خوری، رئیف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


خوری، رَئیف (۱۹۱۲ـ۱۹۶۸)<br>
خوری، رَئیف (۱۹۱۲ـ۱۹۶۸م)<br>


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = رییف خوری
|عنوان = رئیف خوری
|نام =
|نام =
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۲۱: خط ۲۱:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = اندیشه های نوین عربی و تاثیر انقلاب فرانسه بر جنبه های سیاسی و اجتماعی آن 
|آثار = اندیشه‌های نوین عربی و تاثیر انقلاب فرانسه بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی آن 
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات عربی
|گروه مقاله =ادبیات عربی
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>منتقد ادبی و روشنفکر ناسیونالیست لبنانی. در ۱۹۳۲ از دانشگاه امریکایی بیروت فارغ‌التحصیل شد. دو سال در سوریه درس خواند و سپس به فلسطین رفت و در قیام علیه انگلیس و صهیونیست‌ها مشارکت کرد و به همین سبب شغل خود را ازدست داد. به بیروت بازگشت و به لیگ ضد نازیسم و فاشیسم به رهبری عمر فاخوری پیوست. در ۱۹۴۷ به اتحاد شوروی رفت و ''انقلاب روسیه'' (۱۹۴۸) را نوشت، اما روابطش با شوروی و کمونیست‌های عرب به‌سبب پشتیبانی آنان از تقسیم فلسطین تیره شد و رابطۀ دیرینه‌اش را با مطبوعات چپ، به‌ویژه ''الطلیعه'' و'' الطریق''، قطع کرد. با انتشار مجلۀ ''الآداب'' در ۱۹۵۳، مجالی فراهم شد تا خوری دیدگاه‌های ناسیونالیستی عربی خود را ابراز کند. همکاری او با این نشریه تا زمان مرگش ادامه یافت. از خوری بیست کتاب و ده‌ها مقاله باقی مانده است. چندین کتاب درسی دربارۀ ادبیات عرب و رساله‌ای دربارۀ تفکر مدرن عربی، با نام ''اندیشه‌های نوین عربی و تأثیر انقلاب فرانسه بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی آن'' نوشته است که همچنان اثر کلاسیک مدرن تاریخ تفکر عربی شمرده می‌شود. مقالاتی نیز در مورد فلسطین، حقوق بشر و آگاهی ملی دارد. در جایگاه منتقد ادبی، منادی تعهد به جامعه، بی‌آن‌که ایدئولوژی خاصی را در نظر داشته باشد، و کارکرد ادبیات در جامۀ منتقد نظم مستقر، به‌ویژه نقد دولت، است. خوری به استقلال دیدگاه از دیگران متمایز بود و هرگز در مخالفت با چهره‌هایی چون قسطنطین زُریق و طه حسین، به ‌خاطر باورهای خود، تردید نمی‌کرد.</p>
}}<p>منتقد ادبی و روشنفکر ناسیونالیست لبنانی. در ۱۹۳۲م از دانشگاه امریکایی بیروت فارغ‌التحصیل شد. دو سال در سوریه درس خواند و سپس به فلسطین رفت و در قیام علیه انگلیس و صهیونیست‌ها مشارکت کرد و به همین سبب شغل خود را ازدست داد. به بیروت بازگشت و به لیگ ضد نازیسم و فاشیسم به رهبری عمر فاخوری پیوست. در ۱۹۴۷م به اتحاد شوروی رفت و ''انقلاب روسیه'' (۱۹۴۸م) را نوشت، اما روابطش با شوروی و کمونیست‌های عرب به‌سبب پشتیبانی آنان از تقسیم فلسطین تیره شد و رابطۀ دیرینه‌اش را با مطبوعات چپ، به‌ویژه ''الطلیعه'' و'' الطریق''، قطع کرد. با انتشار مجلۀ ''الآداب'' در ۱۹۵۳م، مجالی فراهم شد تا خوری دیدگاه‌های ناسیونالیستی عربی خود را ابراز کند. همکاری او با این نشریه تا زمان مرگش ادامه یافت. از خوری بیست کتاب و ده‌ها مقاله باقی مانده است. چندین کتاب درسی دربارۀ ادبیات عرب و رساله‌ای دربارۀ تفکر مدرن عربی، با نام ''اندیشه‌های نوین عربی و تأثیر انقلاب فرانسه بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی آن'' نوشته است که همچنان اثر کلاسیک مدرن تاریخ تفکر عربی شمرده می‌شود. مقالاتی نیز در مورد فلسطین، حقوق بشر و آگاهی ملی دارد. در جایگاه منتقد ادبی، منادی تعهد به جامعه، بی‌آن‌که ایدئولوژی خاصی را در نظر داشته باشد، و کارکرد ادبیات در جامۀ منتقد نظم مستقر، به‌ویژه نقد دولت، است. خوری به استقلال دیدگاه از دیگران متمایز بود و هرگز در مخالفت با چهره‌هایی چون قسطنطین زُریق و طه حسین، به ‌خاطر باورهای خود، تردید نمی‌کرد.</p>
<br><!--19104900-->
<br><!--19104900-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۶

