دعای سمات: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دعای سِمات | دعای سِمات | ||
از دعاهای مشهور، که در ساعات آخر روز جمعه خوانده می‌شود. سِمات جمع سِمَه یعنی علامت و نشانه؛ دلیل این نام‌گذاری آن است که نشانه‌های استجابت در آن بسیار است و نیز مشتمل بر نام‌های بزرگ خداوند و نشانه‌های مؤثر است. طبق روایات، اصل این دعا به بنی‌اسرائیل داده شده بود و هنگام روی‌آوردن به عمالقه آن را به ترتیبی خاص خواندند و | از دعاهای مشهور، که در ساعات آخر روز جمعه خوانده می‌شود. سِمات جمع سِمَه یعنی علامت و نشانه؛ دلیل این نام‌گذاری آن است که نشانه‌های استجابت در آن بسیار است و نیز مشتمل بر نام‌های بزرگ خداوند و نشانه‌های مؤثر است. طبق روایات، اصل این دعا به [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] داده شده بود و هنگام روی‌آوردن به [[عمالقه]] آن را به ترتیبی خاص خواندند و بر اثر آن همگی رؤسای عمالقه هلاک شدند. خواندن این دعا برای قضای حوائج و بیشتر دفع شرّ دشمنان است. عارف نامی [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|آقا سید علی قاضی طباطبایی]] در اواخر عمر شرحی بر این دعا نوشته که ناتمام مانده است (1364ـ1366ق). | ||
[[رده:دین اسلام]] | |||
[[رده:حدیث شناسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۰
دعای سِمات
از دعاهای مشهور، که در ساعات آخر روز جمعه خوانده می‌شود. سِمات جمع سِمَه یعنی علامت و نشانه؛ دلیل این نام‌گذاری آن است که نشانه‌های استجابت در آن بسیار است و نیز مشتمل بر نام‌های بزرگ خداوند و نشانه‌های مؤثر است. طبق روایات، اصل این دعا به بنی‌اسرائیل داده شده بود و هنگام روی‌آوردن به عمالقه آن را به ترتیبی خاص خواندند و بر اثر آن همگی رؤسای عمالقه هلاک شدند. خواندن این دعا برای قضای حوائج و بیشتر دفع شرّ دشمنان است. عارف نامی آقا سید علی قاضی طباطبایی در اواخر عمر شرحی بر این دعا نوشته که ناتمام مانده است (1364ـ1366ق).