تمرز، هنریک (ارومیه ۱۳۱۴ـ تهران ۱۳۷۵ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|آثار =تجزیه و تحلیل فنون وزنه برداری (۱۳۵۳)، علم و دانش در خدمت وزنه برداری (۱۳۶۰)، تکنیک ها و روش های جدید وزنه برداری (۱۳۶۱) | |آثار =تجزیه و تحلیل فنون وزنه برداری (۱۳۵۳)، علم و دانش در خدمت وزنه برداری (۱۳۶۰)، تکنیک ها و روش های جدید وزنه برداری (۱۳۶۱) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =ورزش | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:14218000.jpg|جایگزین=هنریک تمرز|بندانگشتی|هنریک تمرز|407x407پیکسل]]وزنهبردار و مفسر ورزشی ارمنیتبار ایرانی. از چهاردهسالگی به تمرین وزنهبرداری پرداخت و در اولین دورۀ مسابقات رسمی قهرمانی کشور در دستۀ پروزن به رکورد | }}[[پرونده:14218000.jpg|جایگزین=هنریک تمرز|بندانگشتی|هنریک تمرز|407x407پیکسل]]وزنهبردار و مفسر ورزشی ارمنیتبار ایرانی. از چهاردهسالگی به تمرین وزنهبرداری پرداخت و در اولین دورۀ مسابقات رسمی قهرمانی کشور در دستۀ پروزن به رکورد ۲۶۲.۵ کیلوگرم دست یافت. در ۱۳۳۵ش بهعضویت تیم ملی وزنهبرداری ایران درآمد و در دستۀ سبکوزن بازیهای المپیک [[ملبورن]] (۱۹۵۶م) پنجم شد. در شش دوره مسابقات جهانی (۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳م) شرکت کرد و در همۀ دورهها جزو هشت نفر اول بود. در مسابقات جهانی [[استکهلم، شهر|استکهلم]] (۱۹۵۸م) در دسته سبکوزن (۶۷.۵ کیلو) مدال برنز گرفت و در مسابقات جهانی تهران (۱۹۵۷م) و استکهلم (۱۹۵۸م) با تیم ایران به مقام سوم رسید. در ۱۳۳۶ش در مسابقات قهرمانی آسیا با رکورد ۳۶۰ کیلوگرم در مجموع حرکات مدال نقره و در مسابقات آسیایی [[توکیو]] (۱۹۵۸م) مدال برنز گرفت. او در ۱۳۴۳ش از مسابقات قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. تمرز در المپیک مکزیکو (۱۹۶۸م) سرمربی تیم ملی ایران بود. او از ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۷ش بهنام مفسر وزنهبرداری با مجلۀ کیهان ورزشی همکاری کرد. تمرز سه کتاب دربارۀ وزنهبرداری به نامهای ''تجزیه و تحلیل فنون وزنهبرداری'' (۱۳۵۳ش)؛ ''علم و دانش در خدمت وزنهبرداری'' (۱۳۶۰ش)؛ و ''تکنیکها و روشهای جدید وزنهبرداری'' (۱۳۶۱ش) نیز تألیف کرده است. | ||
تمرز بر اثر بیماری سرطان درگذشت. | تمرز بر اثر بیماری سرطان درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۸
هنریک تمرز (ارومیه ۱۳۱۴ـ تهران ۱۳۷۵ش)
| هنریک تمرز | |
|---|---|
| زادروز |
ارومیه ۱۳۱۴ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| سمت | عضو تیم ملی ایران (۱۳۳۵ش)، سرمربی تیم ملی ایران در المپیک مکزیکو (۱۹۶۸)، مفسر وزنه برداری (۱۳۴۲-۱۳۴۷ش) |
| آثار | تجزیه و تحلیل فنون وزنه برداری (۱۳۵۳)، علم و دانش در خدمت وزنه برداری (۱۳۶۰)، تکنیک ها و روش های جدید وزنه برداری (۱۳۶۱) |
| گروه مقاله | ورزش |
| رشته | وزنه برداری |
| جوایز و افتخارات | مقام پنجم بازی های المپیک ملبورن (۱۹۵۶)، برنز مسابقات جهانی استکهلم (۱۹۵۸)، نقره مسابقات قهرمانی آسیا (۱۳۳۶)، برنز مسابقات آسیایی توکیو (۱۹۵۸) |
وزنهبردار و مفسر ورزشی ارمنیتبار ایرانی. از چهاردهسالگی به تمرین وزنهبرداری پرداخت و در اولین دورۀ مسابقات رسمی قهرمانی کشور در دستۀ پروزن به رکورد ۲۶۲.۵ کیلوگرم دست یافت. در ۱۳۳۵ش بهعضویت تیم ملی وزنهبرداری ایران درآمد و در دستۀ سبکوزن بازیهای المپیک ملبورن (۱۹۵۶م) پنجم شد. در شش دوره مسابقات جهانی (۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳م) شرکت کرد و در همۀ دورهها جزو هشت نفر اول بود. در مسابقات جهانی استکهلم (۱۹۵۸م) در دسته سبکوزن (۶۷.۵ کیلو) مدال برنز گرفت و در مسابقات جهانی تهران (۱۹۵۷م) و استکهلم (۱۹۵۸م) با تیم ایران به مقام سوم رسید. در ۱۳۳۶ش در مسابقات قهرمانی آسیا با رکورد ۳۶۰ کیلوگرم در مجموع حرکات مدال نقره و در مسابقات آسیایی توکیو (۱۹۵۸م) مدال برنز گرفت. او در ۱۳۴۳ش از مسابقات قهرمانی کناره گرفت و به مربیگری پرداخت. تمرز در المپیک مکزیکو (۱۹۶۸م) سرمربی تیم ملی ایران بود. او از ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۷ش بهنام مفسر وزنهبرداری با مجلۀ کیهان ورزشی همکاری کرد. تمرز سه کتاب دربارۀ وزنهبرداری به نامهای تجزیه و تحلیل فنون وزنهبرداری (۱۳۵۳ش)؛ علم و دانش در خدمت وزنهبرداری (۱۳۶۰ش)؛ و تکنیکها و روشهای جدید وزنهبرداری (۱۳۶۱ش) نیز تألیف کرده است.
تمرز بر اثر بیماری سرطان درگذشت.