سه بعدنمایی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:25298900-2.jpg|بندانگشتی|فرار از انتقاد (1874م) اثر پر بورل دل کاسو (سهبعدنمایی)]] | |||
سهبُعدنمایی (illusionism) | سهبُعدنمایی (illusionism) | ||
اسلوبی در هنر بصری، که در آن سوژه بهگونهای در سطح دوبعدی بازنمایی میشود که همچون شیءِ واقعی، سهبعدی بهنظر آید. اجرای این شگرد با استفادۀ دقیق از ژرفانمایی<ref>perspective</ref> و سایهپردازی<ref>shading</ref> ممکن میشود. تصویر دیدفریب<ref>trompe l’oeil</ref> گونهای از این سهبعدنمایی است. نوع دیگر آن در هنر باروک<ref>Baroque</ref> بهکار میرفت، بهگونهای که فضای تصویری در امتداد فضای واقعی، قرار میگرفت. در سقفنگاره<ref>ceiling painting</ref>های باروک چنین بهنظر میآید که پیکرها، خود را در فضا رها میسازند؛ پیکرههای نقاشیشده اغلب با مجسمههای رنگشده ترکیب میشوند تا فضای تجسّمی را با فضای واقعی در هم بیامیزند. | اسلوبی در هنر بصری، که در آن سوژه بهگونهای در سطح دوبعدی بازنمایی میشود که همچون شیءِ واقعی، سهبعدی بهنظر آید. اجرای این شگرد با استفادۀ دقیق از ژرفانمایی<ref>perspective</ref> و سایهپردازی<ref>shading</ref> ممکن میشود. تصویر دیدفریب<ref>trompe l’oeil</ref> گونهای از این سهبعدنمایی است. نوع دیگر آن در هنر [[باروک]]<ref>Baroque</ref> بهکار میرفت، بهگونهای که فضای تصویری در امتداد فضای واقعی، قرار میگرفت. در سقفنگاره<ref>ceiling painting</ref>های باروک چنین بهنظر میآید که پیکرها، خود را در فضا رها میسازند؛ پیکرههای نقاشیشده اغلب با مجسمههای رنگشده ترکیب میشوند تا فضای تجسّمی را با فضای واقعی در هم بیامیزند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۶

سهبُعدنمایی (illusionism)
اسلوبی در هنر بصری، که در آن سوژه بهگونهای در سطح دوبعدی بازنمایی میشود که همچون شیءِ واقعی، سهبعدی بهنظر آید. اجرای این شگرد با استفادۀ دقیق از ژرفانمایی[۱] و سایهپردازی[۲] ممکن میشود. تصویر دیدفریب[۳] گونهای از این سهبعدنمایی است. نوع دیگر آن در هنر باروک[۴] بهکار میرفت، بهگونهای که فضای تصویری در امتداد فضای واقعی، قرار میگرفت. در سقفنگاره[۵]های باروک چنین بهنظر میآید که پیکرها، خود را در فضا رها میسازند؛ پیکرههای نقاشیشده اغلب با مجسمههای رنگشده ترکیب میشوند تا فضای تجسّمی را با فضای واقعی در هم بیامیزند.