ویدئو، هنر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
 
[[پرونده:40135800-2.jpg|بندانگشتی|اثر نام جون پایک]]
ویدئو، هنر (video art)
ویدئو، هنر (video art)


گونه‌ای از هنر مدرن که در آن از دستگاه‌های ویدئو و تلویزیون استفاده می‌شود و بیشتر یک وسیلۀ هنری است تا شیوه‌ای هنری. این دستگاه (یا وسیله) به‌صورت‌های گوناگون، مثلاً در هنر چید‌مان<ref>installation
گونه‌ای از هنر مدرن که در آن از دستگاه‌های ویدئو و تلویزیون استفاده می‌شود و بیشتر یک وسیلۀ هنری است تا شیوه‌ای هنری. این دستگاه (یا وسیله) به‌صورت‌های گوناگون، مثلاً در هنر چید‌مان<ref>installation


</ref> یا هنر اجرا<ref>performance art </ref>، به‌کار می‌رود. از این‌رو هنر ویدئو اغلب با دیگر اشکال بیانی پیشتاز، وجوه مشترک پیدا می‌کند. وولف فوستل<ref>Wolf Vostell </ref> (۱۹۳۲ـ )، هنرمند آلمانی، در ۱۹۵۹ در جفت‌وجورکاری<ref>assemblage </ref>های سه‌بعدی‌اش، از دستگاه‌های تلویزیون استفاده کرد؛ ولی نام جون پایک<ref>Nam June Paik </ref> (۱۹۳۲) را اغلب مبدع آن می‌دانند، هنرمندی کره‌ای که موسیقی خوانده، اما در زمینۀ مجسمه‌سازی و هنر اجرا نیز کار کرده است. در ۱۹۶۴ به نیویورک رفت و سال بعد یک دوربین ویدئو خرید که در آن زمان هنوز وسیله‌ای نوظهور بود. هنر پایک معمولاً سرگرم‌کننده است؛ در اثر مشهوری از او با نام ''سینه‌بند برای پیکرۀ زنده''<ref>''Bar for Living Sculpture ''</ref> (۱۹۶۹) زنی که ویولن‌سل می‌نوازد در جای سینه‌بندش دو صفحۀ کوچک تلویزیون دارد. آثارِ دیگر نمایندگان هنر ویدئو جدی‌ترند؛ ازجمله ''دعای بی‌وقفه''<ref>''To Pray Without Ceasing''</ref> (۱۹۹۲)، اثر هنرمند امریکایی بیل‌ ویولا<ref> Bill Viola </ref> (۱۹۵۱ـ )، زنجیرۀ دوازده ساعته‌ای از تصاویر که خودش آن را «چرخه‌ای از حیات فرد و عالم» می‌خواند. این زمره آثار را بسیاری از منتقدان، ملال‌آور و متظاهرانه می‌دانند؛ ولی هنر ویدئو در حیطۀ هنر پیشتاز بسیار تأثیر گذاشت. در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ جایزۀ ترنر<ref>Turner Prize </ref>، مشهورترین جایزۀ هنری انگلستان، به دو نمایندۀ هنر ویدئو اهدا شد: نخست داگلاس گوردون<ref>Douglas Gordon </ref> (۱۹۶۷ـ ) و سپس گیلیان ورینگ<ref>Gillian Wearing</ref> (۱۹۶۳ـ ).
</ref> یا هنر اجرا<ref>performance art </ref>، به‌کار می‌رود. از این‌رو هنر ویدئو اغلب با دیگر اشکال بیانی پیشتاز، وجوه مشترک پیدا می‌کند. وولف فوستل<ref>Wolf Vostell </ref> (۱۹۳۲ـ )، هنرمند آلمانی، در ۱۹۵۹م در جفت‌وجورکاری<ref>assemblage </ref>های سه‌بعدی‌اش، از دستگاه‌های تلویزیون استفاده کرد؛ ولی [[پایک، نام جون (۱۹۳۲ـ۲۰۰۰)|نام جون پایک]]<ref>Nam June Paik </ref> (۱۹۳۲م) را اغلب مبدع آن می‌دانند، هنرمندی کره‌ای که موسیقی خوانده، اما در زمینۀ مجسمه‌سازی و هنر اجرا نیز کار کرده است. در ۱۹۶۴م به [[نیویورک]] رفت و سال بعد یک دوربین ویدئو خرید که در آن زمان هنوز وسیله‌ای نوظهور بود. هنر پایک معمولاً سرگرم‌کننده است؛ در اثر مشهوری از او با نام ''سینه‌بند برای پیکرۀ زنده''<ref>''Bar for Living Sculpture ''</ref> (۱۹۶۹م) زنی که [[ویولنسل|ویولن‌سل]] می‌نوازد در جای سینه‌بندش دو صفحۀ کوچک تلویزیون دارد. آثارِ دیگر نمایندگان هنر ویدئو جدی‌ترند؛ ازجمله ''دعای بی‌وقفه''<ref>''To Pray Without Ceasing''</ref> (۱۹۹۲م)، اثر هنرمند امریکایی بیل‌ ویولا<ref> Bill Viola </ref> (۱۹۵۱ـ )، زنجیرۀ دوازده ساعته‌ای از تصاویر که خودش آن را «چرخه‌ای از حیات فرد و عالم» می‌خواند. این زمره آثار را بسیاری از منتقدان، ملال‌آور و متظاهرانه می‌دانند؛ ولی هنر ویدئو در حیطۀ هنر پیشتاز بسیار تأثیر گذاشت. در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷م جایزۀ ترنر<ref>Turner Prize </ref>، مشهورترین جایزۀ هنری انگلستان، به دو نمایندۀ هنر ویدئو اهدا شد: نخست داگلاس گوردون<ref>Douglas Gordon </ref> (۱۹۶۷ـ ) و سپس گیلیان ورینگ<ref>Gillian Wearing</ref> (۱۹۶۳ـ ).


