عالم، محمودامین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


عالِم، محموداَمین (قاهره ۱۹۲۲)<br>
عالِم، محموداَمین (قاهره ۱۹۲۲م - ؟)<br>
منتقد ادبی، مورخ، شاعر، و فعال سیاسی مصری. در دانشگاه قاهره فلسفه خواند و در همان‌جا به تدریس فلسفه پرداخت، اما به‌اتهام ارتباط با کمونیست‌ها اخراج شد. در مجله‌های ''روز الیوسُف'' و ''الرسالة‌الجدیده'' به‌‌کار پرداخت. در ۱۹۵۹، به زندان افتاد و بعد از پنج سال آزاد شد و با مجلۀ ''المصور'' همکاری کرد. به انگلستان و فرانسه سفر کرد و پس از مرگ انورسادات به مصر بازگشت. به‌اتفاق عبدالعظیم انیس، کتاب ''دربارۀ فرهنگ مصر'' (۱۹۵۵) را نوشت که از جدی‌ترین مآخذ ادبیات مارکسیستی در زبان عربی است. علاوه‌بر رساله‌ها و مقاله‌های متعدد سیاسی و انتقادی، داستان‌ها و نمایش‌نامه‌های مهمی نوشته است. از آثار اوست: ''توفیق‌الحکیم، اندیشمند و انسان'' (۱۹۷۵)؛ ''تأملاتی در جهان نجیب محفوظ'' (۱۹۷۰).
منتقد ادبی، مورخ، شاعر، و فعال سیاسی مصری. در دانشگاه قاهره فلسفه خواند و در همان‌جا به تدریس فلسفه پرداخت، اما به‌اتهام ارتباط با کمونیست‌ها اخراج شد. در مجله‌های ''روز الیوسُف'' و ''الرسالة‌الجدیده'' به‌‌کار پرداخت. در ۱۹۵۹، به زندان افتاد و بعد از پنج سال آزاد شد و با مجلۀ ''المصور'' همکاری کرد. به انگلستان و فرانسه سفر کرد و پس از مرگ انورسادات به مصر بازگشت. به‌اتفاق عبدالعظیم انیس، کتاب ''دربارۀ فرهنگ مصر'' (۱۹۵۵م) را نوشت که از جدی‌ترین مآخذ ادبیات مارکسیستی در زبان عربی است. علاوه‌بر رساله‌ها و مقاله‌های متعدد سیاسی و انتقادی، داستان‌ها و نمایش‌نامه‌های مهمی نوشته است. از آثار اوست: ''توفیق‌الحکیم، اندیشمند و انسان'' (۱۹۷۵م)؛ ''تأملاتی در جهان نجیب محفوظ'' (۱۹۷۰م).
<br><!--31006200-->
<br><!--31006200-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۰

عالِم، محموداَمین (قاهره ۱۹۲۲م - ؟)
منتقد ادبی، مورخ، شاعر، و فعال سیاسی مصری. در دانشگاه قاهره فلسفه خواند و در همان‌جا به تدریس فلسفه پرداخت، اما به‌اتهام ارتباط با کمونیست‌ها اخراج شد. در مجله‌های روز الیوسُف و الرسالة‌الجدیده به‌‌کار پرداخت. در ۱۹۵۹، به زندان افتاد و بعد از پنج سال آزاد شد و با مجلۀ المصور همکاری کرد. به انگلستان و فرانسه سفر کرد و پس از مرگ انورسادات به مصر بازگشت. به‌اتفاق عبدالعظیم انیس، کتاب دربارۀ فرهنگ مصر (۱۹۵۵م) را نوشت که از جدی‌ترین مآخذ ادبیات مارکسیستی در زبان عربی است. علاوه‌بر رساله‌ها و مقاله‌های متعدد سیاسی و انتقادی، داستان‌ها و نمایش‌نامه‌های مهمی نوشته است. از آثار اوست: توفیق‌الحکیم، اندیشمند و انسان (۱۹۷۵م)؛ تأملاتی در جهان نجیب محفوظ (۱۹۷۰م).