ورجاوند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

پرویز ورجاوند;
زادروز	تهران ۱۳۱۳ش;
درگذشت	۱۳۸۵ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	اخذ دکترا از دانشگاه سوربون
شغل و تخصص اصلی	مـتـرجم
شغل و تخصص های دیگر	باسـتـان شنـاس و انسان شناس
سمت	مسیول بخش پژوهش های مردم شناسی، ایلات و عشایر موسسه علوم اجتماعی، مدرس در دانشگاه تهران، مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، مسیول و سردبیر مجله های دو زبانه باستان شناسی و هنر ایران و فرهنگ معماری ایران
آثار	کاوش رصدخانه مراغه و سیری در دانش ستاره شناسی ایران (۱۳۶۶ش)؛ سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ میراث های تمدن ایرانی در سرزمین های آسیایی شوروی؛ بناهای تاریخی ایران(۱۳۵۷ش)
گروه مقاله	باستان شناسی ایران

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۰

وَرجاوَند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)

مـتـرجم، باسـتـان‌شنـاس و انسان‌شناس ایرانی. پس از دریافت دیپلم ریاضی و ادبی، نخست رشتۀ نقشه‌برداری و سپس باستان‌شناسی و بعد فوق‌لیسانس علوم اجتماعی را در تهران پی‌گرفت و بعد راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در مدرسۀ عالی لوور و دانشگاه سوربون ادامه داد و به اخذ گواهی‌نامه‌ها و دیپلم نایل آمد و دکترای خود را نیز از دانشگاه سوربون گرفت. سپس دورۀ مدرسۀ عالی تتبعات دانشگاه پاریس را به‌پایان برد و پس از بازگشت به ایران، به‌عنوان مسئول بخش پژوهش‌های مردم‌شناسی، ایلات و عشایر مؤسسه علوم اجتماعی برگزیده شد و با سِمت دانشیار در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و تا استادی پیش رفت. در ۱۳۴۳ش، در سمت مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، برای نخستین‌بار، مرکزی را برای آموزش علمی کار مرمت و بازپیرایی آثار باستانی و بناهای تاریخی پایه گذارد. چندی نیز مسئولیت تشکیل نخستین دورۀ تخصصی تربیت کارشناسان فرهنگ و مردم را برای مرکز فرهنگ عامۀ وابسته به رادیو و تلویزیون به‌عهده داشت. چندی نیز مسئول و سردبیر مجله‌های دو زبانۀ باستان‌شناسی و هنر ایران و فرهنگ معماری ایران، و نیز عضو شورای نویسندگان مجله‌های هنر و معماری، و هنر و مردم بود. همچنین با دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، دایرةالمعارف تشیع، دانشنامۀ زن، و دایرةالمعارف ایرانیکا همکاری داشت. آخرین سِمت دولتی او، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت وزارت فرهنگ و هنر در دولت موقت مهدی بازرگان بود. مقالات بسیاری از او در نشریات علمی ایران و خارج انتشار یافته است. از تألیفات اوست: کاوش رصدخانۀ مراغه و سیری در دانش ستاره‌شناسی ایران (۱۳۶۶ش)؛ سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ میراث‌های تمدن ایرانی در سرزمین‌های آسیایی شوروی؛ بناهای تاریخی ایران (۱۳۵۷ش). از ترجمه‌های اوست: خراسان و ماوراءالنهر از بلینسکی (۱۳۶۴ش)؛ هنر معماری در سرزمین‌های اسلامی از ج هوگ.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-وَرجاوَند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)<br>
-[[پرونده: 40066200.jpg | بندانگشتی|وَرجاوَند، پرويز]]
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان =پرویز ورجاوند
