تأویل (موسیقی)

تأویل‌ (موسیقی)
(به انگلیسی: interpretation) شیوۀ اجرای‌ یک‌ اثر توسط‌ نوازنده‌ یا خواننده‌. غیر از موسیقی‌ الکترونیک‌ از پیش‌‌ ضبط‌شده،‌ که‌ اجراکننده‌ را به‌کلّی‌ کنار می‌گذارد، محدودیت‌های‌ نت‌نویسی‌ موجب‌ می‌شوند تا آهنگساز نتواند شدت‌ و ضعف‌ صدا، طرز بیان‌، جمله‌بندی‌، و سایر جزئیات‌ عمل‌ اجرایی‌ را با دقت‌ کامل‌ مشخص‌ سازد. بنابراین،‌ مسئولیت‌ چنین‌ کارهایی‌ ناگزیر به‌ گردن‌ نوازنده‌ می‌افتد. البته‌ در برخی‌ دوران‌های تاریخی،‌ دادن‌ آزادی‌های‌ بیشتر به‌ نوازندگان‌ مرسوم‌ بوده‌ است‌. مثلاً اجراکنندگان‌ قرن‌ هجدهمی‌ نسبت‌ به‌ اجراکنندگان‌ قرن‌ بیستمی‌ از آزادی‌ بسیار‌ بیشتری‌ برخوردار بوده‌اند و نه‌تنها می‌توانستند بدون‌ مواجه‌ شدن‌ با انتقاد، در شدت‌ و ضعف‌ها و جمله‌بندی‌های‌ قطعه‌ تغییر ایجاد کنند، بلکه‌ تا حدی‌ اجازۀ تغییر دادن‌ خود نت‌ها را نیز داشتند.