تبریزی، بدیع الزمان (قرن ۱۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


تبریزی، بَدیعُ‌الزّمان (قرن ۱۱ق)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=بَدیعُ‌الزّمان تبریزی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=بدیعا|لقب=|زادروز=قرن ۱۱ق|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خوشنویس، شاعر، و ادیب|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=رباعی در مدح شاه صفی|خویشاوندان سرشناس=علی‌رضا عباسی (پدر)|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تبریزی، بَدیعُ‌الزّمان (قرن ۱۱ق)<br>
<p>خوشنویس، شاعر، و ادیب ایرانی. فرزند علی‌رضا عباسی (تبریزی) و همچون پدرش از خوشنویسان معروف دورۀ شاه عباس اول (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸ق) بود که در دربار این پادشاه زندگی می‌کرد. او از حکمت و فلسفه نیز بی‌بهره نبود، با ادبیات فارسی، عربی، و ترکی آشنا بود و با تخلص «بدیعا» شعر می‌گفت. با استناد به یک رباعی در مدح شاه صفی (۱۰۳۸ـ۱۰۵۲ق)، که با کتابت خودش است، تا ۱۰۳۸ق در قید حیات بوده است. مدفن او در گورستان تخت پولاد اصفهان است.</p>
<p>خوشنویس، شاعر، و ادیب ایرانی. فرزند علی‌رضا عباسی (تبریزی) و همچون پدرش از خوشنویسان معروف دورۀ [[شاه عباس کبیر|شاه عباس اول]] (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸ق) بود که در دربار این پادشاه زندگی می‌کرد. او از حکمت و فلسفه نیز بی‌بهره نبود، با ادبیات فارسی، عربی، و ترکی آشنا بود و با تخلص «بدیعا» شعر می‌گفت. با استناد به یک رباعی در مدح شاه صفی (۱۰۳۸ـ۱۰۵۲ق)، که با کتابت خودش است، تا ۱۰۳۸ق در قید حیات بوده است. مدفن او در گورستان تخت پولاد [[اصفهان، شهر|اصفهان]] است.</p>
<br><!--14066700-->
<br><!--14066700-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۳۵

بَدیعُ‌الزّمان تبریزی
زادروز قرن ۱۱ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی خوشنویس، شاعر، و ادیب
آثار رباعی در مدح شاه صفی
گروه مقاله خوشنویسی
خویشاوندان سرشناس علی‌رضا عباسی (پدر)

تبریزی، بَدیعُ‌الزّمان (قرن ۱۱ق)

خوشنویس، شاعر، و ادیب ایرانی. فرزند علی‌رضا عباسی (تبریزی) و همچون پدرش از خوشنویسان معروف دورۀ شاه عباس اول (حک: ۹۹۶ـ۱۰۳۸ق) بود که در دربار این پادشاه زندگی می‌کرد. او از حکمت و فلسفه نیز بی‌بهره نبود، با ادبیات فارسی، عربی، و ترکی آشنا بود و با تخلص «بدیعا» شعر می‌گفت. با استناد به یک رباعی در مدح شاه صفی (۱۰۳۸ـ۱۰۵۲ق)، که با کتابت خودش است، تا ۱۰۳۸ق در قید حیات بوده است. مدفن او در گورستان تخت پولاد اصفهان است.