ابن مسجح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابن | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوعثمان ابن مِسجح|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=مکه ح ۸۵ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده و موسیقیدان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ابن مِسجح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق)<br> | ||
<p>از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقیدان مشهور عهد [[بنی امیه|بنیامیه]]. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگهای عربی را به تقلید از آهنگهای ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا میکرد. ابن | <p>از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقیدان مشهور عهد [[بنی امیه|بنیامیه]]. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگهای عربی را به تقلید از آهنگهای ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا میکرد. ابن مسجح در جریان تعمیر خانۀ خدا با ایرانیانی که در آنجا کار میکردند و گاهی نغماتی را زمزمه میکردند، آشنا شد و به این ترتیب، به موسیقی ایرانی علاقه پیدا کرد. با سفری به ایران و [[شام]] موسیقی آن کشورها را فراگرفت و با ترکیب این دو موسیقی، موسیقی تازهای تصنیف کرد که با شعر عرب همراه بود. شاگردانش عبارت بودند از [[ابن سریج]]، ابن محرز، یونس کاتب، و عبدالملک که شیوۀ او را دنبال کردند. دستگاه موسیقی ابن مسجح دارای هشت «مقام انگشتی» برای [[بربط]] (عود) بوده است.</p> | ||
<br><!--11044900--> | <br><!--11044900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | [[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۵
| ابوعثمان ابن مِسجح | |
|---|---|
| درگذشت | مکه ح ۸۵ق |
| ملیت | عرب |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده و موسیقیدان |
| گروه مقاله | موسیقی |
ابن مِسجح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق)
از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقیدان مشهور عهد بنیامیه. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگهای عربی را به تقلید از آهنگهای ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا میکرد. ابن مسجح در جریان تعمیر خانۀ خدا با ایرانیانی که در آنجا کار میکردند و گاهی نغماتی را زمزمه میکردند، آشنا شد و به این ترتیب، به موسیقی ایرانی علاقه پیدا کرد. با سفری به ایران و شام موسیقی آن کشورها را فراگرفت و با ترکیب این دو موسیقی، موسیقی تازهای تصنیف کرد که با شعر عرب همراه بود. شاگردانش عبارت بودند از ابن سریج، ابن محرز، یونس کاتب، و عبدالملک که شیوۀ او را دنبال کردند. دستگاه موسیقی ابن مسجح دارای هشت «مقام انگشتی» برای بربط (عود) بوده است.