نیکلسون، بن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نیکُلْسون، بِن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲)(Nicholson, Ben)<br/> | نیکُلْسون، بِن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲)(Nicholson, Ben)<br /> {{جعبه زندگینامه | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =بن نیکلسون | |عنوان =بن نیکلسون | ||
|نام =Ben Nicholson | |نام =Ben Nicholson | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
هنرمند انتزاع‌گرا<ref>abstract</ref>ی انگلیسی. پس از طبع‌آزمایی‌‌های اولیه‌اش با تأثیر از کوبیسم<ref>cubism | هنرمند انتزاع‌گرا<ref>abstract</ref>ی انگلیسی. پس از طبع‌آزمایی‌‌های اولیه‌اش با تأثیر از [[کوبیسم]]<ref>cubism | ||
</ref> و گروه هلندیِ [[د استیل|دِ استَیل]]<ref>De Stijl </ref>، سبک ظریفی را در خلق نقش‌برجسته<ref>relief </ref>های هندسی پروراند که اوج آن در مجموعۀ نقش‌برجستۀ سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸)، و ''شِعرای یمانی مارس''<ref>''Sirius March''</ref> (۱۹۶۴، موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref>) تجلّی یافته است. نیکلسون در ۱۹۵۷ برندۀ اولین جایزۀ گوگنهایم<ref>Guggenheim Award </ref> شد. پدرش، [[نیکلسون، ویلیام (۱۸۷۲ـ۱۹۴۹)|ویلیام نیکلسون]]<ref>William Nicholson </ref>، نیز هنرمند بود. مدت کوتاهی در هنرستان اسلید<ref>Slade School of Art </ref> لندن درس خواند. در ۱۹۲۰ با وینیفرد نیکلسون<ref>Winifred Nicholson</ref> نقاش (۱۸۹۳ـ۱۹۸۱)، و در ۱۹۳۴ با [[هپورت، باربارا (۱۹۰۳ـ۱۹۷۵)|باربارا هپورت]]<ref> Barbara Hepworth </ref> مجسمه‌ساز، ازدواج کرد. | |||
</ref> و گروه هلندیِ دِ استَیل<ref>De Stijl </ref>، سبک ظریفی را در خلق نقش‌برجسته<ref>relief </ref>های هندسی پروراند که اوج آن در مجموعۀ نقش‌برجستۀ سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸)، و ''شِعرای یمانی مارس''<ref>''Sirius March''</ref> (۱۹۶۴، موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref>) تجلّی یافته است. نیکلسون در ۱۹۵۷ برندۀ اولین جایزۀ گوگنهایم<ref>Guggenheim Award </ref> شد. پدرش، ویلیام نیکلسون<ref>William Nicholson </ref>، نیز هنرمند بود. مدت کوتاهی در هنرستان اسلید<ref>Slade School of Art </ref> لندن درس خواند. در ۱۹۲۰ با وینیفرد نیکلسون<ref>Winifred Nicholson</ref> نقاش (۱۸۹۳ـ۱۹۸۱)، و در ۱۹۳۴ با باربارا هپورت<ref> Barbara Hepworth </ref> مجسمه‌ساز، ازدواج کرد | |||
در دیدارهایش از پاریس با [[پیکاسو، پابلو (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳)|پیکاسو]]<ref>Picasso</ref>، [[موندریان، پیت (۱۸۷۲ـ۱۹۴۴)|موندریان]]<ref> Mondrian </ref>، [[میرو، خوآن (۱۸۹۳ـ۱۹۸۳)|میرو]]<ref>Miró </ref>، [[برانکوزی، کنستانتین (۱۸۷۶ـ۱۹۵۷)|برانکوزی]]<ref>Brancusi </ref>، و [[کالدر، الگزاندر (۱۸۹۸ـ۱۹۷۶)|کالدر]]<ref>Calder </ref> آشنا شد و سبک او از ترکیب کوبیسم و هنر ساده‌انگارانۀ آثار اولیه‌اش ـ نقاشان هنر ساده‌انگارانه از‌جمله کریستوفر وود<ref>Christopher