هوارد، جان وینستون: تفاوت میان نسخه‌ها

John Winston Howard
جان وینستون هوارد; John Winston Howard
زادروز	۱۹۳۹م;
ملیت	استرالیایی
تحصیلات و محل تحصیل	رشته حقوق در دانشگاه سیدنی
شغل و تخصص اصلی	دولتمرد
سمت	نخست وزیر استرالیا (از ۱۹۹۶)
گروه مقاله	تاریخ جهان

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۳

هوارد، جان وینْستون (۱۹۳۹م - )(Howard, John Winston)

سیاستمدار استرالیایی، از ۱۹۹۶ نخست‌وزیر آن کشور. از هواداران سرسخت جناح محافظه‌کار حزب لیبرال بود، و پس از ورود به پارلمان فدرال در ۱۹۷۴، در دولت ملکم فریزر^[۱] (۱۹۷۵ـ۱۹۸۳) خدمت کرد و سپس در جمع مخالفان دولت مقام‌های بالایی را برعهده گرفت. او از این جهت از سیاستمداران دیگر متمایز است که به شکلی نامعمول طی دو دورۀ جداگانه رهبری حزبش را در دست داشته است. در ۱۹۸۵، رهبری حزب لیبرال را از چنگ اندرو پیکاک^[۲] درآورد، ولی پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۸۷ آن را به پیکاک واگذار کرد. در ۱۹۹۳، کوشید بار دیگر رهبری حزب را به‌دست آورد اما جان هیوسون^[۳]، که خود نیز در ۱۹۹۴ جای‌اش را به اندرو داونر^[۴] سپرد، او را شکست داد. هُوارد پس از استعفای داونر از رهبری حزب در ژانویۀ ۱۹۹۵، برای به‌دست‌آوردن رهبری حزب تلاشی نکرد، اما بی‌هیچ مخالفتی در جلسۀ غیرعلنی حزب به رهبری برگزیده شد. او با نخست‌وزیر پیشین، پل کیتینگ^[۵]، رهبر خشن حزب کارگر، کاملاً فرق داشت، و با رسیدن به نخست‌وزیری در فوریۀ ۱۹۹۶ کشورش پا به دوره‌ای آرام‌تر و مسالمت‌جویانه‌تر گذاشت. هُوارد در دانشگاه سیدنی در رشتۀ حقوق تحصیل کرد و پیش از فعالیت تمام‌وقت در عرصۀ سیاست از شرکای یکی از مؤسسات مهم مشاورۀ حقوقی در سیدنی بود.

↑ Malcolm Fraser
↑ Andrew Peacock
↑ John Hewson
↑ Andrew Downer
↑ Paul Keating

[1] Malcolm Fraser

[2] Andrew Peacock

[3] John Hewson

[4] Andrew Downer

[5] Paul Keating

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-هُوارْد، جان وینْستون (۱۹۳۹)(Howard, John Winston)<br/> [[File:41135800.jpg|thumb|هُوارْد، جان وينْستون]]
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان = جان وینستون هوارد
@@ خط ۲۹: / خط ۲۶: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}
+}}[[File:41135800.jpg|thumb|هوارد، جان وینستون]]
+هوارد، جان وینْستون (۱۹۳۹م - )(Howard, John Winston)<br />
-سیاستمدار استرالیایی، از ۱۹۹۶ نخست‌وزیر آن کشور. از هواداران سرسخت جناح محافظه‌کار حزب لیبرال بود، و پس از ورود به پارلمان فدرال در ۱۹۷۴، در دولت ملکم فریزر<ref>Malcolm Fraser</ref>&nbsp;(۱۹۷۵ـ۱۹۸۳) خدمت کرد و سپس در جمع مخالفان دولت مقام‌های بالایی را برعهده گرفت. او از این جهت از سیاستمداران دیگر متمایز است که به شکلی نامعمول طی دو دورۀ جداگانه رهبری حزبش را در دست داشته است. در ۱۹۸۵، رهبری حزب لیبرال را از چنگ اندرو پیکاک<ref>Andrew Peacock</ref>&nbsp;درآورد، ولی پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۸۷ آن را به پیکاک واگذار کرد. در ۱۹۹۳، کوشید بار دیگر رهبری حزب را به‌دست آورد اما جان هیوسون<ref>John Hewson</ref>، که خود نیز در ۱۹۹۴ جای‌اش را به اندرو داونر<ref>Andrew Downer</ref>&nbsp;سپرد، او را شکست داد. هُوارد پس از استعفای داونر از رهبری حزب در ژانویۀ ۱۹۹۵، برای به‌دست‌آوردن رهبری حزب تلاشی نکرد، اما بی‌هیچ مخالفتی در جلسۀ غیرعلنی حزب به رهبری برگزیده شد. او با نخست‌وزیر پیشین، پل کیتینگ<ref>Paul Keating</ref>، رهبر خشن حزب کارگر، کاملاً فرق داشت، و با رسیدن به نخست‌وزیری در فوریۀ ۱۹۹۶ کشورش پا به دوره‌ای آرام‌تر و مسالمت‌جویانه‌تر گذاشت. هُوارد در دانشگاه سیدنی در رشتۀ حقوق تحصیل کرد و پیش از فعالیت تمام‌وقت در عرصۀ سیاست از شرکای یکی از مؤسسات مهم مشاورۀ حقوقی در سیدنی بود.
+سیاستمدار استرالیایی، از ۱۹۹۶ نخست‌وزیر آن کشور. از هواداران سرسخت جناح محافظه‌کار حزب لیبرال بود، و پس از ورود به پارلمان فدرال در ۱۹۷۴، در دولت ملکم فریزر<ref>Malcolm Fraser</ref> (۱۹۷۵ـ۱۹۸۳) خدمت کرد و سپس در جمع مخالفان دولت مقام‌های بالایی را برعهده گرفت. او از این جهت از سیاستمداران دیگر متمایز است که به شکلی نامعمول طی دو دورۀ جداگانه رهبری حزبش را در دست داشته است. در ۱۹۸۵، رهبری حزب لیبرال را از چنگ اندرو پیکاک<ref>Andrew Peacock</ref>&nbsp;درآورد، ولی پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۸۷ آن را به پیکاک واگذار کرد. در ۱۹۹۳، کوشید بار دیگر رهبری حزب را به‌دست آورد اما جان هیوسون<ref>John Hewson</ref>، که خود نیز در ۱۹۹۴ جای‌اش را به اندرو داونر<ref>Andrew Downer</ref>&nbsp;سپرد، او را شکست داد. هُوارد پس از استعفای داونر از رهبری حزب در ژانویۀ ۱۹۹۵، برای به‌دست‌آوردن رهبری حزب تلاشی نکرد، اما بی‌هیچ مخالفتی در جلسۀ غیرعلنی حزب به رهبری برگزیده شد. او با نخست‌وزیر پیشین، پل کیتینگ<ref>Paul Keating</ref>، رهبر خشن حزب کارگر، کاملاً فرق داشت، و با رسیدن به نخست‌وزیری در فوریۀ ۱۹۹۶ کشورش پا به دوره‌ای آرام‌تر و مسالمت‌جویانه‌تر گذاشت. هُوارد در دانشگاه سیدنی در رشتۀ حقوق تحصیل کرد و پیش از فعالیت تمام‌وقت در عرصۀ سیاست از شرکای یکی از مؤسسات مهم مشاورۀ حقوقی در سیدنی بود.
 &nbsp;