لینچ، دیوید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ لینچ، دیوید (۱۹۴۶) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به لینچ، دیوید منتقل کرد) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=20 ژانویه 1946م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=15 ژانویه 2025م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=امریکایی | |ملیت=امریکایی | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان | | شغل و تخصص اصلی =کارگردان | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک =سوررئال | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =نخل طلای کن (1990م) | ||
|آثار = بزرگراه گمشده (۱۹۹۶)؛ جاده مالهالند (۲۰۰۱)، مرد فیل‌نما (۱۹۸۰) | |آثار = بزرگراه گمشده (۱۹۹۶)؛ جاده مالهالند (۲۰۰۱)، مرد فیل‌نما (۱۹۸۰) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
دیوید لینچ (20 ژانویه 1946 - 15 ژانویه 2025م) David Lynch<br /> | |||
کارگردان امریکایی سینما. با فیلم هولناک و سوررئال | [[پرونده:37167800- 5.jpg|بندانگشتی|350x350پیکسل|دیوید لینچ]] | ||
</ref> است، به‌شهرت رسید و از آن زمان همین سبکِ سوررئال<ref>surreal style </ref> بر فیلم‌هایش حاکم بوده است، ازجمله در ''مخمل آبی''<ref>''Blue Velvet''</ref> ( | کارگردان امریکایی سینما. پس از تحصیل در مدرسۀ هنر، به سینما روی آورد و با ساخت فیلم‌هایی که ترکیبی از رؤیا، واقعیت و نابهنجاری بودند، سبک خاص خود را در دنیای سینما معرفی کرد. با فیلم هولناک و [[سورریالیسم|سوررئال]] کله''پاک‌کنی''<ref>''Eraserhead''</ref> (۱۹۷۶م) که نوعی [[جریان سیال ذهن]]<ref>stream-of-consciousness | ||
</ref> است، به‌شهرت رسید و از آن زمان همین سبکِ سوررئال<ref>surreal style </ref> بر فیلم‌هایش حاکم بوده است، ازجمله در ''مخمل آبی''<ref>''Blue Velvet''</ref> (۱۹۸۷م) و مجموعۀ پرطرفدار تلویزیونی ''تویین پیکز''<ref>''Twin Peaks'' </ref> (۱۹۹۰م). در ۱۹۹۹م فیلم ''داستان استریْت''<ref>''Straight Story'' </ref> را براساس داستان واقعی آلوین استریت<ref>Alvin Straight </ref> ساخت که در ۷۳سالگی سوار بر ماشین چمن‌زنی سراسر امریکا را زیر پا گذاشت. لینچ با این فیلم از سبک عجیب و سوررئال خود فاصله گرفت. لینچ که دل‌مشغولی نمایش ناجورهای اجتماع را دارد، فیلم ''مرد فیل‌نما''<ref>''The Elephant Man'' </ref> (۱۹۸۰م) را دربارۀ مردی، جان مریک<ref>John Merrick</ref>، ساخت که در [[ویکتوریایی، عصر|دوران ویکتوریا]] همچون یک موجود عجیب‌الخلقه نمایشش دادند. از دیگر فیلم‌های اوست: تلماسه<ref>''Dune''</ref> (1984م)، ''سنگدل''<ref>''Wild at Heart'' </ref> (۱۹۹۰) ، ''بزرگراه گمشده''<ref>''Lost Highway''</ref> (۱۹۹۶)، ''جادۀ مالهالند''<ref>Mulholland Drive</ref> (۲۰۰۱)، و ''امپراتوری درون''<ref>''I nland Empire''</ref><font class="DG۷" color="#۰۰۰۰۰۰" face="DG" size="۵">.</font> لینچ به دلیل آسیب شدید ریوی در منزل دخترش درگذشت. در سال 1990م نخل طلای [[جشنواره فیلم کن|جشنوارۀ فیلم کن]] برای ''سنگدل'' به او تعلق گرفت و در سال‌های 2006 و 2019م به ترتیب شیر طلاییِ جشنواره فیلم ونیز برای یک عمر فعالیت هنری و [[اسکار، جایزه|جایزهٔ اسکار افتخاری]] به او اهدا شد. | |||