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۱

اثر نام جون پایک

ویدئو، هنر (video art)

گونه‌ای از هنر مدرن که در آن از دستگاه‌های ویدئو و تلویزیون استفاده می‌شود و بیشتر یک وسیلۀ هنری است تا شیوه‌ای هنری. این دستگاه (یا وسیله) به‌صورت‌های گوناگون، مثلاً در هنر چید‌مان[۱] یا هنر اجرا[۲]، به‌کار می‌رود. از این‌رو هنر ویدئو اغلب با دیگر اشکال بیانی پیشتاز، وجوه مشترک پیدا می‌کند. وولف فوستل[۳] (۱۹۳۲ـ )، هنرمند آلمانی، در ۱۹۵۹م در جفت‌وجورکاری[۴]های سه‌بعدی‌اش، از دستگاه‌های تلویزیون استفاده کرد؛ ولی نام جون پایک[۵] (۱۹۳۲م) را اغلب مبدع آن می‌دانند، هنرمندی کره‌ای که موسیقی خوانده، اما در زمینۀ مجسمه‌سازی و هنر اجرا نیز کار کرده است. در ۱۹۶۴م به نیویورک رفت و سال بعد یک دوربین ویدئو خرید که در آن زمان هنوز وسیله‌ای نوظهور بود. هنر پایک معمولاً سرگرم‌کننده است؛ در اثر مشهوری از او با نام سینه‌بند برای پیکرۀ زنده[۶] (۱۹۶۹م) زنی که ویولن‌سل می‌نوازد در جای سینه‌بندش دو صفحۀ کوچک تلویزیون دارد. آثارِ دیگر نمایندگان هنر ویدئو جدی‌ترند؛ ازجمله دعای بی‌وقفه[۷] (۱۹۹۲م)، اثر هنرمند امریکایی بیل‌ ویولا[۸] (۱۹۵۱ـ )، زنجیرۀ دوازده ساعته‌ای از تصاویر که خودش آن را «چرخه‌ای از حیات فرد و عالم» می‌خواند. این زمره آثار را بسیاری از منتقدان، ملال‌آور و متظاهرانه می‌دانند؛ ولی هنر ویدئو در حیطۀ هنر پیشتاز بسیار تأثیر گذاشت. در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷م جایزۀ ترنر[۹]، مشهورترین جایزۀ هنری انگلستان، به دو نمایندۀ هنر ویدئو اهدا شد: نخست داگلاس گوردون[۱۰] (۱۹۶۷ـ ) و سپس گیلیان ورینگ[۱۱] (۱۹۶۳ـ ).

 


  1. installation
  2. performance art
  3. Wolf Vostell
  4. assemblage
  5. Nam June Paik
  6. Bar for Living Sculpture
  7. To Pray Without Ceasing
  8. Bill Viola
  9. Turner Prize
  10. Douglas Gordon
  11. Gillian Wearing