گواردی، فرانچسکو (۱۷۱۲ـ۱۷۹۳): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=فرانچسکو گواردی|نام=Francesco Guardi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۱۲م|تاریخ مرگ=۱۷۹۳م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=امید (۱۷۴۷م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
[[پرونده:36147200-3.jpg|بندانگشتی|سانتا ماریا دلا سالوت، ونیز اثر فرانچسکو گواردی]] | |||
گواردی، فرانچسکو (۱۷۱۲ـ۱۷۹۳م)(Guardi, Francesco)<br/> | |||
</ref> نمیرسیدند، امروزه بهسبب پرداخت ملایم نورهای غیرمستقیم و جونمایی، ممتازترند. گواردی کار هنریاش را با نقاشی پیکر انسان آغاز کرد، و با برادرش جان آنتونیو<ref>Gian Antonio</ref> همکاری داشت؛ ولی پس از میانسالی از حدود | نقاش ایتالیایی. یادگارهایی از مناظر زادگاهش، [[ونیز]]، پدید آورد که گرچه ازلحاظ تجاری به پای پردههای کانالِتّو<ref>Canaletto | ||
</ref> نمیرسیدند، امروزه بهسبب پرداخت ملایم نورهای غیرمستقیم و جونمایی، ممتازترند. گواردی کار هنریاش را با نقاشی پیکر انسان آغاز کرد، و با برادرش جان آنتونیو<ref>Gian Antonio</ref> همکاری داشت؛ ولی پس از میانسالی از حدود ۱۷۶۰م، با تأثیر از کانالِتّو و درپی تقاضای دیدارکنندگان ونیز، به منظرهپردازی از آن شهر پرداخت. در ۱۹۵۹م نقاشی ''امید''<ref>''Hope'' </ref> (۱۷۴۷م؛ موزۀ سَراسوتا، رینگلینگ<ref>Sarasota, Ringling Museum</ref>) و پنج نقاشی بزرگ دیگر در [[ایرلند]] کشف، و از آثار گواردی شناخته شدند. گرچه سودای رقابت با برادرزنش، [[تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)|تیهپولو]]<ref> Tiepolo</ref>، را نداشت، آثارش بهوضوح مهارت او را در نقاشی تزیینی از پیکر انسان بهشیوۀ [[روکوکو]]<ref> rococo</ref>، نشان میدهند. منظرهسازیهایش از [[ونیز]] با جزایر مردابی آن، که اغلب در ابعاد بزرگاند، برجستهترین آثارش بهشمار میآیند. از قرار معلوم پسرش، جاکومو<ref> Giacomo </ref> (۱۷۶۴ـ۱۸۳۵م)، با او همکاری داشته است. گواردی علاوهبر ساختمانهای مشهور و مراسم باشکوه معمول در آثار کانالِتّو، جزایر گمنام، سازههای کوچک تفنّنی، و ویرانههای بناهای قدیمی را نیز با لمس پرشور قلم، و با درکی که از حالات جوّی داشت، بهتصویر میکشید؛ این ویژگی را میتوان امپرسیونیستی<ref>Impressionist</ref> خواند. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۳
| فرانچسکو گواردی Francesco Guardi | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۱۲م |
| درگذشت | ۱۷۹۳م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | امید (۱۷۴۷م) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
گواردی، فرانچسکو (۱۷۱۲ـ۱۷۹۳م)(Guardi, Francesco)
نقاش ایتالیایی. یادگارهایی از مناظر زادگاهش، ونیز، پدید آورد که گرچه ازلحاظ تجاری به پای پردههای کانالِتّو[۱] نمیرسیدند، امروزه بهسبب پرداخت ملایم نورهای غیرمستقیم و جونمایی، ممتازترند. گواردی کار هنریاش را با نقاشی پیکر انسان آغاز کرد، و با برادرش جان آنتونیو[۲] همکاری داشت؛ ولی پس از میانسالی از حدود ۱۷۶۰م، با تأثیر از کانالِتّو و درپی تقاضای دیدارکنندگان ونیز، به منظرهپردازی از آن شهر پرداخت. در ۱۹۵۹م نقاشی امید[۳] (۱۷۴۷م؛ موزۀ سَراسوتا، رینگلینگ[۴]) و پنج نقاشی بزرگ دیگر در ایرلند کشف، و از آثار گواردی شناخته شدند. گرچه سودای رقابت با برادرزنش، تیهپولو[۵]، را نداشت، آثارش بهوضوح مهارت او را در نقاشی تزیینی از پیکر انسان بهشیوۀ روکوکو[۶]، نشان میدهند. منظرهسازیهایش از ونیز با جزایر مردابی آن، که اغلب در ابعاد بزرگاند، برجستهترین آثارش بهشمار میآیند. از قرار معلوم پسرش، جاکومو[۷] (۱۷۶۴ـ۱۸۳۵م)، با او همکاری داشته است. گواردی علاوهبر ساختمانهای مشهور و مراسم باشکوه معمول در آثار کانالِتّو، جزایر گمنام، سازههای کوچک تفنّنی، و ویرانههای بناهای قدیمی را نیز با لمس پرشور قلم، و با درکی که از حالات جوّی داشت، بهتصویر میکشید؛ این ویژگی را میتوان امپرسیونیستی[۸] خواند.