تیومن، استان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = روسیه | |||
| نام فارسی = تیومن | |||
|نام لاتین = Tyumen | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = تیومن | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = سیبری غربی | |||
| جمعیت = 3,823,910 نفر (۲۰۲۱) | |||
| مساحت = ۱,۴۳۵,۲۰۰ کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = استخراج نفت و گاز، تولید الوار، و فرآوری مواد غذایی | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = توبولسک | |||
}} | |||
[[پرونده:ساختمان اداری استان تیومن.jpg|بندانگشتی|ساختمان اداری استان تیومن]] | [[پرونده:ساختمان اداری استان تیومن.jpg|بندانگشتی|ساختمان اداری استان تیومن]] | ||
تیومِن، استان (Tyumen)<br> | تیومِن، استان (Tyumen)<br> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۹
| تیومن، استان | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | تیومن |
| نام لاتین | Tyumen |
| شهر ها و آبادی های مهم | توبولسک |
| جمعیت | 3,823,910 نفر (۲۰۲۱) |
| موقعیت | سیبری غربی |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج نفت و گاز، تولید الوار، و فرآوری مواد غذایی |
| شهرستان | تیومن |
| مساحت | ۱,۴۳۵,۲۰۰ کیلومتر مربع |

تیومِن، استان (Tyumen)
بزرگترین استانِ فدراسیون روسیه[۱]، در سیبری غربی، با ۱,۴۳۵,۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت و 3,823,910 نفر جمعیت (۲۰۲۱). ۷۶درصد از جمعیت آن در شهر زندگی میکنند. از مرز قزاقستان[۲] تا اقیانوس شمالگان[۳] امتداد دارد. مرکز آن شهر تیومن است. محل استخراج نفت و گاز، تولید الوار، و فرآوری مواد غذایی است. کشت غلات، دامپروری، شکار، ماهیگیری و پرورش گوزن شمالی، در شمال، در آن رواج دارد. این منطقه از جلگۀ[۴] سیلابی و ماندابی هموار رودهای اوب[۵] و ایرتیش[۶] تشکیل شده است. شیب[۷]های شرقی کوههای اورال[۸] شمالی و بلندیهای یخرُفت[۹]، ویژگی بارز آن بهشمار میروند. در شمال، در امتداد ساحل اقیانوس شمالگان، توندرا[۱۰] است و جنوب آن پوشیده از جنگلهای کاج (۲۰ درصد از کل مساحت استان)، غان[۱۱]، و استپ[۱۲] پُردرخت است. ذخایر سرشار نفت و گاز طبیعی دارد. توبولسک[۱۳] از شهرهای آن است. تیومن کنونی، در گذشته هستۀ اصلی خانات سیبری[۱۴] را تشکیل میداد، که در ۱۵۸۱ به تصرف روسیه درآمد. دورافتادگی این منطقه سبب شد تا آن را به تبعیدگاه و اردوگاههای کار اجباری تبدیل کنند.