خوری، رَئیف (۱۹۱۲ـ۱۹۶۸م)

رئیف خوری
زادروز ۱۹۱۲م
درگذشت ۱۹۶۸م
ملیت لبنانی
تحصیلات و محل تحصیل  دانشگاه امریکایی بیروت
شغل و تخصص اصلی منتقد ادبی و روشنفکر
آثار  اندیشه‌های نوین عربی و تاثیر انقلاب فرانسه بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی آن 
گروه مقاله ادبیات عربی

منتقد ادبی و روشنفکر ناسیونالیست لبنانی. در ۱۹۳۲م از دانشگاه امریکایی بیروت فارغ‌التحصیل شد. دو سال در سوریه درس خواند و سپس به فلسطین رفت و در قیام علیه انگلیس و صهیونیست‌ها مشارکت کرد و به همین سبب شغل خود را ازدست داد. به بیروت بازگشت و به لیگ ضد نازیسم و فاشیسم به رهبری عمر فاخوری پیوست. در ۱۹۴۷م به اتحاد شوروی رفت و انقلاب روسیه (۱۹۴۸م) را نوشت، اما روابطش با شوروی و کمونیست‌های عرب به‌سبب پشتیبانی آنان از تقسیم فلسطین تیره شد و رابطۀ دیرینه‌اش را با مطبوعات چپ، به‌ویژه الطلیعه و الطریق، قطع کرد. با انتشار مجلۀ الآداب در ۱۹۵۳م، مجالی فراهم شد تا خوری دیدگاه‌های ناسیونالیستی عربی خود را ابراز کند. همکاری او با این نشریه تا زمان مرگش ادامه یافت. از خوری بیست کتاب و ده‌ها مقاله باقی مانده است. چندین کتاب درسی دربارۀ ادبیات عرب و رساله‌ای دربارۀ تفکر مدرن عربی، با نام اندیشه‌های نوین عربی و تأثیر انقلاب فرانسه بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی آن نوشته است که همچنان اثر کلاسیک مدرن تاریخ تفکر عربی شمرده می‌شود. مقالاتی نیز در مورد فلسطین، حقوق بشر و آگاهی ملی دارد. در جایگاه منتقد ادبی، منادی تعهد به جامعه، بی‌آن‌که ایدئولوژی خاصی را در نظر داشته باشد، و کارکرد ادبیات در جامۀ منتقد نظم مستقر، به‌ویژه نقد دولت، است. خوری به استقلال دیدگاه از دیگران متمایز بود و هرگز در مخالفت با چهره‌هایی چون قسطنطین زُریق و طه حسین، به ‌خاطر باورهای خود، تردید نمی‌کرد.