اورتگا ساودرا، دانیل: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان = دانیل اورتگا ساودرا | |عنوان = دانیل اورتگا ساودرا | ||
|نام = Daniel Ortega Saavedra | |نام = Daniel Ortega Saavedra | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:11606800-2.jpg|thumb|اورتِگا ساوِدْرا، دانيِل]]سیاستمداران سوسیالیست اهل نیکاراگوا، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ رئیس دولت آن کشور. از اعضای جبهۀ آزادیبخش مارکسیستی ساندینیستا<ref>(Marxist Sandinista Liberation Front (FSLN</ref> بود که در ۱۹۷۹ رژیم آناستاسیو سوموزا دبایله<ref>Anastasio Somoza Debayle</ref> را سرنگون کرد و بعدها به دبیرکلی این جبهه رسید. چریکهای کنترا، با حمایت ایالات متحده امریکا، از ۱۹۸۲ به مخالفت با دولت وی برخاستند. اورتگا در ۱۸سالگی تحصیل در رشتۀ حقوق در دانشگاه امریکای مرکزی واقع در ماناگوا را رها کرد و به جبهۀ آزادیبخش ملی ساندینیستا پیوست و خیلی زود به رهبری فعالیتهای زیرزمینی مقاومت شهری در برابر رژیم سوموزا رسید. بارها به زندان افتاد و شکنجه شد. او عضو مدیریت ملی جبهۀ ساندینیستا بود و ۲ سال برای پیروزی انقلاب نیکاراگوا جنگید. ۲ سال بعد به عضویت گروه نظامیانی که عهدهدار بازسازی ملی بود درآمد و هماهنگکنندۀ ''''''آن شد. جبهۀ ساندینیستا در انتخابات آزاد ۱۹۸۴ پیروز شد و اورتگا به ریاست جمهوری رسید ولی در فوریۀ ۱۹۹۰، بهدلیل اوضاع بد اقتصادی، انتخابات ریاست جمهوری را به ویولتا باریوس دِ چامورو<ref>Violeta Barrios de Chamorro</ref>، که از پشتیبانی ایالالت متحد برخوردار بود، واگذار کرد. با آن که خود را از نو سوسیال دموکراتی میانهروتر معرفی کرد، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۶ هم از آرنولدو آلهمان<ref>Arnoldo Aléman</ref> شکست خورد ولی در انتخابات ۲۰۰۷ مجدداً به ریاست جمهوری برگزیده شد. | }}[[File:11606800-2.jpg|thumb|اورتِگا ساوِدْرا، دانيِل]]اورتِگا ساوِدْرا، دانیِل (۱۹۴۵م - )(Ortega Saavedra, Daniel)<br /> | ||
سیاستمداران سوسیالیست اهل نیکاراگوا، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ رئیس دولت آن کشور. از اعضای جبهۀ آزادیبخش مارکسیستی ساندینیستا<ref>(Marxist Sandinista Liberation Front (FSLN</ref> بود که در ۱۹۷۹ رژیم آناستاسیو سوموزا دبایله<ref>Anastasio Somoza Debayle</ref> را سرنگون کرد و بعدها به دبیرکلی این جبهه رسید. چریکهای کنترا، با حمایت ایالات متحده امریکا، از ۱۹۸۲ به مخالفت با دولت وی برخاستند. اورتگا در ۱۸سالگی تحصیل در رشتۀ حقوق در دانشگاه امریکای مرکزی واقع در ماناگوا را رها کرد و به جبهۀ آزادیبخش ملی ساندینیستا پیوست و خیلی زود به رهبری فعالیتهای زیرزمینی مقاومت شهری در برابر رژیم سوموزا رسید. بارها به زندان افتاد و شکنجه شد. او عضو مدیریت ملی جبهۀ ساندینیستا بود و ۲ سال برای پیروزی انقلاب نیکاراگوا جنگید. ۲ سال بعد به عضویت گروه نظامیانی که عهدهدار بازسازی ملی بود درآمد و هماهنگکنندۀ ''''''آن شد. جبهۀ ساندینیستا در انتخابات آزاد ۱۹۸۴ پیروز شد و اورتگا به ریاست جمهوری رسید ولی در فوریۀ ۱۹۹۰، بهدلیل اوضاع بد اقتصادی، انتخابات ریاست جمهوری را به ویولتا باریوس دِ چامورو<ref>Violeta Barrios de Chamorro</ref>، که از پشتیبانی ایالالت متحد برخوردار بود، واگذار کرد. با آن که خود را از نو سوسیال دموکراتی میانهروتر معرفی کرد، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۶ هم از آرنولدو آلهمان<ref>Arnoldo Aléman</ref> شکست خورد ولی در انتخابات ۲۰۰۷ مجدداً به ریاست جمهوری برگزیده شد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۴
| دانیل اورتگا ساودرا Daniel Ortega Saavedra | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۵م |
| ملیت | اهل نیکاراگوا |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| سمت | رییس دولت (از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰)، از اعضای جبهه آزادی بخش مارکسیستی ساندینیستا، رهبری فعالیت های زیرزمینی مقاومت شهری در برابر رژیم سوموزا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
اورتِگا ساوِدْرا، دانیِل (۱۹۴۵م - )(Ortega Saavedra, Daniel)
سیاستمداران سوسیالیست اهل نیکاراگوا، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ رئیس دولت آن کشور. از اعضای جبهۀ آزادیبخش مارکسیستی ساندینیستا[۱] بود که در ۱۹۷۹ رژیم آناستاسیو سوموزا دبایله[۲] را سرنگون کرد و بعدها به دبیرکلی این جبهه رسید. چریکهای کنترا، با حمایت ایالات متحده امریکا، از ۱۹۸۲ به مخالفت با دولت وی برخاستند. اورتگا در ۱۸سالگی تحصیل در رشتۀ حقوق در دانشگاه امریکای مرکزی واقع در ماناگوا را رها کرد و به جبهۀ آزادیبخش ملی ساندینیستا پیوست و خیلی زود به رهبری فعالیتهای زیرزمینی مقاومت شهری در برابر رژیم سوموزا رسید. بارها به زندان افتاد و شکنجه شد. او عضو مدیریت ملی جبهۀ ساندینیستا بود و ۲ سال برای پیروزی انقلاب نیکاراگوا جنگید. ۲ سال بعد به عضویت گروه نظامیانی که عهدهدار بازسازی ملی بود درآمد و هماهنگکنندۀ آن شد. جبهۀ ساندینیستا در انتخابات آزاد ۱۹۸۴ پیروز شد و اورتگا به ریاست جمهوری رسید ولی در فوریۀ ۱۹۹۰، بهدلیل اوضاع بد اقتصادی، انتخابات ریاست جمهوری را به ویولتا باریوس دِ چامورو[۳]، که از پشتیبانی ایالالت متحد برخوردار بود، واگذار کرد. با آن که خود را از نو سوسیال دموکراتی میانهروتر معرفی کرد، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۶ هم از آرنولدو آلهمان[۴] شکست خورد ولی در انتخابات ۲۰۰۷ مجدداً به ریاست جمهوری برگزیده شد.