@@ خط ۲۹: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}مـتـرجم، باسـتـان‌شنـاس و انسان‌شناس ایرانی. پس از دریافت دیپلم ریاضی و ادبی، نخست رشتۀ نقشه‌برداری و سپس باستان‌شناسی و بعد فوق‌لیسانس علوم اجتماعی را در تهران پی‌گرفت و بعد راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در مدرسۀ عالی لوور و دانشگاه سوربون ادامه داد و به اخذ گواهی‌نامه‌ها و دیپلم نایل آمد و دکترای خود را نیز از دانشگاه سوربون گرفت. سپس دورۀ مدرسۀ عالی تتبعات دانشگاه پاریس را به‌پایان برد و پس از بازگشت به ایران، به‌عنوان مسئول بخش پژوهش‌های مردم‌شناسی، ایلات و عشایر مؤسسه علوم اجتماعی برگزیده شد و با سِمت دانشیار در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و تا استادی پیش رفت. در ۱۳۴۳ش، در سمت مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، برای نخستین‌بار، مرکزی را برای آموزش علمی کار مرمت و بازپیرایی آثار باستانی و بناهای تاریخی پایه گذارد. چندی نیز مسئولیت تشکیل نخستین دورۀ تخصصی تربیت کارشناسان فرهنگ و مردم را برای مرکز فرهنگ عامۀ وابسته به رادیو و تلویزیون به‌عهده داشت. چندی نیز مسئول و سردبیر مجله‌های دو زبانۀ ''باستان‌شناسی و هنر ایران'' و'' فرهنگ معماری ایران''، و نیز عضو شورای نویسندگان مجله‌های ''هنر و معماری''، و ''هنر و مردم'' بود. همچنین با ''دایرةالمعارف بزرگ اسلامی''، ''دایرةالمعارف تشیع''، ''دانشنامۀ زن''، و ''دایرةالمعارف ایرانیکا'' همکاری داشت. آخرین سِمت دولتی او، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت وزارت فرهنگ و هنر در دولت موقت مهدی بازرگان بود. مقالات بسیاری از او در نشریات علمی ایران و خارج انتشار یافته است. از تألیفات اوست: ''کاوش رصدخانۀ مراغه و سیری در دانش ستاره‌شناسی ایران'' (۱۳۶۶ش)؛ ''سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین''، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ ''میراث‌های تمدن ایرانی در سرزمین‌های آسیایی شوروی''؛'' بناهای تاریخی ایران'' (۱۳۵۷ش). از ترجمه‌های اوست: ''خراسان و ماوراءالنهر'' از بلینسکی (۱۳۶۴ش)؛ ''هنر معماری در سرزمین‌های اسلامی'' از ج هوگ.
+}}وَرجاوَند، پرویز (تهران ۱۳۱۳ـ ۱۳۸۵ش)<br>
+[[پرونده: 40066200.jpg | بندانگشتی|ورجاوند، پرویز]]مـتـرجم، باسـتـان‌شنـاس و انسان‌شناس ایرانی. پس از دریافت دیپلم ریاضی و ادبی، نخست رشتۀ نقشه‌برداری و سپس باستان‌شناسی و بعد فوق‌لیسانس علوم اجتماعی را در تهران پی‌گرفت و بعد راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در مدرسۀ عالی لوور و دانشگاه سوربون ادامه داد و به اخذ گواهی‌نامه‌ها و دیپلم نایل آمد و دکترای خود را نیز از دانشگاه سوربون گرفت. سپس دورۀ مدرسۀ عالی تتبعات دانشگاه پاریس را به‌پایان برد و پس از بازگشت به ایران، به‌عنوان مسئول بخش پژوهش‌های مردم‌شناسی، ایلات و عشایر مؤسسه علوم اجتماعی برگزیده شد و با سِمت دانشیار در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و تا استادی پیش رفت. در ۱۳۴۳ش، در سمت مشاور عالی سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، برای نخستین‌بار، مرکزی را برای آموزش علمی کار مرمت و بازپیرایی آثار باستانی و بناهای تاریخی پایه گذارد. چندی نیز مسئولیت تشکیل نخستین دورۀ تخصصی تربیت کارشناسان فرهنگ و مردم را برای مرکز فرهنگ عامۀ وابسته به رادیو و تلویزیون به‌عهده داشت. چندی نیز مسئول و سردبیر مجله‌های دو زبانۀ ''باستان‌شناسی و هنر ایران'' و'' فرهنگ معماری ایران''، و نیز عضو شورای نویسندگان مجله‌های ''هنر و معماری''، و ''هنر و مردم'' بود. همچنین با ''دایرةالمعارف بزرگ اسلامی''، ''دایرةالمعارف تشیع''، ''دانشنامۀ زن''، و ''دایرةالمعارف ایرانیکا'' همکاری داشت. آخرین سِمت دولتی او، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت وزارت فرهنگ و هنر در دولت موقت مهدی بازرگان بود. مقالات بسیاری از او در نشریات علمی ایران و خارج انتشار یافته است. از تألیفات اوست: ''کاوش رصدخانۀ مراغه و سیری در دانش ستاره‌شناسی ایران'' (۱۳۶۶ش)؛ ''سیمای تاریخ و فرهنگ قزوین''، ۳جلد (۱۳۷۷ش)؛ ''میراث‌های تمدن ایرانی در سرزمین‌های آسیایی شوروی''؛'' بناهای تاریخی ایران'' (۱۳۵۷ش). از ترجمه‌های اوست: ''خراسان و ماوراءالنهر'' از بلینسکی (۱۳۶۴ش)؛ ''هنر معماری در سرزمین‌های اسلامی'' از ج هوگ.
 <br><!--40066200-->
 [[رده:باستان شناسی ایران]]