صادق بیگ افشار: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صادق بِیگ افشار (تبریز ۹۴۰/۹۴۵ـ۱۰۱۷/۱۰۱۸ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=صادق بِیگ افشار|نام=|نام دیگر=صادقی کتابدار|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=تبریز ۹۴۰/۹۴۵ق|تاریخ مرگ=۱۰۱۷/۱۰۱۸ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر، نقاش، تذکرهنویس، و کتابدار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=ریس کتابخانه در زمان محمد خدابنده|جوایز و افتخارات=|آثار=فتحنامۀ عباس نامدار يا شاهنامه صادقی، منظومه شرححال؛ مثنوی سعد و سعید؛ تذکره مجمعالخواص، قانونالصور|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}صادق بِیگ افشار (تبریز ۹۴۰/۹۴۵ـ۱۰۱۷/۱۰۱۸ق)<br> | ||
(یا: صادقی کتابدار) متخلص به صادقی، شاعر، نقاش، تذکرهنویس، و کتابدار ایرانی. از بزرگان ایل خدابندهلو و امرای قزلباش بود. نزد استاد مظفرعلی نقاشی آموخت. پس از مدتی قلندری پیشه کرد، به سیاحت پرداخت و با بسیاری از عارفان روزگار خود آشنا شد. سپس ندیم امیرخان ترکمان، حاکم همدان، شد. در پادشاهی اسماعیل دوم صفوی به کتابخانۀ شاهی راه یافت. در زمان محمد خدابنده، ریاست کتابخانه به او سپرده شد. در ۱۰۰۷ق علیرضا عباسی جای او را گرفت. در هنر خوشنویسی نیز دست داشت. از شاگردان مظفرعلی بود و در نقاشیهایش، سنت واقعگرایی کمالالدین بهزاد را پی گرفت. در طراحی و بهرهگیری از رنگ، شیوهای فردی و بدیع داشت. با اینکه مغرور، بدزبان و تنگحوصله بود، بهسبب مهارتش در نقاشی، شاه و درباریان با او مدارا میکردند. صادقی در نظم و نثر فارسی و ترکی مهارت داشت. ایرج افشار از تبار صادقی کتابدار است. از آثارش: ''فتحنامۀ عباس نامدار'' يا | (یا: صادقی کتابدار) متخلص به صادقی، شاعر، نقاش، تذکرهنویس، و کتابدار ایرانی. از بزرگان ایل خدابندهلو و امرای قزلباش بود. نزد استاد مظفرعلی نقاشی آموخت. پس از مدتی قلندری پیشه کرد، به سیاحت پرداخت و با بسیاری از عارفان روزگار خود آشنا شد. سپس ندیم امیرخان ترکمان، حاکم [[همدان، شهر|همدان]]، شد. در پادشاهی اسماعیل دوم صفوی به کتابخانۀ شاهی راه یافت. در زمان محمد خدابنده، ریاست کتابخانه به او سپرده شد. در ۱۰۰۷ق علیرضا عباسی جای او را گرفت. در هنر خوشنویسی نیز دست داشت. از شاگردان مظفرعلی بود و در نقاشیهایش، سنت واقعگرایی [[بهزاد، کمال الدین|کمالالدین بهزاد]] را پی گرفت. در طراحی و بهرهگیری از رنگ، شیوهای فردی و بدیع داشت. با اینکه مغرور، بدزبان و تنگحوصله بود، بهسبب مهارتش در نقاشی، شاه و درباریان با او مدارا میکردند. صادقی در نظم و نثر فارسی و ترکی مهارت داشت. [[افشار، ایرج (تهران ۱۳۰۴ـ ۱۳۸۹ش)|ایرج افشار]] از تبار صادقی کتابدار است. از آثارش: ''فتحنامۀ عباس نامدار'' يا ''شاهنامۀ صادقی'' دربارۀ شاه عباس بر وزن ''شاهنامه''؛ منظومۀ ''شرححال''؛ مثنوی ''سعد و سعید''؛ تذکرۀ ''مجمعالخواص'' به ترکی جغتایی که به قلم [[خیام پور، عبدالرسول (تبریز ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|عبدالرسول خیامپور]] به فارسی ترجمه و چاپ شده است ([[تبریز، شهر|تبریز]]، ۱۳۲۷ ش)؛ ''قانونالصور'' که منظومهای در قواعد نقاشی است و در متن آن ''کتاب'' ''آرایی در تمدن اسلامی'' نوشته نجیب مایل هروی چاپ شدهاست ([[مشهد، شهر|مشهد]]، ۱۳۷۲ش). چندین تابلو نقاشی نفیس نیز از او باقیمانده است. | ||
<br><!--27004300--> | <br><!--27004300--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۷
| صادق بِیگ افشار | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۹۴۰/۹۴۵ق |
| درگذشت | ۱۰۱۷/۱۰۱۸ق |
| ملیت | ایرانی |
| نامهای دیگر | صادقی کتابدار |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر، نقاش، تذکرهنویس، و کتابدار |
| سمت | ریس کتابخانه در زمان محمد خدابنده |
| آثار | فتحنامۀ عباس نامدار يا شاهنامه صادقی، منظومه شرححال؛ مثنوی سعد و سعید؛ تذکره مجمعالخواص، قانونالصور |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
صادق بِیگ افشار (تبریز ۹۴۰/۹۴۵ـ۱۰۱۷/۱۰۱۸ق)
(یا: صادقی کتابدار) متخلص به صادقی، شاعر، نقاش، تذکرهنویس، و کتابدار ایرانی. از بزرگان ایل خدابندهلو و امرای قزلباش بود. نزد استاد مظفرعلی نقاشی آموخت. پس از مدتی قلندری پیشه کرد، به سیاحت پرداخت و با بسیاری از عارفان روزگار خود آشنا شد. سپس ندیم امیرخان ترکمان، حاکم همدان، شد. در پادشاهی اسماعیل دوم صفوی به کتابخانۀ شاهی راه یافت. در زمان محمد خدابنده، ریاست کتابخانه به او سپرده شد. در ۱۰۰۷ق علیرضا عباسی جای او را گرفت. در هنر خوشنویسی نیز دست داشت. از شاگردان مظفرعلی بود و در نقاشیهایش، سنت واقعگرایی کمالالدین بهزاد را پی گرفت. در طراحی و بهرهگیری از رنگ، شیوهای فردی و بدیع داشت. با اینکه مغرور، بدزبان و تنگحوصله بود، بهسبب مهارتش در نقاشی، شاه و درباریان با او مدارا میکردند. صادقی در نظم و نثر فارسی و ترکی مهارت داشت. ایرج افشار از تبار صادقی کتابدار است. از آثارش: فتحنامۀ عباس نامدار يا شاهنامۀ صادقی دربارۀ شاه عباس بر وزن شاهنامه؛ منظومۀ شرححال؛ مثنوی سعد و سعید؛ تذکرۀ مجمعالخواص به ترکی جغتایی که به قلم عبدالرسول خیامپور به فارسی ترجمه و چاپ شده است (تبریز، ۱۳۲۷ ش)؛ قانونالصور که منظومهای در قواعد نقاشی است و در متن آن کتاب آرایی در تمدن اسلامی نوشته نجیب مایل هروی چاپ شدهاست (مشهد، ۱۳۷۲ش). چندین تابلو نقاشی نفیس نیز از او باقیمانده است.