بینا، محسن (همدان ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۸۴ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده: 12488500.jpg | بندانگشتی|محسن بینا|جایگزین=|277x277پیکسل]]محسن بینا (همدان ۱۲۹۰ - تهران ۱۳۸۴ش)<br> | |||
[[پرونده: 12488500.jpg | بندانگشتی|محسن بینا|جایگزین=|277x277پیکسل]] | |||
وی معلم انگلیسی برخی از شخصیتهای برجستۀ انقلاب، همچون [[بهشتی، سید محمد (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۰ش)|شهید بهشتی]] و [[هاشمی رفسنجانی، اکبر | مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی. در ۵سالگی پدر را ازدست داد و به سرپرستی مادر بزرگ شد. در ۱۳۲۰ش از دانشگاه تهران در رشتۀ معقول مدرک لیسانس گرفت. علاوه بر تحصیلات دانشگاهی از محضر استادان بنام فلسفه و عرفان، ازجمله کاظم عصار، [[الهی قمشه ای، مهدی (قمشه ۱۲۷۹ ـ تهران ۱۳۵۲ش)|الهی قمشهای]]، [[سید علی همدانی|سیدعلی همدانی]]، و حاج ملا آقاجان ابهری بهره برد. پس از آن به همدان بازگشت و به کارهای آزاد مشغول شد و از خدمت در مشاغل اداری سرباز زد؛ فقط یک سال به تدریس در دبیرستان پرداخت. سرانجام به خاطر ضرر مالی و ورشکستگی، کار بازار را رها کرد و مجدداً به فرهنگ روی آورد و بهعنوان دبیر حدود ۲۰ سال در همدان و ۱۰ سال در تهران خدمت کرد و در ۱۳۵۳ش بازنشسته شد. | ||
وی معلم انگلیسی برخی از شخصیتهای برجستۀ انقلاب، همچون [[بهشتی، سید محمد (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۰ش)|شهید بهشتی]] و [[هاشمی رفسنجانی، اکبر|هاشمی رفسنجانی]] بود. | |||
از آثار اوست: ''ترجمۀ مرد شرق از پروفسور آربری به مناسبت هزارۀ تولد ابنسینا'' (۱۳۳۳)؛ ''مجموعۀ گل'' (۱۳۳۹) اولین اثر عرفانی وی دربارۀ حافظ؛ ''مقامات معنوی''؛ ترجمه و تفسیر ''منازلالسائرین'' خواجه عبدالله انصاری (۴ جلد، چاپ دوم: ۱۳۵۴ش)؛ ''موسی از دیدگاه قرآن'' (۱۳۶۰)؛ ''ارشادالمعلمین'' (ترجمه و تألیف، ۱۳۶۲)؛ ''شمع جمع: در شرح و تفسیر هشت غزل عرفانی از امام خمینی'' (۱۳۷۱)؛ ''سراجالصّعود لمعاریجالشّهود'' که تعلیقیهای است بر رسالۀ ''حقالیقین'' محمود شبستری (۱۳۷۱)؛ ''عیسی از دیدگاه قرآن'' (۱۳۷۳)؛ ''البدایة و النهایة'' (۱۳۷۶)؛ ''زبان وحی در آموزش صرف و نحو عربی'' (۱۳۸۱). غزلها و مثنویهایی عرفانی نیز از وی بهجا مانده است. | از آثار اوست: ''ترجمۀ مرد شرق از پروفسور آربری به مناسبت هزارۀ تولد ابنسینا'' (۱۳۳۳)؛ ''مجموعۀ گل'' (۱۳۳۹) اولین اثر عرفانی وی دربارۀ حافظ؛ ''مقامات معنوی''؛ ترجمه و تفسیر ''منازلالسائرین'' خواجه عبدالله انصاری (۴ جلد، چاپ دوم: ۱۳۵۴ش)؛ ''موسی از دیدگاه قرآن'' (۱۳۶۰)؛ ''ارشادالمعلمین'' (ترجمه و تألیف، ۱۳۶۲)؛ ''شمع جمع: در شرح و تفسیر هشت غزل عرفانی از امام خمینی'' (۱۳۷۱)؛ ''سراجالصّعود لمعاریجالشّهود'' که تعلیقیهای است بر رسالۀ ''حقالیقین'' محمود شبستری (۱۳۷۱)؛ ''عیسی از دیدگاه قرآن'' (۱۳۷۳)؛ ''البدایة و النهایة'' (۱۳۷۶)؛ ''زبان وحی در آموزش صرف و نحو عربی'' (۱۳۸۱). غزلها و مثنویهایی عرفانی نیز از وی بهجا مانده است. | ||
<br><!--12488500--> | <br><!--12488500--> | ||
---- | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۱۳
محسن بینا (همدان ۱۲۹۰ - تهران ۱۳۸۴ش)
مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی. در ۵سالگی پدر را ازدست داد و به سرپرستی مادر بزرگ شد. در ۱۳۲۰ش از دانشگاه تهران در رشتۀ معقول مدرک لیسانس گرفت. علاوه بر تحصیلات دانشگاهی از محضر استادان بنام فلسفه و عرفان، ازجمله کاظم عصار، الهی قمشهای، سیدعلی همدانی، و حاج ملا آقاجان ابهری بهره برد. پس از آن به همدان بازگشت و به کارهای آزاد مشغول شد و از خدمت در مشاغل اداری سرباز زد؛ فقط یک سال به تدریس در دبیرستان پرداخت. سرانجام به خاطر ضرر مالی و ورشکستگی، کار بازار را رها کرد و مجدداً به فرهنگ روی آورد و بهعنوان دبیر حدود ۲۰ سال در همدان و ۱۰ سال در تهران خدمت کرد و در ۱۳۵۳ش بازنشسته شد.
وی معلم انگلیسی برخی از شخصیتهای برجستۀ انقلاب، همچون شهید بهشتی و هاشمی رفسنجانی بود.
از آثار اوست: ترجمۀ مرد شرق از پروفسور آربری به مناسبت هزارۀ تولد ابنسینا (۱۳۳۳)؛ مجموعۀ گل (۱۳۳۹) اولین اثر عرفانی وی دربارۀ حافظ؛ مقامات معنوی؛ ترجمه و تفسیر منازلالسائرین خواجه عبدالله انصاری (۴ جلد، چاپ دوم: ۱۳۵۴ش)؛ موسی از دیدگاه قرآن (۱۳۶۰)؛ ارشادالمعلمین (ترجمه و تألیف، ۱۳۶۲)؛ شمع جمع: در شرح و تفسیر هشت غزل عرفانی از امام خمینی (۱۳۷۱)؛ سراجالصّعود لمعاریجالشّهود که تعلیقیهای است بر رسالۀ حقالیقین محمود شبستری (۱۳۷۱)؛ عیسی از دیدگاه قرآن (۱۳۷۳)؛ البدایة و النهایة (۱۳۷۶)؛ زبان وحی در آموزش صرف و نحو عربی (۱۳۸۱). غزلها و مثنویهایی عرفانی نیز از وی بهجا مانده است.