کله، پل (۱۸۷۹ـ۱۹۴۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(غ) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
نقاش و گرافیست سوئیسی. از نوآورترین و پرکارترین هنرمندان قرن ۲۰ بود. آثارش که کندوکاوی در ظرفیت‌های خط، سطح، و رنگ‌اند، فوق‌العاده بدیع، و واجد بازیگوشی و سادگی کودکانه‌اند. نقاشیِ ''ماشین چهچهه‌زن''<ref>''Twittering Machine'' | نقاش و گرافیست سوئیسی. از نوآورترین و پرکارترین هنرمندان قرن ۲۰ بود. آثارش که کندوکاوی در ظرفیت‌های خط، سطح، و رنگ‌اند، فوق‌العاده بدیع، و واجد بازیگوشی و سادگی کودکانه‌اند. نقاشیِ ''ماشین چهچهه‌زن''<ref>''Twittering Machine'' | ||
</ref> (۱۹۲۲، موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. پدر و مادر کله موسیقی‌دان بودند و کله نیز استعداد موسیقی داشت ولی نقاشی را اختیار کرد. در مونیخ درس خواند، و از نقاشان متعدد قدیم و جدید (ازجمله بلِیک<ref> Blake</ref>، گویا<ref> Goya </ref>، هانس فون ماره<ref>Hans von Marées</ref>، و سزان<ref> Cézanne </ref>) تأثیر پذیرفت و آن‌گاه، به‌گفتۀ خودش، «همچون نوزادی» آغاز به‌کار کرد. در ۱۹۱۲ همراه با کاندینسکی<ref>Kandinsky</ref>، مارک<ref> Marc</ref>، و ماکه<ref> Macke </ref>، گروه ''سوار آبی''<ref>Blaue Reiter</ref> را بنیاد نهاد، و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۱ در باوهاوس<ref> Bauhaus</ref> به تدریس هنر پرداخت. سبک منحصربه‌فردی که پروراند، به‌همان اندازه از هنر کودکان و دیوانگان تأثیر داشت که از هر مکتب یا جنبشی، و به‌‌همین سبب طبقه‌بندی دقیق آن دشوار است. کله در ۱۹۳۱ به آکادمی دوسلدورف<ref> Düsseldorf Academy</ref> رفت، و با روی کار آمدن نازی‌ها در ۱۹۳۳، رهسپار برن<ref> Bern </ref> شد. عقاید پرنفوذش دربارۀ هنر، که از دورۀ کار او در باوهاوس مایه می‌گیرند، در کتابی با نام ''دفتر طراحی آموزشی''<ref>''Pedagogical Sketchbook''</ref> (۱۹۲۵) منتشر شدند. انبوه آثارش در اسلوب‌های رنگ‌وروغن، آبرنگ، سیاه‌قلم، طراحی مدادی، و باسمۀ تیزابی<ref> etching </ref> از استقلال و اصالت تخیّل، و ظرافت طبع و تردستی در استفاده از رنگ و خط، حکایت دارند. باسمۀ تیزابی‌اش با نام کُمیکِر<ref>''Komiker''</ref> (۱۹۰۴) در موزۀ هنرهای معاصر تهران<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref> نگهداری می‌شود. در کتابی با نام ''دربارۀ هنر مدرن''<ref>''Über die Moderne Kunst/on Modern Art''</ref> (۱۹۴۵)، تغییر شکل حیات توسط هنرمند را به فرآیند تبدیل خاک به شاخ و برگ درختان تشبیه می‌کند؛ هنر خودِ او بیانگر این استحاله در قلمرو انسانی از طریق ضمیر ناخودآگاه است. با این‌حال کله برخلاف سوررئالیست<ref> surrealist</ref>ها، به مشاهده و در عین حال تکنیک اهمیت می‌داد، همان‌طور که برای مراحل کمابیش «خودکار» بیان نیز اهمیت قائل بود. | </ref> (۱۹۲۲، موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. پدر و مادر کله موسیقی‌دان بودند و کله نیز استعداد موسیقی داشت ولی نقاشی را اختیار کرد. در مونیخ درس خواند، و از نقاشان متعدد قدیم و جدید (ازجمله [[بلیک، ویلیام (۱۷۵۷ـ۱۸۲۷)|بلِیک]]<ref> Blake</ref>، [[گویا، فرانسیسکو (۱۷۴۶ـ ۱۸۲۸)|گویا]]<ref> Goya </ref>، هانس فون ماره<ref>Hans von Marées</ref>، و [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref> Cézanne </ref>) تأثیر پذیرفت و آن‌گاه، به‌گفتۀ خودش، «همچون نوزادی» آغاز به‌کار کرد. | ||
در ۱۹۱۲ همراه با [[کاندینسکی، واسیلی (۱۸۶۶ـ۱۹۴۴)|کاندینسکی]]<ref>Kandinsky</ref>، مارک<ref> Marc</ref>، و [[ماکه، اوگوست (۱۸۸۷ـ۱۹۱۴)|ماکه]]<ref> Macke </ref>، [[سوار آبی|گروه ''سوار آبی'']]<ref>Blaue Reiter</ref> را بنیاد نهاد، و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۱ در [[باوهاوس]]<ref> Bauhaus</ref> به تدریس هنر پرداخت. سبک منحصربه‌فردی که پروراند، به‌همان اندازه از هنر کودکان و دیوانگان تأثیر داشت که از هر مکتب یا جنبشی، و به‌‌همین سبب طبقه‌بندی دقیق آن دشوار است. کله در ۱۹۳۱ به آکادمی دوسلدورف<ref> Düsseldorf Academy</ref> رفت، و با روی کار آمدن