مأمونی، عبدالسلام

مَأمونی، عبدالسلام (بغداد پس از ۳۴۳ق)

شاعر عرب. در جوانی، در ری، به خدمت صاحب بن عباد درآمد، اما با دسیسۀ مخالفانش، ناچار ری را از طریق نیشابور ترک کرد و به دربار سامانیان در بخارا رفت. ثعالبی او را مردی جاه‌طلب که سودای خلافت در سر می‌پرورانده معرفی کرده است، شعر او حاوی انواعی کوتاه از وصف، و سندی است که تکوین اسلوب پیشرفتۀ فارسی را در مرحلۀ آغازین، اما در کسوت عربی نشان می‌دهد.