پاستورال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پاسْتورال (pastoral(e))<br/> (یا: شبانی) ژانری در نقاشی، ادبیات، موسیقی، و تئاتر موزیکال<ref>musical play </ref>، که روستا و زندگی روستایی را اغلب به طرزی دلانگیز تصویر میکند. صحنههای پاستورال در [[یونان]] و روم باستان متداول بودند (همچون ''اشعار شبانی''<ref>''Eclogues''</ref> [[ویرژیل]]<ref> Virgil </ref>)، و مجدداً در قرون ۱۵ تا ۱۸م رواج پیدا کردند (همانند نمایش منظوم<ref>masque </ref> ''آکیس و گالاتئا''<ref>''Acis and Galatea''</ref> (۱۷۱۸م) اثر [[هندل، گئورگ فریدریش|هَندل]]۶، آهنگساز آلمانی). چوپانهای زن و مرد، یا موجودات افسانهای همچون جن و پری در بسیاری از آنها وجود داشتند. موسیقی پاستورال، اغلب با ضربِ مرکبِ ملایم (۸/۶ يا ۸/۲) روی نت بم ثابتی شبیه ترنّم نیلبک چوپان، در [[ایتالیا]] پدید آمد. در این سرزمین در ایام کریسمس چوپانان به شهرها میآمدند و نی میزدند. قطعۀ پاستورالی که باخ، آهنگساز آلمانی، در ۱۷۳۴م برای اثرش با نام ''اوراتوریوی کریسمس''۷ ساخت و سمفونی پاستورال۸ هَندل در ''مسیحا''۹''ی موعود'' (۱۷۴۲م) و نیز سمفونی شماره شش بتهوون (۱۸۰۹م)، از نمونههای این نوع موسیقیاند. تئاتر پاستورال، با موضوع افسانهای یا شبانی، در قرن ۱۶م پدید آمد. این ژانر که از اسلاف اپرا بود، در قرنهای ۱۷ و ۱۸ رواج یافت. در ادبیات، پاستورال اغلب بیانگر شوق حسرتباری نسبت به یک رؤیاست. | پاسْتورال (pastoral(e))<br/> (یا: شبانی) ژانری در نقاشی، ادبیات، موسیقی، و تئاتر موزیکال<ref>musical play </ref>، که روستا و زندگی روستایی را اغلب به طرزی دلانگیز تصویر میکند. صحنههای پاستورال در [[یونان]] و روم باستان متداول بودند (همچون ''اشعار شبانی''<ref>''Eclogues''</ref> [[ویرژیل]]<ref> Virgil </ref>)، و مجدداً در قرون ۱۵ تا ۱۸م رواج پیدا کردند (همانند نمایش منظوم<ref>masque </ref> ''آکیس و گالاتئا''<ref>''Acis and Galatea''</ref> (۱۷۱۸م) اثر [[هندل، گئورگ فریدریش|هَندل]]۶، آهنگساز آلمانی). چوپانهای زن و مرد، یا موجودات افسانهای همچون جن و پری در بسیاری از آنها وجود داشتند. موسیقی پاستورال، اغلب با ضربِ مرکبِ ملایم (۸/۶ يا ۸/۲) روی نت بم ثابتی شبیه ترنّم نیلبک چوپان، در [[ایتالیا]] پدید آمد. در این سرزمین در ایام کریسمس چوپانان به شهرها میآمدند و نی میزدند. قطعۀ پاستورالی که باخ، آهنگساز آلمانی، در ۱۷۳۴م برای اثرش با نام ''اوراتوریوی کریسمس''۷ ساخت و سمفونی پاستورال۸ هَندل در ''مسیحا''۹''ی موعود'' (۱۷۴۲م) و نیز سمفونی شماره شش بتهوون (۱۸۰۹م)، از نمونههای این نوع موسیقیاند. تئاتر پاستورال، با موضوع افسانهای یا شبانی، در قرن ۱۶م پدید آمد. این ژانر که از اسلاف اپرا بود، در قرنهای ۱۷ و ۱۸ رواج یافت. در ادبیات، پاستورال اغلب بیانگر شوق حسرتباری نسبت به یک رؤیاست. | ||
<br/> <!--13033900--> | <br/> <!--13033900--> | ||
---- | |||
[[Category:هنر]] [[Category:مکاتب، جریان ها و نظریه ها]] | [[Category:هنر]] [[Category:مکاتب، جریان ها و نظریه ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۳
پاسْتورال (pastoral(e))
(یا: شبانی) ژانری در نقاشی، ادبیات، موسیقی، و تئاتر موزیکال[۱]، که روستا و زندگی روستایی را اغلب به طرزی دلانگیز تصویر میکند. صحنههای پاستورال در یونان و روم باستان متداول بودند (همچون اشعار شبانی[۲] ویرژیل[۳])، و مجدداً در قرون ۱۵ تا ۱۸م رواج پیدا کردند (همانند نمایش منظوم[۴] آکیس و گالاتئا[۵] (۱۷۱۸م) اثر هَندل۶، آهنگساز آلمانی). چوپانهای زن و مرد، یا موجودات افسانهای همچون جن و پری در بسیاری از آنها وجود داشتند. موسیقی پاستورال، اغلب با ضربِ مرکبِ ملایم (۸/۶ يا ۸/۲) روی نت بم ثابتی شبیه ترنّم نیلبک چوپان، در ایتالیا پدید آمد. در این سرزمین در ایام کریسمس چوپانان به شهرها میآمدند و نی میزدند. قطعۀ پاستورالی که باخ، آهنگساز آلمانی، در ۱۷۳۴م برای اثرش با نام اوراتوریوی کریسمس۷ ساخت و سمفونی پاستورال۸ هَندل در مسیحا۹ی موعود (۱۷۴۲م) و نیز سمفونی شماره شش بتهوون (۱۸۰۹م)، از نمونههای این نوع موسیقیاند. تئاتر پاستورال، با موضوع افسانهای یا شبانی، در قرن ۱۶م پدید آمد. این ژانر که از اسلاف اپرا بود، در قرنهای ۱۷ و ۱۸ رواج یافت. در ادبیات، پاستورال اغلب بیانگر شوق حسرتباری نسبت به یک رؤیاست.