آل صاعد: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
خاندانی مشهور از عالمان دینی و محدثان و قضات [[حنفی، مذهب|حنفی‌مذهب]] که از قرون ۴ تا ۹ق در [[نیشابور، شهر|نیشابور]]، هرات، [[ری، شهر|ری]]، [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و دیگر نواحی ایران سکونت داشتند. خاستگاه نخستین آنان قریۀ اُستوا بود، و از آن به نیشابور و دیگر مناطق کوچیدند. اینان غالباً در نواحی مختلف به قضاوت و خطابت می‌پرداختند و به مردم دانش می‌آموختند. معروف‌ترین عضو این خاندان ابوالعلاء صاعد بن محمد بن احمد (۳۴۳ـ۴۳۱ق) مشهور به [[قاضی صاعد]] و ملقب به عمادالاسلام است که در روزگار [[غزنویان]] و اوایل عهد [[سلجوقیان]] می‌زیست و در نیشابور منصب قضا داشت. این خاندان نیز به‌سبب انتساب به قاضی صاعد، به آل صاعد یا صاعدیه یا صاعدیان شهرت یافته‌اند. | خاندانی مشهور از عالمان دینی و محدثان و قضات [[حنفی، مذهب|حنفی‌مذهب]] که از قرون ۴ تا ۹ق در [[نیشابور، شهر|نیشابور]]، [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]]، [[ری، شهر باستانی|ری]]، [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و دیگر نواحی ایران سکونت داشتند. خاستگاه نخستین آنان قریۀ اُستوا بود، و از آن به نیشابور و دیگر مناطق کوچیدند. اینان غالباً در نواحی مختلف به قضاوت و خطابت می‌پرداختند و به مردم دانش می‌آموختند. معروف‌ترین عضو این خاندان ابوالعلاء صاعد بن محمد بن احمد (۳۴۳ـ۴۳۱ق) مشهور به [[قاضی صاعد]] و ملقب به عمادالاسلام است که در روزگار [[غزنویان]] و اوایل عهد [[سلجوقیان]] می‌زیست و در نیشابور منصب قضا داشت. این خاندان نیز به‌سبب انتساب به قاضی صاعد، به آل صاعد یا صاعدیه یا صاعدیان شهرت یافته‌اند. | ||
از دیگر اعضای برجستۀ این خاندان که اغلب فرزندان و فرزندزادگان قاضی صاعدند، می‌توان ابوسعید قاضی محمد بن صاعد (۳۸۰ـ۴۳۳ق)، ابوالحسن صاعدی اسماعیل بن صاعد (۳۷۷ـ۴۴۳ق)، ابوسعد صاعدی یحیی بن محمد بن صاعد (۴۰۱ـ۴۶۰ق)، حسن بن اسماعیل بن صاعد، ابونصر صاعدی احمد بن محمد بن صاعد (۴۱۰ـ۴۸۲ق)، ابومحمد قاضی عبیدالله بن صاعد (۴۰۹ـ۴۸۶ق)، ابوالعلاء صاعد بن محمد بن عبدالرحمان بخاری اصفهانی (۴۴۸ـ۵۰۲ق)، ابوالعلاء صاعد بن سیار بن محمد هروی، صاعد بن فضل، رکن‌الدین ابوالعلاء صاعد بن مسعود ( ـ۶۰۰ق)، و قاضی نظام‌الدین احمد صاعدی ( ـ۸۱۵ق) را نام برد. | از دیگر اعضای برجستۀ این خاندان که اغلب فرزندان و فرزندزادگان قاضی صاعدند، می‌توان ابوسعید قاضی محمد بن صاعد (۳۸۰ـ۴۳۳ق)، ابوالحسن صاعدی اسماعیل بن صاعد (۳۷۷ـ۴۴۳ق)، ابوسعد صاعدی یحیی بن محمد بن صاعد (۴۰۱ـ۴۶۰ق)، حسن بن اسماعیل بن صاعد، ابونصر صاعدی احمد بن محمد بن صاعد (۴۱۰ـ۴۸۲ق)، ابومحمد قاضی عبیدالله بن صاعد (۴۰۹ـ۴۸۶ق)، ابوالعلاء صاعد بن محمد بن عبدالرحمان بخاری اصفهانی (۴۴۸ـ۵۰۲ق)، ابوالعلاء صاعد بن سیار بن محمد هروی، صاعد بن فضل، رکن‌الدین ابوالعلاء صاعد بن مسعود ( ـ۶۰۰ق)، و قاضی نظام‌الدین احمد صاعدی ( ـ۸۱۵ق) را نام برد.<br /> | ||
[[Category:مردم شناسی]] [[Category:خاندان ها و نسب شناسی]] | ---- | ||
[[Category:مردم شناسی]] | |||
[[Category:خاندان ها و نسب شناسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۹
آل صاعد (Al-e Sa'ed (Sa'ed dynasty))
خاندانی مشهور از عالمان دینی و محدثان و قضات حنفی‌مذهب که از قرون ۴ تا ۹ق در نیشابور، هرات، ری، اصفهان و دیگر نواحی ایران سکونت داشتند. خاستگاه نخستین آنان قریۀ اُستوا بود، و از آن به نیشابور و دیگر مناطق کوچیدند. اینان غالباً در نواحی مختلف به قضاوت و خطابت می‌پرداختند و به مردم دانش می‌آموختند. معروف‌ترین عضو این خاندان ابوالعلاء صاعد بن محمد بن احمد (۳۴۳ـ۴۳۱ق) مشهور به قاضی صاعد و ملقب به عمادالاسلام است که در روزگار غزنویان و اوایل عهد سلجوقیان می‌زیست و در نیشابور منصب قضا داشت. این خاندان نیز به‌سبب انتساب به قاضی صاعد، به آل صاعد یا صاعدیه یا صاعدیان شهرت یافته‌اند.
از دیگر اعضای برجستۀ این خاندان که اغلب فرزندان و فرزندزادگان قاضی صاعدند، می‌توان ابوسعید قاضی محمد بن صاعد (۳۸۰ـ۴۳۳ق)، ابوالحسن صاعدی اسماعیل بن صاعد (۳۷۷ـ۴۴۳ق)، ابوسعد صاعدی یحیی بن محمد بن صاعد (۴۰۱ـ۴۶۰ق)، حسن بن اسماعیل بن صاعد، ابونصر صاعدی احمد بن محمد بن صاعد (۴۱۰ـ۴۸۲ق)، ابومحمد قاضی عبیدالله بن صاعد (۴۰۹ـ۴۸۶ق)، ابوالعلاء صاعد بن محمد بن عبدالرحمان بخاری اصفهانی (۴۴۸ـ۵۰۲ق)، ابوالعلاء صاعد بن سیار بن محمد هروی، صاعد بن فضل، رکن‌الدین ابوالعلاء صاعد بن مسعود ( ـ۶۰۰ق)، و قاضی نظام‌الدین احمد صاعدی ( ـ۸۱۵ق) را نام برد.