هالونن، تاریا کارینا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ هالونن، تاریا کارینا (۱۹۴۳) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به هالونن، تاریا کارینا منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:41029100.jpg|thumb|هالونِن، تاريا کارينا]]هالونِن، تاریا کارینا (۱۹۴۳)(Halonen, Tarja Kaarina) | |||
[[File:41029100.jpg|thumb|هالونِن، تاريا کارينا]] | |||
بانوی سیاستمدار فنلاندی، از ۲۰۰۰ رئیسجمهور آن کشور. از اعضای حزب سوسیال دموکرات و وزیر خارجۀ پیشین فنلاند و وکیل اتحادیههای کارگری بود. در فوریۀ ۲۰۰۰ در مقام نخستین زن فنلاندی به ریاستجمهوری رسید. هالونن، که جدا از همسر و تنها با فرزندانش زندگی میکرد و از چپگرایان تندرو سابق بود، در انتخابات از اسکو آتو<ref>Esko Atho</ref>، رهبر مخالفان دولت و نخستوزیر پیشین، پیشی گرفت. عملکرد وی در مقام وزیر امور خارجه از ۱۹۹۵ به بعد، بهویژه عهدهداری ریاست فنلاند در اتحادیۀ اروپا در طی ۱۹۹۹، بسیار تحسین شد. او مقام ریاستجمهوری را از مارتی آهتیساری<ref>Martti Ahtisaari </ref> تحویل گرفت. هالونن خود را «صلحطلب نسبی» خواند و مخالفتش را با گسترش ناتو، که صرفاً سبب برانگیختهشدن دشمنی روسیه و بروز شکاف تازهای در قارۀ اروپا میشد، آشکار کرد، و اظهار داشت که اروپا نباید تردیدی دربارۀ آمادگی او برای عهدهداری فرماندهی نیروهای مسلح فنلاند داشته باشد. نقشهای سیاسی هالونن بدین قرار بودهاند: عضویت در پارلمان (۱۹۷۹)؛ رئیس کمیسیون امور اجتماعی پارلمان (۱۹۸۴ـ۱۹۸۷)؛ وزیر امور اجتماعی و بهداشت (۱۹۸۷ـ۱۹۹۰)؛ وزیر دادگستری (۱۹۹۰ـ۱۹۹۱)؛ وزیر همکاریهای کشورهای شمال اروپا (۱۹۸۹ـ۱۹۹۱)؛ او در هِلسینکی<ref>Helsinki </ref>، پایتخت فنلاند، چشم به جهان گشود. در سالهای ۱۹۶۹ـ۱۹۷۰ دبیر امور اجتماعی و دبیرکل اتحادیۀ ملی دانشجویان فنلاند<ref>National Union of Finnish Students </ref> و از ۱۹۷۰ وکیل سازمان مرکزی اتحادیههای کارگری فنلاند<ref>Central Organization of Finnish Trade Unions</ref> بود. | بانوی سیاستمدار فنلاندی، از ۲۰۰۰ رئیسجمهور آن کشور. از اعضای حزب سوسیال دموکرات و وزیر خارجۀ پیشین فنلاند و وکیل اتحادیههای کارگری بود. در فوریۀ ۲۰۰۰ در مقام نخستین زن فنلاندی به ریاستجمهوری رسید. هالونن، که جدا از همسر و تنها با فرزندانش زندگی میکرد و از چپگرایان تندرو سابق بود، در انتخابات از اسکو آتو<ref>Esko Atho</ref>، رهبر مخالفان دولت و نخستوزیر پیشین، پیشی گرفت. عملکرد وی در مقام وزیر امور خارجه از ۱۹۹۵ به بعد، بهویژه عهدهداری ریاست فنلاند در اتحادیۀ اروپا در طی ۱۹۹۹، بسیار تحسین شد. او مقام ریاستجمهوری را از مارتی آهتیساری<ref>Martti Ahtisaari </ref> تحویل گرفت. هالونن خود را «صلحطلب نسبی» خواند و مخالفتش را با گسترش ناتو، که صرفاً سبب برانگیختهشدن دشمنی روسیه و بروز شکاف تازهای در قارۀ اروپا میشد، آشکار کرد، و اظهار داشت که اروپا نباید تردیدی دربارۀ آمادگی او برای عهدهداری فرماندهی نیروهای مسلح فنلاند داشته باشد. نقشهای سیاسی هالونن بدین قرار بودهاند: عضویت در پارلمان (۱۹۷۹)؛ رئیس کمیسیون امور اجتماعی پارلمان (۱۹۸۴ـ۱۹۸۷)؛ وزیر امور اجتماعی و بهداشت (۱۹۸۷ـ۱۹۹۰)؛ وزیر دادگستری (۱۹۹۰ـ۱۹۹۱)؛ وزیر همکاریهای کشورهای شمال اروپا (۱۹۸۹ـ۱۹۹۱)؛ او در هِلسینکی<ref>Helsinki </ref>، پایتخت فنلاند، چشم به جهان گشود. در سالهای ۱۹۶۹ـ۱۹۷۰ دبیر امور اجتماعی و دبیرکل اتحادیۀ ملی دانشجویان فنلاند<ref>National Union of Finnish Students </ref> و از ۱۹۷۰ وکیل سازمان مرکزی اتحادیههای کارگری فنلاند<ref>Central Organization of Finnish Trade Unions</ref> بود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۵۱
هالونِن، تاریا کارینا (۱۹۴۳)(Halonen, Tarja Kaarina)
بانوی سیاستمدار فنلاندی، از ۲۰۰۰ رئیسجمهور آن کشور. از اعضای حزب سوسیال دموکرات و وزیر خارجۀ پیشین فنلاند و وکیل اتحادیههای کارگری بود. در فوریۀ ۲۰۰۰ در مقام نخستین زن فنلاندی به ریاستجمهوری رسید. هالونن، که جدا از همسر و تنها با فرزندانش زندگی میکرد و از چپگرایان تندرو سابق بود، در انتخابات از اسکو آتو[۱]، رهبر مخالفان دولت و نخستوزیر پیشین، پیشی گرفت. عملکرد وی در مقام وزیر امور خارجه از ۱۹۹۵ به بعد، بهویژه عهدهداری ریاست فنلاند در اتحادیۀ اروپا در طی ۱۹۹۹، بسیار تحسین شد. او مقام ریاستجمهوری را از مارتی آهتیساری[۲] تحویل گرفت. هالونن خود را «صلحطلب نسبی» خواند و مخالفتش را با گسترش ناتو، که صرفاً سبب برانگیختهشدن دشمنی روسیه و بروز شکاف تازهای در قارۀ اروپا میشد، آشکار کرد، و اظهار داشت که اروپا نباید تردیدی دربارۀ آمادگی او برای عهدهداری فرماندهی نیروهای مسلح فنلاند داشته باشد. نقشهای سیاسی هالونن بدین قرار بودهاند: عضویت در پارلمان (۱۹۷۹)؛ رئیس کمیسیون امور اجتماعی پارلمان (۱۹۸۴ـ۱۹۸۷)؛ وزیر امور اجتماعی و بهداشت (۱۹۸۷ـ۱۹۹۰)؛ وزیر دادگستری (۱۹۹۰ـ۱۹۹۱)؛ وزیر همکاریهای کشورهای شمال اروپا (۱۹۸۹ـ۱۹۹۱)؛ او در هِلسینکی[۳]، پایتخت فنلاند، چشم به جهان گشود. در سالهای ۱۹۶۹ـ۱۹۷۰ دبیر امور اجتماعی و دبیرکل اتحادیۀ ملی دانشجویان فنلاند[۴] و از ۱۹۷۰ وکیل سازمان مرکزی اتحادیههای کارگری فنلاند[۵] بود.