بازن، آندره (۱۹۱۸ـ ۱۹۵۸): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
بازن، آندره (۱۹۱۸ـ | بازن، آندره (۱۹۱۸ـ ۱۹۵۸م)(Bazin, Andre)<br />منتقد و نظریهپرداز فرانسوی سینما، زادۀ [[آنژه]]<ref>Angers </ref>. نوشتن دربارۀ فیلمهای سینمایی را از ۱۹۴۳ آغاز کرد و در ۱۹۵۱ مجلۀ سینمایی ''کایه دو سینما''<ref>Cahiers de Cinéma</ref> به کمک او تأسیس شد. پدر معنوی موج نو سینمای فرانسه، نوول واگ<ref>Nouvelle </ref>، بود و برای تنی چند از منتقدان و فیلمسازان جوان آینده همچون [[گدار، ژان ـ لوک|ژان ـ لوک گدار]]<ref>Jean-luc Godard</ref> و [[تروفو، فرانسوا (۱۹۳۲ـ۱۹۸۴)|فرانسوآ تروفو]]<ref>François Truffaut</ref> حکم رفیق و مشاور داشت. در ۴۰سالگی در [[پاریس، شهر|پاریس]] از سرطان خون درگذشت. آندره بازن سهم بزرگی در مطالعات و نقد سینمایی بعد از [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref> داشت و علاوه بر سردبیری ''''کایه دو سینما'''' مقالات فراوانی نوشت که پس از مرگش در چهار جلد به نام ''سینما چیست؟<ref>Qu’est-ce que le Cinéma?/What is Cinéma?</ref>'' منتشر شد. بازن طرفدار سینمایی بود که عین واقعیت را نشان دهد و سینماگرانی را میپسندید که فیلم را با دیدگاه شخصی خود میساختند. آرای بازن زمینهساز [[نظریه مولف|نظریۀ مؤلّف]]<ref>Auteur theory</ref> در سینما شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۸
| آندره بازن Andre Bazin | |
|---|---|
| زادروز |
آنژه ۱۹۱۸م |
| درگذشت | ۱۹۵۸م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | منتقد و نظریهپرداز |
| گروه مقاله | سینما |
بازن، آندره (۱۹۱۸ـ ۱۹۵۸م)(Bazin, Andre)
منتقد و نظریهپرداز فرانسوی سینما، زادۀ آنژه[۱]. نوشتن دربارۀ فیلمهای سینمایی را از ۱۹۴۳ آغاز کرد و در ۱۹۵۱ مجلۀ سینمایی کایه دو سینما[۲] به کمک او تأسیس شد. پدر معنوی موج نو سینمای فرانسه، نوول واگ[۳]، بود و برای تنی چند از منتقدان و فیلمسازان جوان آینده همچون ژان ـ لوک گدار[۴] و فرانسوآ تروفو[۵] حکم رفیق و مشاور داشت. در ۴۰سالگی در پاریس از سرطان خون درگذشت. آندره بازن سهم بزرگی در مطالعات و نقد سینمایی بعد از جنگ جهانی دوم[۶] داشت و علاوه بر سردبیری 'کایه دو سینما' مقالات فراوانی نوشت که پس از مرگش در چهار جلد به نام سینما چیست؟[۷] منتشر شد. بازن طرفدار سینمایی بود که عین واقعیت را نشان دهد و سینماگرانی را میپسندید که فیلم را با دیدگاه شخصی خود میساختند. آرای بازن زمینهساز نظریۀ مؤلّف[۸] در سینما شد.