لینچ از کارگردانان مورد علاقۀ منتقدان و فیلم‌دوستان بود. در سال ۲۰۰۳م در یک نظرسنجی که توسط روزنامه ''گاردین'' از منتقدان فیلم در سراسر دنیا انجام گرفت، دیوید لینچ به عنوان بزرگ‌ترین فیلمساز زندهٔ جهان برگزیده شد. صرف‌نظر از اقتباس ناموفق او از رمان ''تلماسه''، سایر فیلم‌های او تبدیل به مهم‌ترین فیلم‌های کالت<ref>Cult Film</ref> تاریخ سینما شده‌اند. | |||
فیلم‌های لینچ پر از نمادهایی است که اغلب معانی چند لایه دارند و تفسیر آنها به عهدۀ بیننده گذاشته می‌شود. لینچ با استفاده از نورپردازی خاص، موسیقی متن وهم‌آور و جلوه‌های ویژه، فضایی پر از اضطراب و تنش ایجاد می‌کند. اغلب فیلم‌های این کارگردان صاحب سبک خطوط داستانی متعددی دارند و پایان‌های باز آنها مخاطب را به تفکر وادار می‌کند. او در این کار از شخصیت‌های پیچیده بهره می‌برد و در بسیاری مواقع کاراکترها اختلالات روانی دارند و به دنبال یافتن هویت خود هستند. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۳
| دیوید لینچ David Lynch | |
|---|---|
| زادروز |
20 ژانویه 1946م |
| درگذشت | 15 ژانویه 2025م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| سبک | سوررئال |
| آثار | بزرگراه گمشده (۱۹۹۶)؛ جاده مالهالند (۲۰۰۱)، مرد فیل‌نما (۱۹۸۰) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | نخل طلای کن (1990م) |
دیوید لینچ (20 ژانویه 1946 - 15 ژانویه 2025م) David Lynch
کارگردان امریکایی سینما. پس از تحصیل در مدرسۀ هنر، به سینما روی آورد و با ساخت فیلم‌هایی که ترکیبی از رؤیا، واقعیت و نابهنجاری بودند، سبک خاص خود را در دنیای سینما معرفی کرد. با فیلم هولناک و سوررئال کله‌پاک‌کنی[۱] (۱۹۷۶م) که نوعی جریان سیال ذهن[۲] است، به‌شهرت رسید و از آن زمان همین سبکِ سوررئال[۳] بر فیلم‌هایش حاکم بوده است، ازجمله در مخمل آبی[۴] (۱۹۸۷م) و مجموعۀ پرطرفدار تلویزیونی تویین پیکز[۵] (۱۹۹۰م). در ۱۹۹۹م فیلم داستان استریْت[۶] را براساس داستان واقعی آلوین استریت[۷] ساخت که در ۷۳سالگی سوار بر ماشین چمن‌زنی سراسر امریکا را زیر پا گذاشت. لینچ با این فیلم از سبک عجیب و سوررئال خود فاصله گرفت. لینچ که دل‌مشغولی نمایش ناجورهای اجتماع را دارد، فیلم مرد فیل‌نما[۸] (۱۹۸۰م) را دربارۀ مردی، جان مریک[۹]، ساخت که در دوران ویکتوریا همچون یک موجود عجیب‌الخلقه نمایشش دادند. از دیگر فیلم‌های اوست: تلماسه[۱۰] (1984م)، سنگدل[۱۱] (۱۹۹۰) ، بزرگراه گمشده[۱۲] (۱۹۹۶)، جادۀ مالهالند[۱۳] (۲۰۰۱)، و امپراتوری درون[۱۴]. لینچ به دلیل آسیب شدید ریوی در منزل دخترش درگذشت. در سال 1990م نخل طلای جشنوارۀ فیلم کن برای سنگدل به او تعلق گرفت و در سال‌های 2006 و 2019م به ترتیب شیر طلاییِ جشنواره فیلم ونیز برای یک عمر فعالیت هنری و جایزهٔ اسکار افتخاری به او اهدا شد.
لینچ از کارگردانان مورد علاقۀ منتقدان و فیلم‌دوستان بود. در سال ۲۰۰۳م در یک نظرسنجی که توسط روزنامه گاردین از منتقدان فیلم در سراسر دنیا انجام گرفت، دیوید لینچ به عنوان بزرگ‌ترین فیلمساز زندهٔ جهان برگزیده شد. صرف‌نظر از اقتباس ناموفق او از رمان تلماسه، سایر فیلم‌های او تبدیل به مهم‌ترین فیلم‌های کالت[۱۵] تاریخ سینما شده‌اند.
فیلم‌های لینچ پر از نمادهایی است که اغلب معانی چند لایه دارند و تفسیر آنها به عهدۀ بیننده گذاشته می‌شود. لینچ با استفاده از نورپردازی خاص، موسیقی متن وهم‌آور و جلوه‌های ویژه، فضایی پر از اضطراب و تنش ایجاد می‌کند. اغلب فیلم‌های این کارگردان صاحب سبک خطوط داستانی متعددی دارند و پایان‌های باز آنها مخاطب را به تفکر وادار می‌کند. او در این کار از شخصیت‌های پیچیده بهره می‌برد و در بسیاری مواقع کاراکترها اختلالات روانی دارند و به دنبال یافتن هویت خود هستند.