علی اشرف والی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[پرونده:2042149374.jpg|جایگزین=علی اشرف والی|بندانگشتی|علی اشرف والی]] | [[پرونده:2042149374.jpg|جایگزین=علی اشرف والی|بندانگشتی|علی اشرف والی]] | ||
[[پرونده:2042149374- 2.jpg|جایگزین=تمثال حضرت علی- از آثار والی|بندانگشتی|تمثال حضرت علی- از آثار والی]] | [[پرونده:2042149374- 2.jpg|جایگزین=تمثال حضرت علی- از آثار والی|بندانگشتی|تمثال حضرت علی- از آثار والی]] | ||
علیاشرف والی (ساوجبلاغ 1299- تهران 1389ش) | علیاشرف والی (ساوجبلاغ 1299- تهران 1389ش)</p> <p style="text-align: justify;">نقاش، خوشنویس و پژوهشگر ایرانی عرفان. در سال 1317ش به مدرسه (دانشکده)ی هنرهای زیبای نوین راه یافت و از تجربیات و آموزش استادانی چون میرزا علیاکبرخان نجمآبادی (متوفی 1373ش)، [[حیدریان،_علی_محمد_(۱۲۷۵ـ۱۳۶۹ش)|علیمحمّد حیدریان]]، [[حالتی، رفیع (تهران ۱۲۷۸ـ۱۳۶۰ش)|رفیع حالتی]] و [[صدیقی، ابوالحسن (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴ش)|ابوالحسن صدیقی]] بهرهمند شد. در سال 1323ش با مارکار قارابگیان (متوفی 1355ش) از ارامنهی مهاجر روس و از نخستین گالریداران تهران آشنا شد و طی قراردادی، در سالن مانی بیشتر از دو هزار پرتره را اجرا کرد، اما همهی آنها با امضای قارابگیان عرضه شد. در سال 1326ش نخستین کارگاه هنری شخصی خود را به نام "هنرگاه والی" در سرای طاهباز، واقع در خیابان لالهزار، ایجاد کرد. آثار او تنها یکبار در سال 1343ش در معرض دید عموم قرار گرفت. این نمایشگاه انفرادی، در انجمن روابط فرهنگی ایران و اتّحاد جماهیر شوروی به مدت 55 روز دایر شد. در آن پرترههایی از شخصیتهای فرهنگی و سیاسی ایران و جهان از جمله [[نهرو،_جواهرلعل_(۱۸۸۹ـ۱۹۶۴)|جواهر لعل نهرو]] و [[گاندی، ایندیرا (۱۹۱۷ـ۱۹۸۴)|ایندیرا گاندی]] به نمایش گذاشته شد.</p> <p style="text-align: justify;">والی علاوه بر نقاشی، به هنرهای خوشنویسی، [[تذهیب|تذهیب]] و صفحهآرایی نیز پرداخت و در خوشنویسی از شیوهی استاد [[زرین_خط،_حسن_(تهران_۱۲۷۳ـ۱۳۵۷ش)|حسن زرّینخط]] (م1357ش) پیروی میکرد. طراحی کتابهای ''ترجمه الصلوه'' (نوشتهی [[فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)|ملامحسن فیض کاشانی]])، ''بانگ تکبیر''، ''درس دین'' (نوشتهی [[شبستری، شیخ محمود (شبستر ۶۸۷ـ۷۲۰ ق)|شیخ محمود شبستری]]) و ''سرود اسلامی'' از آثار اوست. نفیسترین نقاشی والی، تمثالی از [[امام_علی|امام علی (ع)]] است که از سال 1372ش در موزهی آستان قدس رضوی (مشهد) نگهداری میشود. دیگر آثار هنری معروف او، طرح مکّه و مدینه (در مسجد هدایت تهران)، تابلوهای [[اصفهانی،_سید_ابوالحسن_(۱۲۴۶_ـ_کاظمین_۱۳۲۴ش)|آیتالله سیّدابوالحسن اصفهانی]]، صفیعلیشاه (محفوظ در خانقاه صفیعلیشاه تهران)، [[نعمت_الله_ولی|شاه نعمتالله ولی]] (محفوظ در مقبرهی وی در ماهان کرمان) و سنگر شرف است. تابلوی بزرگ سنگر شرف به سفارش تیمسار امانالله جهانبانی از روی تصویری بیکیفیت از سرداران مشروطهخواه تبریز ساخته و پرداخته شده و شامل تصاویر بیشتر از 85 نفر از مجاهدان است. والی این اثر ارزشمند را در سال 1348ش به پایان رساند و سالها بعد به وزارت فرهنگ و هنر واگذار کرد.</p> <p style="text-align: justify;">ویژگی دیگر والی مطالعه و تأمّل در ادبیات عرفانی بود که کشف رموز [[مقالات_شمس|مقالات شمس تبریزی]] از سال 1352 تا 1357ش حاصل آن است. نخستین جلد این مطالعات عرفانی در سال 1393ش در کتابی 584 صفحهای، با عنوان ''طلوع دوبارهی شمس'' منتشر شده است.</p> <p style="text-align: justify;"> </p> <p style="text-align: justify;">منابع</p> | ||