نازی‌ها در ۱۹۳۳، رهسپار برن<ref> Bern </ref> شد. عقاید پرنفوذش دربارۀ هنر، که از دورۀ کار او در باوهاوس مایه می‌گیرند، در کتابی با نام ''دفتر طراحی آموزشی''<ref>''Pedagogical Sketchbook''</ref> (۱۹۲۵) منتشر شدند. انبوه آثارش در اسلوب‌های رنگ‌وروغن، آبرنگ، سیاه‌قلم، طراحی مدادی، و باسمۀ تیزابی<ref> etching </ref> از استقلال و اصالت تخیّل، و ظرافت طبع و تردستی در استفاده از رنگ و خط، حکایت دارند. باسمۀ تیزابی‌اش با نام کُمیکِر<ref>''Komiker''</ref> (۱۹۰۴) در [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر تهران]]<ref> Tehran Museum of Contemporary Art </ref> نگهداری می‌شود. در کتابی با نام ''دربارۀ هنر مدرن''<ref>''Über die Moderne Kunst/on Modern Art''</ref> (۱۹۴۵)، تغییر شکل حیات توسط هنرمند را به فرآیند تبدیل خاک به شاخ و برگ درختان تشبیه می‌کند؛ هنر خودِ او بیانگر این استحاله در قلمرو انسانی از طریق ضمیر ناخودآگاه است. با این‌حال کله برخلاف [[سورریالیسم|سوررئالیست]]<ref> surrealist</ref>ها، به مشاهده و در عین حال تکنیک اهمیت می‌داد، همان‌طور که برای مراحل کمابیش «خودکار» بیان نیز اهمیت قائل بود. | |||
[[پرونده:35270900-2.jpg|بندانگشتی|پل کله]] | [[پرونده:35270900-2.jpg|بندانگشتی|پل کله]] | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۲
| پُل کِلِه Paul Klee | |
|---|---|
| زادروز |
1879م |
| درگذشت | 1940م |
| ملیت | سوئیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مونیخ |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | گرافیست |
| آثار | کُمیکِر (1904) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی جهان |
کِلِه، پُل (۱۸۷۹ـ۱۹۴۰)(Klee, Paul)
نقاش و گرافیست سوئیسی. از نوآورترین و پرکارترین هنرمندان قرن ۲۰ بود. آثارش که کندوکاوی در ظرفیت‌های خط، سطح، و رنگ‌اند، فوق‌العاده بدیع، و واجد بازیگوشی و سادگی کودکانه‌اند. نقاشیِ ماشین چهچهه‌زن[۱] (۱۹۲۲، موزۀ هنر مدرن نیویورک[۲]) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. پدر و مادر کله موسیقی‌دان بودند و کله نیز استعداد موسیقی داشت ولی نقاشی را اختیار کرد. در مونیخ درس خواند، و از نقاشان متعدد قدیم و جدید (ازجمله بلِیک[۳]، گویا[۴]، هانس فون ماره[۵]، و سزان[۶]) تأثیر پذیرفت و آن‌گاه، به‌گفتۀ خودش، «همچون نوزادی» آغاز به‌کار کرد.
در ۱۹۱۲ همراه با کاندینسکی[۷]، مارک[۸]، و ماکه[۹]، گروه سوار آبی[۱۰] را بنیاد نهاد، و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۱ در باوهاوس[۱۱] به تدریس هنر پرداخت. سبک منحصربه‌فردی که پروراند، به‌همان اندازه از هنر کودکان و دیوانگان تأثیر داشت که از هر مکتب یا جنبشی، و به‌‌همین سبب طبقه‌بندی دقیق آن دشوار است. کله در ۱۹۳۱ به آکادمی دوسلدورف[۱۲] رفت، و با روی کار آمدن نازی‌ها در ۱۹۳۳، رهسپار برن[۱۳] شد. عقاید پرنفوذش دربارۀ هنر، که از دورۀ کار او در باوهاوس مایه می‌گیرند، در کتابی با نام دفتر طراحی آموزشی[۱۴] (۱۹۲۵) منتشر شدند. انبوه آثارش در اسلوب‌های رنگ‌وروغن، آبرنگ، سیاه‌قلم، طراحی مدادی، و باسمۀ تیزابی[۱۵] از استقلال و اصالت تخیّل، و ظرافت طبع و تردستی در استفاده از رنگ و خط، حکایت دارند. باسمۀ تیزابی‌اش با نام کُمیکِر[۱۶] (۱۹۰۴) در موزۀ هنرهای معاصر تهران[۱۷] نگهداری می‌شود. در کتابی با نام دربارۀ هنر مدرن[۱۸] (۱۹۴۵)، تغییر شکل حیات توسط هنرمند را به فرآیند تبدیل خاک به شاخ و برگ درختان تشبیه می‌کند؛ هنر خودِ او بیانگر این استحاله در قلمرو انسانی از طریق ضمیر ناخودآگاه است. با این‌حال کله برخلاف سوررئالیست[۱۹]ها، به مشاهده و در عین حال تکنیک اهمیت می‌داد، همان‌طور که برای مراحل کمابیش «خودکار» بیان نیز اهمیت قائل بود.
- ↑ Twittering Machine
- ↑ Museum of Modern Art, New York
- ↑ Blake
- ↑ Goya
- ↑ Hans von Marées
- ↑ Cézanne
- ↑ Kandinsky
- ↑ Marc
- ↑ Macke
- ↑ Blaue Reiter
- ↑ Bauhaus
- ↑ Düsseldorf Academy
- ↑ Bern
- ↑ Pedagogical Sketchbook
- ↑ etching
- ↑ Komiker
- ↑ Tehran Museum of Contemporary Art
- ↑ Über die Moderne Kunst/on Modern Art
- ↑ surrealist