Wood </ref> و آلفرد والیس<ref>Alfred Wallis </ref> (۱۸۵۵ـ۱۹۴۲) را می‌شناخت ـ به انتزاع مطلق گرایید. بعدها از سرآمدان مکتب سنّت آیوز<ref>St Ives School </ref> شد. سرسپردگی نیکلسون به هنر انتزاعی، انتشار نشریاتی را هم در پی داشت، از‌جمله ''دایره''<ref>''Circle''</ref> (۱۹۳۷) که مجله‌ای بین‌المللی در بررسی ساختگری<ref> constructivism </ref> بود، و کتاب ''یادداشت‌هایی دربارۀ هنر انتزاعی''<ref>''Notes on Abstract Art''</ref> (۱۹۴۱). | |||
[[پرونده:39238100-2.jpg|بندانگشتی|پرتره‌ی بن نیکلسون اثر میبل پراید]] | |||
[[پرونده:39238100-3.jpg|بندانگشتی|اثری از بن نیکلسون]] | |||
| | ||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۱
نیکُلْسون، بِن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲)(Nicholson, Ben)
| بن نیکلسون Ben Nicholson | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان اسلید لندن |
| شغل و تخصص اصلی | هنرمند انتزاع گرا |
| سبک | انتزاع مطلق |
| مکتب | سنت آیوز |
| آثار | مجموعه نقش برجسته سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸) و شعرای یمانی مارس (۱۹۶۴، موزه هنرهای معاصر تهران) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ویلیام نیکلسون (پدر)، وینیفرد نیکلسون نقاش و باربارا هپورت مجسمه ساز (همسران) |
| جوایز و افتخارات | برنده اولین جایزه گوگنهایم در ۱۹۵۷ |
هنرمند انتزاع‌گرا[۱]ی انگلیسی. پس از طبع‌آزمایی‌‌های اولیه‌اش با تأثیر از کوبیسم[۲] و گروه هلندیِ دِ استَیل[۳]، سبک ظریفی را در خلق نقش‌برجسته[۴]های هندسی پروراند که اوج آن در مجموعۀ نقش‌برجستۀ سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸)، و شِعرای یمانی مارس[۵] (۱۹۶۴، موزۀ هنرهای معاصر تهران[۶]) تجلّی یافته است. نیکلسون در ۱۹۵۷ برندۀ اولین جایزۀ گوگنهایم[۷] شد. پدرش، ویلیام نیکلسون[۸]، نیز هنرمند بود. مدت کوتاهی در هنرستان اسلید[۹] لندن درس خواند. در ۱۹۲۰ با وینیفرد نیکلسون[۱۰] نقاش (۱۸۹۳ـ۱۹۸۱)، و در ۱۹۳۴ با باربارا هپورت[۱۱] مجسمه‌ساز، ازدواج کرد.
در دیدارهایش از پاریس با پیکاسو[۱۲]، موندریان[۱۳]، میرو[۱۴]، برانکوزی[۱۵]، و کالدر[۱۶] آشنا شد و سبک او از ترکیب کوبیسم و هنر ساده‌انگارانۀ آثار اولیه‌اش ـ نقاشان هنر ساده‌انگارانه از‌جمله کریستوفر وود[۱۷] و آلفرد والیس[۱۸] (۱۸۵۵ـ۱۹۴۲) را می‌شناخت ـ به انتزاع مطلق گرایید. بعدها از سرآمدان مکتب سنّت آیوز[۱۹] شد. سرسپردگی نیکلسون به هنر انتزاعی، انتشار نشریاتی را هم در پی داشت، از‌جمله دایره[۲۰] (۱۹۳۷) که مجله‌ای بین‌المللی در بررسی ساختگری[۲۱] بود، و کتاب یادداشت‌هایی دربارۀ هنر انتزاعی[۲۲] (۱۹۴۱).
- ↑ abstract
- ↑ cubism
- ↑ De Stijl
- ↑ relief
- ↑ Sirius March
- ↑ Tehran Museum of Contemporary Art
- ↑ Guggenheim Award
- ↑ William Nicholson
- ↑ Slade School of Art
- ↑ Winifred Nicholson
- ↑ Barbara Hepworth
- ↑ Picasso
- ↑ Mondrian
- ↑ Miró
- ↑ Brancusi
- ↑ Calder
- ↑ Christopher Wood
- ↑ Alfred Wallis
- ↑ St Ives School
- ↑ Circle
- ↑ constructivism
- ↑ Notes on Abstract Art