*[http://128askari.parsiblog.com/Posts/883/زندگي+و+آثار+استاد+علي+اشرف+والي/ http://yon.ir/kClR9] | *[http://128askari.parsiblog.com/Posts/883/زندگي+و+آثار+استاد+علي+اشرف+والي/ http://yon.ir/kClR9] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۰
| علیاشرف والی | |
|---|---|
| زادروز |
ساوجبلاغ 1299ش |
| درگذشت | - تهران 11 دی 1389ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | نقاشی، مدرسه (دانشکده)ی هنرهای زیبای نوین تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش و خوشنویس |
| شغل و تخصص های دیگر | پژوهشگر عرفان |
| آثار | طرح مکّه و مدینه در مسجد هدایت تهران |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمهسازی |
علیاشرف والی (ساوجبلاغ 1299- تهران 1389ش)
نقاش، خوشنویس و پژوهشگر ایرانی عرفان. در سال 1317ش به مدرسه (دانشکده)ی هنرهای زیبای نوین راه یافت و از تجربیات و آموزش استادانی چون میرزا علیاکبرخان نجمآبادی (متوفی 1373ش)، علیمحمّد حیدریان، رفیع حالتی و ابوالحسن صدیقی بهرهمند شد. در سال 1323ش با مارکار قارابگیان (متوفی 1355ش) از ارامنهی مهاجر روس و از نخستین گالریداران تهران آشنا شد و طی قراردادی، در سالن مانی بیشتر از دو هزار پرتره را اجرا کرد، اما همهی آنها با امضای قارابگیان عرضه شد. در سال 1326ش نخستین کارگاه هنری شخصی خود را به نام "هنرگاه والی" در سرای طاهباز، واقع در خیابان لالهزار، ایجاد کرد. آثار او تنها یکبار در سال 1343ش در معرض دید عموم قرار گرفت. این نمایشگاه انفرادی، در انجمن روابط فرهنگی ایران و اتّحاد جماهیر شوروی به مدت 55 روز دایر شد. در آن پرترههایی از شخصیتهای فرهنگی و سیاسی ایران و جهان از جمله جواهر لعل نهرو و ایندیرا گاندی به نمایش گذاشته شد.
والی علاوه بر نقاشی، به هنرهای خوشنویسی، تذهیب و صفحهآرایی نیز پرداخت و در خوشنویسی از شیوهی استاد حسن زرّینخط (م1357ش) پیروی میکرد. طراحی کتابهای ترجمه الصلوه (نوشتهی ملامحسن فیض کاشانی)، بانگ تکبیر، درس دین (نوشتهی شیخ محمود شبستری) و سرود اسلامی از آثار اوست. نفیسترین نقاشی والی، تمثالی از امام علی (ع) است که از سال 1372ش در موزهی آستان قدس رضوی (مشهد) نگهداری میشود. دیگر آثار هنری معروف او، طرح مکّه و مدینه (در مسجد هدایت تهران)، تابلوهای آیتالله سیّدابوالحسن اصفهانی، صفیعلیشاه (محفوظ در خانقاه صفیعلیشاه تهران)، شاه نعمتالله ولی (محفوظ در مقبرهی وی در ماهان کرمان) و سنگر شرف است. تابلوی بزرگ سنگر شرف به سفارش تیمسار امانالله جهانبانی از روی تصویری بیکیفیت از سرداران مشروطهخواه تبریز ساخته و پرداخته شده و شامل تصاویر بیشتر از 85 نفر از مجاهدان است. والی این اثر ارزشمند را در سال 1348ش به پایان رساند و سالها بعد به وزارت فرهنگ و هنر واگذار کرد.
ویژگی دیگر والی مطالعه و تأمّل در ادبیات عرفانی بود که کشف رموز مقالات شمس تبریزی از سال 1352 تا 1357ش حاصل آن است. نخستین جلد این مطالعات عرفانی در سال 1393ش در کتابی 584 صفحهای، با عنوان طلوع دوبارهی شمس منتشر شده است.
منابع