گاله پوش: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Thatching1.jpg|بندانگشتی|گاله پوش]] | |||
گاله پوش thatching | گاله پوش thatching | ||
نوعی روش بام‌پوشی با استفاده از نی و پوشال، که با میخ و قلاب فلزی به تیرهای بام نصب می‌گردد. گاه از [[خلنگ]] جارو و اولکس فرنگی<ref>grose</ref> نیز استفاده می‌شود. گالی تا قرن‌های 18 و 19 اصلی‌ترین مادۀ بام‌پوشی در مناطق روستایی، به ویژه در [[انگلستان]] و [[ویلز]]<ref>Wales</ref>، محسوب می‌شد و بام‌پوش متداول ساختمان‌هایی بود که با [[کاه گل|کاهگل]] ساخته می‌شدند. گالی نی، همچون نمونه‌هایی که در [[نورفک (انگلستان)|نورفوک]]<ref>Norfolk</ref> یافت می‌شود، ظاهری کاملاً زاویه‌دار با پشتۀ سنگین دارد. گالی کاهی<ref>Wheat Straw</ref> واجد ظاهری نرم‌تر و گردتر است. در [[کنت]]<ref>Kent</ref>، [[اسکس]]<ref>Essex</ref>، و بخشی از [[ساسکس]]<ref>Sussex</ref>، جلو و انتهای بام به طور اتفاقی خوابانده، و [[چنگک]] زده می‌شود تا سطحی برآمده پیدا کند. سپس با دوخت عرضی محکم می‌گردد. گاه بام به نحوی مرتب می‌شود که سرشاخه‌ها روبه پایین قرار می‌گیرند و جلوه‌ای مرتب و پیرایش‌شده می‌یابند؛ این روش براساس نام مناطقی که خاستگاه آن است، با نام بام نی‌پوش دورست<ref>Dorset</ref> یا [[دون]]<ref>Devon</ref> شهرت یافت. در مناطق باز و بی‌حفاظ - همچون جزیرۀ من<ref>Isle of Man</ref> و ساحل [[اقیانوس اطلس]]<ref>Atlantic</ref> در [[اسکاتلند]]<ref>Scotland</ref>، بام‌های گالی‌پوش را با شبکه‌ای از طناب محکم می‌کنند. | نوعی روش بام‌پوشی با استفاده از [[نی (گیاه شناسی)|نی]] و پوشال، که با میخ و قلاب فلزی به تیرهای بام نصب می‌گردد. گاه از [[خلنگ]] جارو و اولکس فرنگی<ref>grose</ref> نیز استفاده می‌شود. گالی تا قرن‌های 18 و 19 اصلی‌ترین مادۀ بام‌پوشی در مناطق روستایی، به ویژه در [[انگلستان]] و [[ویلز]]<ref>Wales</ref>، محسوب می‌شد و بام‌پوش متداول ساختمان‌هایی بود که با [[کاه گل|کاهگل]] ساخته می‌شدند. گالی نی، همچون نمونه‌هایی که در [[نورفک (انگلستان)|نورفوک]]<ref>Norfolk</ref> یافت می‌شود، ظاهری کاملاً زاویه‌دار با پشتۀ سنگین دارد. گالی کاهی<ref>Wheat Straw</ref> واجد ظاهری نرم‌تر و گردتر است. در [[کنت]]<ref>Kent</ref>، [[اسکس]]<ref>Essex</ref>، و بخشی از [[ساسکس]]<ref>Sussex</ref>، جلو و انتهای بام به طور اتفاقی خوابانده، و [[چنگک]] زده می‌شود تا سطحی برآمده پیدا کند. سپس با دوخت عرضی محکم می‌گردد. گاه بام به نحوی مرتب می‌شود که سرشاخه‌ها روبه پایین قرار می‌گیرند و جلوه‌ای مرتب و پیرایش‌شده می‌یابند؛ این روش براساس نام مناطقی که خاستگاه آن است، با نام بام نی‌پوش دورست<ref>Dorset</ref> یا [[دون]]<ref>Devon</ref> شهرت یافت. در مناطق باز و بی‌حفاظ - همچون جزیرۀ من<ref>Isle of Man</ref> و ساحل [[اقیانوس اطلس]]<ref>Atlantic</ref> در [[اسکاتلند]]<ref>Scotland</ref>، بام‌های گالی‌پوش را با شبکه‌ای از طناب محکم می‌کنند. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۴
گاله پوش thatching
نوعی روش بام‌پوشی با استفاده از نی و پوشال، که با میخ و قلاب فلزی به تیرهای بام نصب می‌گردد. گاه از خلنگ جارو و اولکس فرنگی[۱] نیز استفاده می‌شود. گالی تا قرن‌های 18 و 19 اصلی‌ترین مادۀ بام‌پوشی در مناطق روستایی، به ویژه در انگلستان و ویلز[۲]، محسوب می‌شد و بام‌پوش متداول ساختمان‌هایی بود که با کاهگل ساخته می‌شدند. گالی نی، همچون نمونه‌هایی که در نورفوک[۳] یافت می‌شود، ظاهری کاملاً زاویه‌دار با پشتۀ سنگین دارد. گالی کاهی[۴] واجد ظاهری نرم‌تر و گردتر است. در کنت[۵]، اسکس[۶]، و بخشی از ساسکس[۷]، جلو و انتهای بام به طور اتفاقی خوابانده، و چنگک زده می‌شود تا سطحی برآمده پیدا کند. سپس با دوخت عرضی محکم می‌گردد. گاه بام به نحوی مرتب می‌شود که سرشاخه‌ها روبه پایین قرار می‌گیرند و جلوه‌ای مرتب و پیرایش‌شده می‌یابند؛ این روش براساس نام مناطقی که خاستگاه آن است، با نام بام نی‌پوش دورست[۸] یا دون[۹] شهرت یافت. در مناطق باز و بی‌حفاظ - همچون جزیرۀ من[۱۰] و ساحل اقیانوس اطلس[۱۱] در اسکاتلند[۱۲]، بام‌های گالی‌پوش را با شبکه‌ای از طناب محکم می‌کنند.