محمدعلی ابرآویز: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =محمدعلی ابرآویز | |عنوان =محمدعلی ابرآویز | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی=پرویز ابرآویز | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:2042157330- 2.jpg|جایگزین=محمدعلی ابرآویز|بندانگشتی|محمدعلی ابرآویز]] | [[پرونده:2042157330- 2.jpg|جایگزین=محمدعلی ابرآویز|بندانگشتی|محمدعلی ابرآویز]]محمدعلی ابرآویز (۱۳۱۷ـ ۱۳۹۲ش)<br /> | ||
( | |||
ابرآویز در | (نام اصلی: پرویز ابرآویز) شاعر، ترانهسرا و عکاس معاصر. تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم در زادگاهش به انجام رساند. سپس برای ادامه تحصیل به [[آلمان]] و [[کانادا]] رفت و رشتۀ رفتارشناسی را پیگرفت. پس از بازگشت به ایران در ۱۳۴۱ش، به کار در مطبوعات و رادیوی آن زمان پرداخت. در ۱۳۴۲ش و پس از مشاهدۀ به شهادت رسیدن یک جوان انقلابی در اطراف میدان ارک، دیگر به کار در رادیو ادامه نداد و به انجام فعالیتهای مطبوعاتی اکتفا کرد. از سال ۱۳۴۷ش سازمانی تبلیغاتی راه انداخت که تا پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ش فعال بود. در همان دوران بود که در راستای فعالیتهای تبلیغاتی و فرهنگیاش برای جمعآوری کمک به زلزلهزدگان بوئین زهرا، موفق به دریافت جایزۀ جهانی تبلیغات از سازمان بینالمللی تبلیغات، IAA، شد. | ||
ابرآویز در ۱۳۵۷ش با مشورت گرفتن از برخی رهبران انقلاب همچون [[بهشتی، سید محمد (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۰ش)|دکتر بهشتی]]، [[خامنه ای، سید علی|آیتالله خامنهای]] و [[هاشمی رفسنجانی، اکبر|آیتالله هاشمی رفسنجانی]]، از توانایی و تجربهاش در پیشبرد اهداف انقلاب بهره گرفت و به همراه یک گروه سرود، بهطور پنهانی به تولید و ساخت سرودهای انقلابی پرداخت. ویژگی بارز ترانههای او بهرهگیری از شعارهای مردم در آن دوران بود و به همین علت شهرت بسیاری یافت. از جمله ۱۸ سرود و ترانۀ مشهور او که در همان روزهای آغاز انقلاب ساخته بود. برخی از آن سرودها عبارتند از ''غریو لاتخف''، ''بوی گل سوسن و یاسمن آید''، معمار طرح حرم، ''دیو چو بیرون رود فرشته درآید''، ''الله الله''، ''خمینی ای امام''، ''اللهاکبر''، ''آمدن موعود، ''و ''سمفونی میدان شهدا''. | |||
ابرآویز چند سال پس از پیروزی انقلاب، خارج از کشور زندگی کرد. سپس دوباره به ایران بازگشت و مدتی مشاور فرهنگستان هنر بود. در سالهای آخر عمر، خاطرات و زندگی هنریاش به کوشش واحد تاریخ شفاهی «دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» به شکل تصویری ثبت و ضبط شد. | ابرآویز چند سال پس از پیروزی انقلاب، خارج از کشور زندگی کرد. سپس دوباره به ایران بازگشت و مدتی مشاور فرهنگستان هنر بود. در سالهای آخر عمر، خاطرات و زندگی هنریاش به کوشش واحد تاریخ شفاهی «دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» به شکل تصویری ثبت و ضبط شد. | ||
سپیده ابرآویز (داستاننویس و مستندساز) دختر اوست. | سپیده ابرآویز (داستاننویس و مستندساز) دختر اوست. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۱۷
| محمدعلی ابرآویز | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۱۷ش |
| درگذشت | ۱۳۹۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رفتارشناسی- آلمان و کانادا |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و ترانهسرا |
| شغل و تخصص های دیگر | عکاس |
| نام اصلی | پرویز ابرآویز |
| آثار | ترانههای بوی گل سوسن و یاسمن آید و خمینی ای امام |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| خویشاوندان سرشناس | سپیده ابرآویز (فرزند) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ جهانی تبلیغات از سازمان بینالمللی تبلیغات (IAA) |
محمدعلی ابرآویز (۱۳۱۷ـ ۱۳۹۲ش)
(نام اصلی: پرویز ابرآویز) شاعر، ترانهسرا و عکاس معاصر. تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم در زادگاهش به انجام رساند. سپس برای ادامه تحصیل به آلمان و کانادا رفت و رشتۀ رفتارشناسی را پیگرفت. پس از بازگشت به ایران در ۱۳۴۱ش، به کار در مطبوعات و رادیوی آن زمان پرداخت. در ۱۳۴۲ش و پس از مشاهدۀ به شهادت رسیدن یک جوان انقلابی در اطراف میدان ارک، دیگر به کار در رادیو ادامه نداد و به انجام فعالیتهای مطبوعاتی اکتفا کرد. از سال ۱۳۴۷ش سازمانی تبلیغاتی راه انداخت که تا پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ش فعال بود. در همان دوران بود که در راستای فعالیتهای تبلیغاتی و فرهنگیاش برای جمعآوری کمک به زلزلهزدگان بوئین زهرا، موفق به دریافت جایزۀ جهانی تبلیغات از سازمان بینالمللی تبلیغات، IAA، شد.
ابرآویز در ۱۳۵۷ش با مشورت گرفتن از برخی رهبران انقلاب همچون دکتر بهشتی، آیتالله خامنهای و آیتالله هاشمی رفسنجانی، از توانایی و تجربهاش در پیشبرد اهداف انقلاب بهره گرفت و به همراه یک گروه سرود، بهطور پنهانی به تولید و ساخت سرودهای انقلابی پرداخت. ویژگی بارز ترانههای او بهرهگیری از شعارهای مردم در آن دوران بود و به همین علت شهرت بسیاری یافت. از جمله ۱۸ سرود و ترانۀ مشهور او که در همان روزهای آغاز انقلاب ساخته بود. برخی از آن سرودها عبارتند از غریو لاتخف، بوی گل سوسن و یاسمن آید، معمار طرح حرم، دیو چو بیرون رود فرشته درآید، الله الله، خمینی ای امام، اللهاکبر، آمدن موعود، و سمفونی میدان شهدا.
ابرآویز چند سال پس از پیروزی انقلاب، خارج از کشور زندگی کرد. سپس دوباره به ایران بازگشت و مدتی مشاور فرهنگستان هنر بود. در سالهای آخر عمر، خاطرات و زندگی هنریاش به کوشش واحد تاریخ شفاهی «دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» به شکل تصویری ثبت و ضبط شد.
سپیده ابرآویز (داستاننویس و مستندساز) دختر اوست.