شونهایمر، رادولف (۱۸۹۸ـ۱۹۴۱): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شونْهایْمِر، رادولْف (۱۸۹۸ـ۱۹۴۱)(Schoenheimer, Rudolf) | شونْهایْمِر، رادولْف (۱۸۹۸ـ۱۹۴۱)(Schoenheimer, Rudolf) | ||
<br><!--26153100--> | <br>متخصص امریکایی بیوشیمی، زادۀ آلمان. در ۱۹۳۵، استفاده از ایزوتوپ‌ها را به منزلۀ ردیاب<ref>tracer</ref> در مطالعات فرآیندهای بیوشیمیایی باب کرد. در برلین زاده شد و در همان‌جا درس خواند. در ۱۹۳۳، به امریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه کلمبیا مشغول کار شد. در نهایت خودکشی کرد. او از دوتریوم<ref>deuterium</ref> برای جایگزینی برخی از اتم‌های هیدروژن در مولکول‌های چربی حیوانات آزمایشگاهی استفاده کرد و با بررسی چربی بدن موش‌های صحرایی، بعد از چهار روز دریافت که حدود نیمی از چربی نشان‌دار می‌ماند. بدین ترتیب، پی برد برخلاف نظریۀ قبلی، تغییر ثابتی در بدن بین چربی ذخیره‌شده و چربی مصرف‌شده وجود دارد. او از ایزوتوپ نیتروژن ـ۱۵<ref>nitrogen-15</ref> که شیمی‌دان امریکایی، هارولد یوری<ref>Harold Urey</ref>، در کلمبیا تهیه کرده بود، برای نشان‌دار‌کردن اسیدهای آمینه<ref>amino acids</ref>ای استفاده کرد که بلوک‌های ساختمانی اصلی پروتئین‌ها بودند و پی برد که مولکول‌های بخشی از بدن پیوسته تجزیه و باز تولید می‌شوند. او یافته‌های خود را در کتابی با نام پویایی اجزای سازندۀ بدن<ref>The Dynamical State of Bodily Constituents</ref> (۱۹۴۲) گردآوری کرد.</p><br /><!--26153100--> | ||
[[رده:شیمی و بیوشیمی]] | |||
----[[رده:شیمی و بیوشیمی]] | |||
[[رده:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]] | [[رده:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۹
شونْهایْمِر، رادولْف (۱۸۹۸ـ۱۹۴۱)(Schoenheimer, Rudolf)
متخصص امریکایی بیوشیمی، زادۀ آلمان. در ۱۹۳۵، استفاده از ایزوتوپ‌ها را به منزلۀ ردیاب[۱] در مطالعات فرآیندهای بیوشیمیایی باب کرد. در برلین زاده شد و در همان‌جا درس خواند. در ۱۹۳۳، به امریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه کلمبیا مشغول کار شد. در نهایت خودکشی کرد. او از دوتریوم[۲] برای جایگزینی برخی از اتم‌های هیدروژن در مولکول‌های چربی حیوانات آزمایشگاهی استفاده کرد و با بررسی چربی بدن موش‌های صحرایی، بعد از چهار روز دریافت که حدود نیمی از چربی نشان‌دار می‌ماند. بدین ترتیب، پی برد برخلاف نظریۀ قبلی، تغییر ثابتی در بدن بین چربی ذخیره‌شده و چربی مصرف‌شده وجود دارد. او از ایزوتوپ نیتروژن ـ۱۵[۳] که شیمی‌دان امریکایی، هارولد یوری[۴]، در کلمبیا تهیه کرده بود، برای نشان‌دار‌کردن اسیدهای آمینه[۵]ای استفاده کرد که بلوک‌های ساختمانی اصلی پروتئین‌ها بودند و پی برد که مولکول‌های بخشی از بدن پیوسته تجزیه و باز تولید می‌شوند. او یافته‌های خود را در کتابی با نام پویایی اجزای سازندۀ بدن[۶] (۱۹۴۲) گردآوری کرد.