پرکینز، آنتونی (۱۹۳۲ـ۱۹۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =آنتونی پرکینز
|نام =Anthony Perkins
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نیویورک ۱۹۳۲م
|تاریخ مرگ=۱۹۹۲م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =برای بازی در فیلم ترغیب دوستانه، نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد
|آثار =بیمار روانی (۱۹۶۰)، بیمار روانی ۲ (روح ۲) (۱۹۸۲)، ترغیب دوستانه (۱۹۵۶)، محاکمه (۱۹۶۲)، قتل‌های شامپاین (۱۹۶۷)، کَچ ۲۲‌ (۱۹۷۰)
|خویشاوندان سرشناس =آزگود پرکینز (پدر)
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:13097800.jpg|بندانگشتی|آنتونی پرکینز]]
[[پرونده:13097800.jpg|بندانگشتی|آنتونی پرکینز]]
پِرکینْز، آنتونی (۱۹۳۲ـ۱۹۹۲)(Perkins, Anthony)
[[پرونده:آنتونی پرکینز.jpg|بندانگشتی|آنتونی پرکینز]]
پرکینز، آنتونی (۱۹۳۲ـ۱۹۹۲)(Perkins, Anthony)


بازیگر امریکایی سینما. نقش نورمن بِیتس<ref>Norman Bates
بازیگر امریکایی سینما. نقش نورمن بیتس<ref>Norman Bates
</ref> روان‌پریش و پایبندِ مادر را در فیلم ''بیمار روانی''<ref>''Psycho''</ref> (۱۹۶۰)، ساختۀ [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref> Alfred Hitchcock </ref>، و ''بیمار روانی ۲ (روح ۲)''<ref>''Psycho II'' </ref> (۱۹۸۲) و نیز نقش‌های محجوب ولی هوشمندانه را در ''ترغیب دوستانه''<ref>''Friendly Persuasion'' </ref> (۱۹۵۶)، ''محاکمه''<ref>''The Trial'' </ref> (۱۹۶۲)، و ''قتل‌های شامپاین''<ref>''The Champagne Murders'' </ref> (۱۹۶۷) ایفا کرد. به‌علاوه، بر صحنۀ تئاتر در لندن و نیویورک ظاهر شد. آنتونی پرکینز در نیویورک به‌دنیا آمد. پدرش، آزگود پرکینز<ref>Osgood Perkins </ref>، بازیگر شخصیت‌پرداز<ref>character actor </ref>، بود. بازیگری را از ۱۵سالگی آغاز کرد و در ۱۹۵۳ در نخستین فیلمش، ''زن بازیگر''<ref>''The Actress''</ref>، نقش‌‌آفرینی کرد. سپس بر صحنۀ تئاتر برادوی<ref> Broadway </ref> به بازی پرداخت و برای بازی در دومین فیلمش، ''ترغیب دوستانه''، نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد. پس از ''بیمار روانی'' به اروپا رفت و در دهۀ ۱۹۶۰ در فیلم‌های گوناگونی ایفای نقش کرد که شمار اندکی از این فیلم‌ها با استقبال منتقدان و موفقیت تجاری روبه‌رو شد. سپس به امریکا بازگشت و در نقش شخصیت‌هایی که اغلب رگه‌های مذهبی داشتند، خوش درخشید، ازجمله نقش کشیش ارتش در ''کَچ ۲۲''‌<ref>''Catch 22'' </ref> (۱۹۷۰)، مبلّغ قلابی در ''زندگی و دورانِ قاضی روی بین''<ref>''The Life and Times of Judge Roy Bean'' </ref> (۱۹۷۳)، و کشیش بنیادگرای دیوانه در ''جنایت‌های شهوت''<ref>''Crimes of Passion''</ref> (۱۹۸۴). پرکینز بیش از هر چیز با نقش نورمن بیتس شناخته شده است، مردی روان‌پریش که مشتری‌های زن را می‌کشد و خود را به‌شکل مادرش درمی‌آورد که سال‌ها پیش او را به قتل رسانده است،. روان‌رنجوری و ابهامی که پرکینز به این نقش بخشیده و تقریباً همدلی تماشاگر را ‌برمی‌انگیزد، سهم بسزایی در موفقیت این فیلم داشته است. پس از۲۰ سال در دو دنباله‌ای که در ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ بر این فیلم ساخته شد، باز همین نقش را ایفا کرد. کارگردانی فیلم آخر را پرکینز انجام داد.
</ref> روان‌پریش و پایبند مادر را در فیلم ''بیمار روانی''<ref>''Psycho''</ref> (۱۹۶۰)، ساختۀ [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref> Alfred Hitchcock </ref>، و ''بیمار روانی ۲ (روح ۲)''<ref>''Psycho II'' </ref> (۱۹۸۲) و نیز نقش‌های محجوب ولی هوشمندانه را در ''ترغیب دوستانه''<ref>''Friendly Persuasion'' </ref> (۱۹۵۶)، ''محاکمه''<ref>''The Trial'' </ref> (۱۹۶۲)، و ''قتل‌های شامپاین''<ref>''The Champagne Murders'' </ref> (۱۹۶۷) ایفا کرد. به‌علاوه، بر صحنۀ تئاتر در [[لندن (انگلستان)|لندن]] و [[نیویورک]] ظاهر شد. آنتونی پرکینز در نیویورک به‌دنیا آمد. پدرش، آزگود پرکینز<ref>Osgood Perkins </ref>، بازیگر شخصیت‌پرداز<ref>character actor </ref>، بود. بازیگری را از ۱۵سالگی آغاز کرد و در ۱۹۵۳ در نخستین فیلمش، ''زن بازیگر''<ref>''The Actress''</ref>، نقش‌‌آفرینی کرد. سپس بر صحنۀ تئاتر [[برادوی]]<ref> Broadway </ref> به بازی پرداخت و برای بازی در دومین فیلمش، ''ترغیب دوستانه''، نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد. پس از ''بیمار روانی'' به اروپا رفت و در دهۀ ۱۹۶۰ در فیلم‌های گوناگونی ایفای نقش کرد که شمار اندکی از این فیلم‌ها با استقبال منتقدان و موفقیت تجاری روبه‌رو شد. سپس به امریکا بازگشت و در نقش شخصیت‌هایی که اغلب رگه‌های مذهبی داشتند، خوش درخشید، ازجمله نقش کشیش ارتش در ''کَچ ۲۲''‌<ref>''Catch 22'' </ref> (۱۹۷۰)، مبلّغ قلابی در ''زندگی و دورانِ قاضی روی بین''<ref>''The Life and Times of Judge Roy Bean'' </ref> (۱۹۷۳)، و کشیش بنیادگرای دیوانه در ''جنایت‌های شهوت''<ref>''Crimes of Passion''</ref> (۱۹۸۴). پرکینز بیش از هر چیز با نقش نورمن بیتس شناخته شده است، مردی روان‌پریش که مشتری‌های زن را می‌کشد و خود را به‌شکل مادرش درمی‌آورد که سال‌ها پیش او را به قتل رسانده است،. روان‌رنجوری و ابهامی که پرکینز به این نقش بخشیده و تقریباً همدلی تماشاگر را ‌برمی‌انگیزد، سهم بسزایی در موفقیت این فیلم داشته است. پس از۲۰ سال در دو دنباله‌ای که در ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ بر این فیلم ساخته شد، باز همین نقش را ایفا کرد. کارگردانی فیلم آخر را پرکینز انجام داد.


