازماندهی ستاد جنگهای چریکی و نامنظم پس از شروع جنگ تحمیلی ادامه داد. وی در بسیاری از عملیاتهای نیروهای ایرانی برضد عراق حضور داشت و در جبهۀ دهلاویه در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ش به شهادت رسید. چمران ذوق هنری، ادبی و عرفانی نیز داشت و مجموعهای از نوشتههایش در موضوع مناجات منتشر شده است.