تبریزی، صادق (تهران ۱۳۱۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
تبریزی، صادق (تهران ۱۳۱۷ش- لندن 1396ش)<br> | تبریزی، صادق (تهران ۱۳۱۷ش- لندن 1396ش)<br> | ||
[[پرونده:14067100- 3.jpg|جایگزین=صادق تبریزی در کنار یکی از تابلوهایش|بندانگشتی|صادق تبریزی در کنار یکی از تابلوهایش]] | [[پرونده:14067100- 3.jpg|جایگزین=صادق تبریزی در کنار یکی از تابلوهایش|بندانگشتی|صادق تبریزی در کنار یکی از تابلوهایش]] | ||
<p>نقاش و کاشی‌ساز ایرانی. با هنر سنّتی ایران عمیقاً آشنایی داشت. اغلب بر روی کاغذ و پوست کار می‌کرد. در نقاشی‌های طنز‌آمیز آغازینش، از طرح‌های تزیینی، نگاره‌های سنّتی، نوشته‌ها، تمبرهای پستی، سنگ‌های نیمه‌قیمتی، و دیگر اشیا بهره می‌گیرد. از دهۀ ۱۳۴۹ش با استفاده از عناصر | <p>نقاش و کاشی‌ساز ایرانی. با هنر سنّتی ایران عمیقاً آشنایی داشت. اغلب بر روی کاغذ و پوست کار می‌کرد. در نقاشی‌های طنز‌آمیز آغازینش، از طرح‌های تزیینی، نگاره‌های سنّتی، نوشته‌ها، تمبرهای پستی، سنگ‌های نیمه‌قیمتی، و دیگر اشیا بهره می‌گیرد. از دهۀ ۱۳۴۹ش با استفاده از عناصر [[خوشنویسی]]، پرده‌هایی شاعرانه و موزون پدید آورد. در دوره‌ای از هنرآفرینی خود با مُهرهای مثبت و منفی از خط نسخ قرآنی، و گاه با مضمون‌های تکراری، بر روی پرده‌هایش اثر گذارده است. از نقاشان [[مکتب سقاخانه]] برشمرده می‌شود. در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]]، نقاشی و معماری خواند. در بی‌ینال‌های تهران (۱۳۴۱ و ۱۳۴۵ش) شرکت کرد. آثارش در مجموعه‌های مختلف، ازجمله بنیاد بن و اَبی گرین، مینه‌سوتا؛ [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر تهران]]؛ و [[موزه هنرهای زیبا|موزۀ هنرهای زیبای تهران]] نگهداری می‌شوند.</p> | ||
<br><!--14067100--> | <br><!--14067100--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۶
تبریزی، صادق (تهران ۱۳۱۷ش- لندن 1396ش)
نقاش و کاشی‌ساز ایرانی. با هنر سنّتی ایران عمیقاً آشنایی داشت. اغلب بر روی کاغذ و پوست کار می‌کرد. در نقاشی‌های طنز‌آمیز آغازینش، از طرح‌های تزیینی، نگاره‌های سنّتی، نوشته‌ها، تمبرهای پستی، سنگ‌های نیمه‌قیمتی، و دیگر اشیا بهره می‌گیرد. از دهۀ ۱۳۴۹ش با استفاده از عناصر خوشنویسی، پرده‌هایی شاعرانه و موزون پدید آورد. در دوره‌ای از هنرآفرینی خود با مُهرهای مثبت و منفی از خط نسخ قرآنی، و گاه با مضمون‌های تکراری، بر روی پرده‌هایش اثر گذارده است. از نقاشان مکتب سقاخانه برشمرده می‌شود. در دانشکدۀ هنرهای زیبا، نقاشی و معماری خواند. در بی‌ینال‌های تهران (۱۳۴۱ و ۱۳۴۵ش) شرکت کرد. آثارش در مجموعه‌های مختلف، ازجمله بنیاد بن و اَبی گرین، مینه‌سوتا؛ موزۀ هنرهای معاصر تهران؛ و موزۀ هنرهای زیبای تهران نگهداری می‌شوند.