&nbsp;
----


<br /> <!--13097800-->
<br /> <!--13097800-->

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۰۲

آنتونی پرکینز
Anthony Perkins
زادروز نیویورک ۱۹۳۲م
درگذشت ۱۹۹۲م
ملیت امریکایی
شغل و تخصص اصلی بازیگر
آثار بیمار روانی (۱۹۶۰)، بیمار روانی ۲ (روح ۲) (۱۹۸۲)، ترغیب دوستانه (۱۹۵۶)، محاکمه (۱۹۶۲)، قتل‌های شامپاین (۱۹۶۷)، کَچ ۲۲‌ (۱۹۷۰)
گروه مقاله سینما
خویشاوندان سرشناس آزگود پرکینز (پدر)
جوایز و افتخارات برای بازی در فیلم ترغیب دوستانه، نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد
آنتونی پرکینز
آنتونی پرکینز

پرکینز، آنتونی (۱۹۳۲ـ۱۹۹۲)(Perkins, Anthony)

بازیگر امریکایی سینما. نقش نورمن بیتس[۱] روان‌پریش و پایبند مادر را در فیلم بیمار روانی[۲] (۱۹۶۰)، ساختۀ آلفرد هیچکاک[۳]، و بیمار روانی ۲ (روح ۲)[۴] (۱۹۸۲) و نیز نقش‌های محجوب ولی هوشمندانه را در ترغیب دوستانه[۵] (۱۹۵۶)، محاکمه[۶] (۱۹۶۲)، و قتل‌های شامپاین[۷] (۱۹۶۷) ایفا کرد. به‌علاوه، بر صحنۀ تئاتر در لندن و نیویورک ظاهر شد. آنتونی پرکینز در نیویورک به‌دنیا آمد. پدرش، آزگود پرکینز[۸]، بازیگر شخصیت‌پرداز[۹]، بود. بازیگری را از ۱۵سالگی آغاز کرد و در ۱۹۵۳ در نخستین فیلمش، زن بازیگر[۱۰]، نقش‌‌آفرینی کرد. سپس بر صحنۀ تئاتر برادوی[۱۱] به بازی پرداخت و برای بازی در دومین فیلمش، ترغیب دوستانه، نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد. پس از بیمار روانی به اروپا رفت و در دهۀ ۱۹۶۰ در فیلم‌های گوناگونی ایفای نقش کرد که شمار اندکی از این فیلم‌ها با استقبال منتقدان و موفقیت تجاری روبه‌رو شد. سپس به امریکا بازگشت و در نقش شخصیت‌هایی که اغلب رگه‌های مذهبی داشتند، خوش درخشید، ازجمله نقش کشیش ارتش در کَچ ۲۲[۱۲] (۱۹۷۰)، مبلّغ قلابی در زندگی و دورانِ قاضی روی بین[۱۳] (۱۹۷۳)، و کشیش بنیادگرای دیوانه در جنایت‌های شهوت[۱۴] (۱۹۸۴). پرکینز بیش از هر چیز با نقش نورمن بیتس شناخته شده است، مردی روان‌پریش که مشتری‌های زن را می‌کشد و خود را به‌شکل مادرش درمی‌آورد که سال‌ها پیش او را به قتل رسانده است،. روان‌رنجوری و ابهامی که پرکینز به این نقش بخشیده و تقریباً همدلی تماشاگر را ‌برمی‌انگیزد، سهم بسزایی در موفقیت این فیلم داشته است. پس از۲۰ سال در دو دنباله‌ای که در ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ بر این فیلم ساخته شد، باز همین نقش را ایفا کرد. کارگردانی فیلم آخر را پرکینز انجام داد.



  1. Norman Bates
  2. Psycho
  3. Alfred Hitchcock
  4. Psycho II
  5. Friendly Persuasion
  6. The Trial
  7. The Champagne Murders
  8. Osgood Perkins
  9. character actor
  10. The Actress
  11. Broadway
  12. Catch 22
  13. The Life and Times of Judge Roy Bean
  14. Crimes of Passion